หนี้ที่ไม่มีวันหมด

ดิฉันมารายงานความคืบหน้าให้เพือน ๆ สมาชิกฟังค่ะ หลังจากที่ได้รับคำแนะนำจากเพื่อน ๆ พี่ ๆ ก็ไปดำเนินการทำทุกอย่างเท่าที่จะทำได้

1. เฟิรส์ช้อยส์ ผ่อนเดือนละ 3,800.- บาท ( บัตรเครดิต 46,000 เช่าซื้อสินค้า 6,300 )
หยุด
2. อิออน ผ่อนเดือนละ 9,000.- บาท (บัตรเครดิต 47,000 เช่าซื้อมอเตอร์ไซค์ 16,128 เช่าซื้อ 9,500 )
หยุด
3. ศรีสวัสดิ์เงินติดล้อ เดือนละ 2,855.-บาท ยอดเต็ม 122,765
ขายดาวน์รถ หรือไม่ต่อรองลดค่าผ่อน แต่ดอกจะบาน
4. ธนาคารทหารไทย ผ่อนเดือนละ 4,800.-บาท ยอดเงิน 520,000 ส่ง 15 ปี (มีโฉนด+บ้านค้ำประกัน)
เข้าไปเจรจา ปรับสัญญาการผ่อน หรือ ประกาศขายบ้าน หรือ ปล่อยให้ยึด
5. ธนาคารออมสิน ผ่อนเดือนละ 9,000.-บาท ยอดเต็ม 660,000 ส่ง 9 ปี (หักผ่านบัญชีเงินเดือน)
เข้าไปเจรจา ขอผ่อนน้อยลง
6. เงินกู้ ผ่อนเดือนละ 3,000.- บาท ยอดเงิน 60,000 -เจรจาขอทำสัญญาเลื่อนจ่ายหรือจ่ายน้อยลง
7. ส่งค่าแชร์ทุกเดือน ๆ ละ 16,920.- บาท -ขอเจรจาส่งน้อยลง ยอมเสียหน้าดีกว่าอดตาย
8. ยูเมะพลัส ผ่อนเดือนละ 800.- บาท ยอดเงิน 10,000 -หยุด

ตามรายการหนี้ข้างบนตอนนี้ดิฉันหยุด อิออน เฟิร์สช๊อยส์ และ ยูเมะ แล้ว

ศรีสวัสดิ์ยังตัดใจส่งต่อไป เพราะต้องใช้รถไปทำงาน ที่ทำงานอยู่ไกลจากบ้านต้องไปกลับวันละ 60 กก. ไม่ไม่มีรถโดยสารประจำทาง แล้วยอดส่งก็ยังพอสู้ได้

ธนาคารทหารไทย ( ตัวนี้ตัวปัญหาค่ะ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ) เข้าไปคุยกับทางธนาคารมาแล้ว เค้าบอกว่าที่ธนาคารไม่รับรีไฟแนนซ์หนี้ แล้วก็ไม่สามารถปรับโครงสร้างหนี้ให้ได้ ถ้าอยากทำให้ไปติดต่อที่ธนาคารอื่น ดิฉันก็ไปติดต่อกับธนาคารออมสินมา ธนาคารออมสินบอกว่าที่ส่งอยู่ก็ดอกเบี้ยถูกอยู่แล้ว ถ้าย้ายธนาคารมาก็ไม่คุ้มเพราะดอกเบี้ยแพงกว่า ที่ทหารไทย ดอกเบี้ย 5.5% ที่ออมสิน ดอกเบี้ย 7.375 % ก็เลยไม่รู้จะทำยังไงต่อ คิดว่าจะลองเข้าไปคุยกับทหารไทยใหม่อีกที แต่ตอนนี้ขอหยุดก่อน

ธนาคารออมสิน เข้าไปเจรจาขอผ่อนน้อยลง ขอทำสัญญาใหม่ขยายระยะเวลาการผ่อนออกไปอีก บอกเค้าว่าส่งไม่ไหว เค้าบอกว่า ต้องส่งไปให้ครบ 1 ปีก่อน ถึงจะทำสัญญากู้ใหม่ได้ ดิฉันเพิ่งส่งมาได้ 3 เดือน สรุปว่าต้องส่งต่อไป จนกว่าจะครบ 1 ปี แล้วค่อยว่ากันใหม่

