เล่าประสบการณ์จากการติดแบ็คลิส เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วค่ะ

เห็นเพื่อนๆ เป็นหนี้และมีจำนวนมากที่ไม่สามารถจ่ายได้ เข้าใจและเห็นใจมากๆ เพราะตัวเองก็เคยติดแบ็คลิส มาก่อน แต่ตอนนี้หนี้ก็ยังเยอะอยู่
สุภาษิตที่ว่า "การไม่มีโรค เป็นลาภอันประเสริฐ" สุภาษิตนี้ถูกต้องอย่างที่สุด แต่คงต้องเพิ่มไปอีกสุภาษิตหนึ่งค่ะ "การไม่มีหนี้ เป็นลาภที่สุดยอด" ค่ะ
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะคะ ตอนเด็กๆ เราก็ขอเงินจากพ่อแม่ พอโตขึ้นมีงานทำมีรายได้ เงินเดือนก็เริ่มจากน้อยไปหามาก ตอนทำงานใหม่ๆ ยังไม่มีหนี้ พอทำงานไปเรื่อยๆ หนี้ก็เริ่มมีและเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่หลายคนก็ไม่ได้มีภาระครอบครัวด้วยซ้ำ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว อายุ30ต้นๆ ยังไม่มีครอบครัว เป็นคนชอบทำโน่นทำนี่อยู่เรื่อย ก็เปิดร้านอินเทอร์เน็ท สมัยแรกๆ เครื่องยังแพงอยู่มากๆ เปิดที่บ้านตัวเอง เปิด 6 เครื่อง หมดไป 2 แสนเกือบ 3 แสน เพราะมีต่อเติมห้องด้วย ให้น้องทำ พอดีมีแชร์บ้าง และก็กดมาจากบัตรเงินสดนิดหน่อย ก้อไม่เดือนร้อนอะไร จังหวะนั้น มีเพื่อน มาชวนทำธุรกิจขายตรง ก็ไปทำกับเค้า แค่เป็นสมาชิกอย่างเดียว มันก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ แต่นี่ใจใหญ่ เค้าชวนเปิดศูนย์ขายตรง โดยเข้าหุ้นด้วยกัน เพื่อนเค้าชวนคนเก่งค่ะ ก็เลยโอเค แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น เงินทั้งหมดที่ลงทุน ไม่ว่าจะค่าเช่าตึก ค่าต่อเติมออฟฟิต ค่าสินค้า ค่าเงินเดือนพนักงานเราจ่ายหมด รายได้ที่ได้มา มันไม่สมดุลกัน แล้วเงินที่เรามาลงทุนทั้งหมด เราก็ไปกู้จาก อีซีบาย ตอนนั้นกู้มา 45,000 บ. จ่าย งวดละ 3,600 กี่งวดจำไม่ได้ค่ะ ส่วนอุปกรณ์สำนักงานต่างๆ ก็ไปรูดบัตรบ้าง ซื้อเงินผ่อนผ่านบัตรบ้าง อ้อลืมบอกไป ตอนนั้นเรายังทำงานเป็นพนักงานมีเงินเดือนประจำซึ่งเงินเดือนก็แค่หมื่น ต้นๆ แต่พอมีรายได้อย่างอื่นอยู่ด้วย เปิดออฟฟิตใกล้ๆ ที่ทำงาน ช่วงเบรคก็เข้ามาดูบ้าง
เปิดศูนย์ขายตรงได้ประมาณ 6 เดือน รายได้ชักหน้าไม่ถึงหลัง หนี้บัตรไม่พอจ่าย สุดท้ายจำต้องบอกคืนตึกที่เช่าไป เค้าก็ยึดมัดจำไป 2 หมื่น ค่าต่อเติมไปอีกหลายตังค์ ตอนนั้นดอกเบี้ย non bank สูงมากๆ เพราะยังธ.แห่งประเทศไทยยังไม่ได้เข้าไปดูแล ควบคุมดอกเบี้ยตรงนี้ ให้เป็นไปตามระเบียบ เหมือนกับแบ็งค์ทั่วไป จังหวะนั้นเริ่มไม่จ่าย อีซี่บาย (หลังจากจ่ายไป 6 งวด) อุปกรณ์สำนักงานที่เป็นรูดผ่อนเป็นงวดๆ ก็เอาไปคืนเค้า 2 จ้าว(ตอนนั้นกลัวคดียักยอกทรัพย์) มีเฟริสช้อย กับ อิออน แล้วก็เงินกู้ของ อีซี่บาย รวม 3 บริษัทฯ