เงินกู้ผ่อนเดือนละ 3,000.- บาท เจรจาขอหยุดเดี๋ยวใช้เป็นเงินก้อนให้ แต่ไม่รู้เมื่อไหร่

ค่าแชร์ก็แบ่ง ๆ กันไป ดิฉันบอกว่าไม่หนี แต่ว่าไม่มี ขอให้รอหน่อย จะทยอยให้เรื่อย ๆ จนครบทุกคน

แต่ปัญหาตอนนี้ที่ทำให้เครียดก็คือ ธนาคารทหารไทย ที่บอกว่าจะเล่าให้ฟัง ดิฉันตัดสินใจคุยกับครอบครัวเรื่องหนี้สินทั้งหมด บอกให้เค้ารับรู้ถึงสภาพที่เกิดขึ้น ว่าดิฉันไม่สามารถผ่อนชำระหนี้ให้กับธนาคารได้แล้ว จะขอหยุดไปก่อน ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ถึงจะมี เท่านั้นแหละค่ะ ทั้งพ่อแม่และน้อง ๆ รุมกันด่าว่าดิฉันเป็นตัวปัญหา สร้างความเดือดร้อน จะทำให้พวกเค้าไม่มีที่อยู่ ล้างผลาญสมบัติของครอบครัว เค้ารับกันไม่ได้ ที่จะปล่อยให้ธนาคารยึดบ้านไปทั้ง 2 หลัง ยังไงพวกเค้าก็ไม่ยอม สุดท้ายพ่อกับแม่ เลยให้ดิฉันออกจากบ้านที่ดิฉันอยู่ เค้าจะให้น้องสาวช่วยกันผ่อน แล้วก็น้องสาวกับครอบครัวของเค้าเข้าไปอยู่แทนดิฉัน ถือว่าดิฉันไม่ได้เป็นเจ้าของบ้านนี้แล้ว ให้ไปหาที่อยู่ใหม่ พวกเค้าโกรธกันมาก แทบจะตัดเป็นตัดตายกันเลย ตอนนี้ดิฉันก็เลยเหมือนตัวคนเดียวจริง ๆค่ะ เพราะตัวดิฉันก็ไม่มีครอบครัว ไม่ได้แต่งงาน กำลังหาห้องเช่าเล็ก ๆ ที่ราคาไม่แพงมากอยู่ กลายเป็นเพิ่มภาระค่าเช่าห้องอีก เครียดมาก ๆ คะ แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัดจริง ๆ แต่ก็ไม่โทษใครหรอกค่ะ โทษตัวเองนี่แหละ ผลของการใช้ชีวิตอย่างประมาท ยังดีที่ยังมีงานทำอยู่ ยังงง ๆ มึน ๆ อยู่เลยค่ะ ตั้งสติว่าจะทำยังไงต่อไปดี ช่วงนี้นอนร้องไห้ทุกคืนเลยเวลาที่อยู่คนเดียว เรื่องหนี้ก็ยังไม่เท่าไหร่ เพราะตัดสินใจสู้แล้ว แต่เรื่องครอบครัวสิคะ เลยไม่รู้จะหากำลังใจจากที่ไหน นอกจากให้กำลังใจตัวเอง พูดง่ายนะคะ แต่ก็ทำยากอยู่เหมือนกัน พยายามจะคิดว่าซักวันมันต้องดีขึ้น...เหนื่อยจังเลยค่ะ

บัวอ่านแล้วเข้าใจในหัวอกคุณเลยค่ะ
ความทุกข์เรื่องหนี้หนักหนาสาหัสอยู่แล้ว คนในครอบครัวยังไม่เข้าใจ
แต่บัวไม่อยากให้คุณซ้ำเติมตัวเอง อย่าหันกลับไปมองเรื่องราวหนหลังหากมันบั่นทอนกำลังใจ
แต่ให้มันกลับกลายเป็นแรงอุตสาหะ ให้คุณมุมานะที่จะแก้ปัญหานี้อย่างมีสติ รู้เท่าทัน มันอาาจแก้ไขเมื่อสาย แต่ยังดีกว่าที่เราไม่ลองลงมือทำอะไรเลย

"ความพยายาม

ไม่ได้การันตีว่า

จะไม่พ่ายแพ้...

แต่ ที่แน่ๆ "ความท้อแท้"

ก็ไม่เคยทำให้ใคร...ชนะ...

Credit By : Status of Love

พ่อและแม่รวมทั้งพี่ๆน้องๆในครอบครัว มีความคาดหวังในตัวคุณสูง
ยังทำใจไม่ได้ ก็ต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจณ์ ความมานะพยายามของคุณ
อย่าโกรธ อย่าเสียใจ อย่าเก็บความขุ่นข้องหมองใจมาทำให้ทุกข์
คุณพยายามทำทีละ Step ถูกต้องแล้ว อย่าพึ่งถอดใจ เจรจาแสดงเจตนารมณ์ว่าเราไม่หนีหนี้
ทำให้สุดกำลัง แต่เมื่อถึงที่สุดแล้ว ก็ต้องรู้จักวางใจ
วันนี้อาจจะมองไม่เห็นทางออก แต่อย่าสิ้นความหวัง
ตอนที่บัวต้องใช้หนี้ 12 ล้านแทนพ่อ ใครๆก็ไม่คิดว่าเราแม่ลูกจะมีชีวิตรอดมาได้ถึงทุกวันนี้
ตอนที่บัวสร้างครอบครัวกับสามี เคยมีเงินติดตัวกันแค่ 8 บาท ต้องแบ่งหมูปิ้งกะข้าวเหนียวกันคนละคำ
แต่บัวโชคดีที่ บัวเป็นคนเชื่อมั่นในความรัก และไม่เคยขาดกำลังใจ(เหมือนที่บัวพยายามคืนกลับไปให้คุณตอนนี้ไงคะ)
ไม่ว่ามีปัญหาอะไรขอให้เชื่อในตัวเอง หาหนทางที่ดีแล้วก็เดินไป เหนื่อยก็พักบ้าง
หาแง่งามของตนเองให้เจอ เพราะคนทุกคนล้วนมีคุณค่าอยู่ในตัวเอง
บัวบอกเสมอสำหรับสมาชิกชมรมหนี้ว่า "เมื่อคุณเป็นหนี้เงินแสน ขอให้คิดว่าดีกว่าหนี้เงินล้าน
เมื่อคุณเป็นหนี้เงินล้าน คิดเสียว่าดีกว่าหนี้หลายสิบล้าน
เมื่อคุณเป็นหนี้หลายสิบล้าน แต่คุณยังมีชีวิต มีโอกาสที่จะทำอะไรดีๆเพื่อตัวเอง และคนอื่นๆ"

วันนี้เราอาจจะก้าวผ่านได้ยาก
แต่เมื่อผ่านวันเวลาเหล่านี้ไปได้
คุณจะนึกสงสัยว่า เราทุกข์กับมันได้ขนาดนี้เช่นไร
มันจะเป็นบทเรียนให้เราก้าวข้าม ไม่ใช่ฝังตัวเองกับมัน

ถ้าไม่มีความมืด เราคงมองไม่เห็นแสงสว่างของดวงดาว

ถ้าเราไม่อ่อนแอ เราก็ไม่ได้เรียนรู้ถึงความเข้มแข็ง

ไม่รู้บัวได้ช่วยอะไรขึ้นหรือเปล่า แต่บัวส่งความปรารถนาดีและเชื่อว่าเพื่อนๆทุกคนต่างเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ

เรื่องครอบครัวคงต้องใช้เวลาครับ ยังไงครอบครัวก็คือครอบครัว อาจต้องใช้เวลาสักพักเพื่อให้อารมณ์มาซาลงสักนิด คงต้องอดทนครับ ถ้ามองอีกด้านในระหว่างที่ของทหารไทยน้องคุณเข้ามาช่วยผ่อนต่อ หมายถึงภาระหนี้ตรงนี้ลดไปส่วนนึงสักระยะนึง