ตอนนี้เจ้าหนี้ก็เริ่มทวงสารพัดรูปแบบ ทั้งแฟกซ์ทั้งโทร. (ไม่แน่ใจว่าตอนนั้นมีชมรมหนี้บัตรเครดิตหรือยัง) เมื่อก่อนคนไม่เป็นหนี้มากแบบเหมือนปัจจุบัน เรากลายเป็นคนที่ เค้ามองด้วยสายตาดูถูก เหยียดหยามบางคนก็สมน้ำหน้า คนทวงหนี้แต่ละคนก็หยาบคายและดูถูกมากๆ รับ โทรศัพท์ทีก็น้ำตาร่วงเพราะชีวิตไม่เคยเป็นแบบนี้เลย บางทีเค้าก็โทร.ไปทวงแผนกนั้น แผนกนี้ ฝ่ายบุคคลบ้าง อะไรแบบนี้ เพื่อให้เราอาย แต่วินาทีนั้นมันไม่มีจริงๆ ก็ไม่จ่าย แต่มีอย่างหนึ่ง ที่เราไม่ทำคือ ไม่ยืมเงินเพื่อนเด็ดขาด แค่นี้พอไปใกล้เค้ายังกลัวเราเลย
จากคนที่เคยช็อบห้างเป็นประจำ ต้องซื้อของแบรนเนม กลายเป็นคนที่ต้องไปซื้อของตามตลาดนัดโหลๆ จากกลางวันต้องไปกินข้าวนอกที่ทำงาน ก็ต้องกินกับข้าวสวัสดิการ อย่างเดียว 10 บาท. จากตอนเย็น เคยไปกินข้าวสังสรรค์กับเพื่อนๆ อาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง ต้องตัด หมดไม่สังคมกับใคร เพราะมันต้องใช้ตังตลอด จากเคยเล่นหวยงวดละอย่างน้อย 2 พัน ตัดทุกอย่าง บ้านอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานเท่าไหร่ เคยนั่งมอเตอร์ไซด์ 15 บาท บางวันต้องประหยัด เดินกลับบ้านก็มี (ลด ละ เลิก และ อดทน ทั้ง อดอยาก)
ด้วยที่เราไม่มีภาระครอบครัวด้วยหนี้อาจไม่เยอะมาก ก็ใช้เวลาประมาณ 3 ปีกว่า เริ่มแข็งแรงขึ้น ก็เริ่มติดต่อกับไปหาเจ้าหนี้ เพราะหนี้สูงไม่มากเลยไม่โดนฟ้อง แต่ก็โทร.มาตลอด จากอีซี่บาย กลายเป็น 7-8 หมื่น มันขึ้นมากมาย ก็ผ่อนบ้าง ขอลดบ้าง จ่ายจนหมด ของที่ให้เค้ายึดไป เค้าก็ไปขาย แต่ก็ยังขาดทุน ก็จ่ายส่วนต่าง ไปจนเคลียร์ไปจนหมด ผ่านไปสักระยะ ก็ซื้อบ้านซื้อรถได้
ขอเป็นกำลังใจให้ทุกคน ข้อสำคัญมันอยู่ที่ตัวเรา ต้องอดทน อดออม อดอยาก ลด ละ เลิก ถ้าคนไหนตั้งใจจะไม่จ่าย ก็ต้องตั้งสติ และต้องทนกับการดูถูก ของเพื่อนร่วมงานให้ได้ อย่าไปแคร์ ถ้าเราไม่ได้ไปยืมเงินเค้า ปากท้องและครอบครัวเรามาก่อน ใครจะทวงช่างหัวประไร และระวังในเรื่องทรัพย์สิน ถ้าถ่ายโอนได้ ทำไปก่อน กู้ร่วมกับใคร ก็ต้องบอกให้เค้ารู้ตัว อย่างเรากำลังมีปัญหาบ้านจะโดนยึดเพราะพี่ชายกู้ร่วมไว้แล้วเป็นหนี้บัตรเครดิต ตอนนี้โดนฟ้องอายัดบ้านไว้แล้ว ถ้ารู้ตัวก่อน คงแก้ไขทัน แต่ตอนนี้ก็ไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกัน
สู้ สู้ กันไปค่ะ

อ่านของคุณแล้วมันใช่เลยสำหรับคนที่เป็นหนี้บัตรเครดิต ต้องอาศัยความอดทนและใจแข็งเท่านั้นถึงจะผ่านพ้นไปได้จริงๆนะครับ ตัวผมเองทำงานมา 20กว่าปีจริงๆแล้วมันต้องรวยใช่ไหมครับ แต่นี่มันยังไม่ถึงฝั่งฝันเลย เพราะหนี้บัตรเครดิตนี่แหละครับ เราลองเอาดอกเบี้ยที่เราเสียในแต่ละปีซิครับ เห็นยอดแล้วน้ำตาจะไหล ทำไมชีวิตเราถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ ฝากคนที่เข้ามาอ่านอย่าท้อนะครับ...