ลองใช้วิกฤติบางอย่างให้เป็นโอกาสสิครับ คุณไม่ได้อยู่บ้านก็สามารถหาที่พักใกล้ที่ทำงานได้แล้ว ข้อจำกัดเรื่องรถก็หมดไป ก็มีโอกาสขายได้ นำเงินส่วนต่างมาเคลียร์แชร์ กับเงินกู้ ภาระจะเหลือออมสิน ซึ่งพอครบปีก็ไปคุยใหม่ลดภาระหนี้ลง ทีนี้พอคุณมีเงินต่อเดือนเหลือบ้างหนทางมันจะค่อยๆออกมาทีละนิด อาจช่วยน้องสาวผ่อนบ้านบางส่วนก็แล้วแต่ครับ คุณยังไม่แต่งงาน และยังไม่มีลูก ความคล่องตัวคุณจะสูงกว่าคนอื่นที่มีภาระครอบครัวครับ

ความเสียใจเป็นสิ่งที่ตรงยอมรับแต่อย่าใช้เวลาทั้งหมดกับการเสียใจเลยครับ ต้องแบ่งเวลามาใช้ทบทวนเรื่องราวต่างๆ เพื่อหาทางแก้ปัญหาด้วยนะครับ ที่สำคัญต้องเผื่อที่ไว้สำหรับความหวังเสมอครับ...

ทั้งหมดที่บอกมาเป็นความรู้สึกส่วนตัวนะครับไม่ต้องทำตามก็ได้ผมก็ไม่ได้เก่งกาจอะไร

สวัสดีครับ ผมก็มีหนี้เกือบห้าแสน แถมต้องเลิกกับครอบครัวอีกผมยังไม่คิดฆ่าตัวตายเลยมันบาปนะครับ พระท่านว่า ฆ่าตัวตายตกนรก500ชาติและต้องเกิดมาฆ่าตัวตายอีก7ชาติ มองอีกแง่หนึ่งเป็นหนี้ก็ดีนะครับกรองหัวใจคนได้ อย่างผมตอนนี้ผมลดค่าใช้จ่ายลงเกือบทุกชนิดใช้เงินวันหนึ่งไม่เกิน 70 บาท ตั้งสติก่อนครับ ของคุณเรื่องบ้านน่าจะลองขอบ้านของทางราชการดูนะครับ ผมไม่ยอมแพ้ครับ แล้วคุณล่ะครับ
ผมชอบมากครับ คุณกอบัว
"ความพยายาม ไม่ได้การันตีว่า จะไม่พ่ายแพ้...

แต่ ที่แน่ๆ "ความท้อแท้" ก็ไม่เคยทำให้ใคร...ชนะ... โดนเต็มๆครับ ขอบคุณครับ

เป็นกำลังใจให้นะคะ

เห็นกระทู้แล้วเห็นใจมากๆเลยครับ ทีแรกจะเชียร์ให้ขายรถ แต่อ่านไปอ่านมารถคือสิ่งที่ จขกท เอาไว้ทำมาหากินเลย
ไม่แนะนำให้ขาย เรื่องปิดก็คงไม่ไหวอยู่แล้ว ผมเองเคยประสบปัญหานี้เหมือนกันครับ แต่โชคดีที่ขายรถทิ้งแล้วพอดีๆกับยอดหนี้พอดี
แล้วเหลือเงินนิดหน่อยไปปิดธนาคารได้

เป็นกำลังใจให้นะครับ

คุณควรเปลี่ยนหัวข้อกระทู้เพื่อเป็นกำลังใจให้ตัวเองนะคะ...แนะนำ....

หนี้..ต้องมีวันหมด...

พี่ลี..ก็เป็นข้าราชการคะ...เงินเดือนก็พอๆ กับคุณ...

มีหนี้บัตรเครดิตและสินเชื่อ...เกือบสี่แสน...

กู้สหกรณ์ 1.3 ล้าน...

กู้ ธอส..7 แสน...

ลองรวมดูซิคะ....

ลำพังเงินกู้สหกรณ์ กับ ธอส.รวมกันแล้วก็หักจากเงินเดือน...เหลือซัก ห้าพันได้มั๊ง...

แล้วจะไปเอาที่ไหนมาจ่ายบัตรเครดิตค๊ะ...ก็ต้องหยุด..บัตรเครดิต

อาศัยพอมีความรู้ทางบัญชีอยู่บ้าง....ก็หารายได้เสริม..พอเป็นค่าใช้จ่าย

ไม่ให้กระทบกระเทือนบ้าน...หลังแรก..ที่เราสร้างมาด้วยน้ำพักน้ำแรง....

เป็นหนี้สหกรณ์...เพราะกู้มาซื้อที่ดิน....เป็นหนี้ ธอส...เพราะกู้มาปลูกบ้าน

ส่วนหนี้บัตรเครดิต..เกิดขึ้นภายในเวลาแค่สองปี..

เนื่องจาก พ่อ..แม่..ชราภาพ...ป่วยหนัก..ด้วยกันทั้งคู่..

ซึ่งปัจจุบัน..ท่านหนีขึ้นสวรรค์ไปหมดแล้ว

และปัจจุบัน...ก็ยังไม่หมดหนี้....แต่สบายใจ..ที่เราวางแผนการใช้หนี้ได้แล้ว...

วิธีการต่างๆ...หาอ่านเอาในกระทู้ของพี่ลีนะคะ...

ขอให้สู้....อย่างมีสติ....แล้วจะพบทางออก...ขอให้โชคดี

เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ เข้าใจในความรู้สึกว่า คงจะว้าเหว่ เครียด แต่ต้องตั้งสติให้ดีๆๆ อย่ายึดติด ต้องอยู่

ได้ด้วยตัวเอง เมื่อก่อนตัวเองก็เป็นอย่างนี้แหละ มีหนี้เพราะเป็นท้าวแชร์ ลูกแชร์หนีไปก็ต้องรับผิดชอบ

แต่ตัวเองจะคุยกับคนที่รอเงินว่า ดอกเบี้ยไม่เอาได้ไหม จะจ่ายให้แต่ต้น เขาก็ยอมกันนะ ทำให้เรายังทำงาน

อยู่ได้ เราไม่คิดจะหนีเจ้าหนี้ แต่ต้องใช้เวลาและความอดทน หนี้บัตรต่างๆ ก็ปิดหมด ทะยอยจ่ายเขาไป

นับเวลาก็หลายปี ที่เป็นหนี้ แต่ก็ยังยิ้มได้

สู้จนถึงที่สุดนะคะ

เป็นกำลังใจให้นะคะคุณ angledangerous
ไม่แน่ใจว่าคุณรับราชการทหารหรือเปล่า สามีดิฉันเป็นข้าราชการบำนาญทหารบก อายุยังไม่ถึง 50 ปี แต่อายุราชการเขาพอที่จะเออรี่ หนี้ที่ออมสินก็เยอะเหมือนกันทุกวันนี้ก็ยังต้องหักเงินบำนาญอยู่เลย และหนี้กรุงไทย กู้โดยใช้บำเหน็จตกทอดค้ำประกัน เหลือเงินใช้ต่อเดือน 2 พันบาท มักจะพูดเล่นบ่อย ๆ คะ ว่าทหารกู้ทุกอย่างยกเว้นกับระเบิด ตอนนี้ก็ยอมรับสภาพคะ สามีทำอาชีพเสริม เป็นตัวแทนขายปุ๋ย ก็พอได้กินไปวัน ๆ พอบ้างไม่พอบ้าง ก็ต้องสู้กันต่อไปคะ

มีปัญหาคล้ายกันมากค่ะ เป็นข้าราชการเหมือนกัน แต่ไม่กล้าถามในนี้ เพราะตอนนี้ไม่มีหนี้บัตรเครดิตเลย รออ่านความเคลื่อนไหวของคุณอยู่นะคะ