เป็นหนี้เพราะโดนหลอก มันน่าเจ็บใจที่ซู้ดดด

ซุ่มอ่านข้อมูลเวบอันแสนมีประโยชน์แห่งนี้อยู่นานหลายเดือนมาก ก่อนอื่นขอขอบคุณผู้ที่มีส่วนร่วมทุกคนที่ทำให้เวบนี้เกิดขึ้นมา เป็นขุมทรัพย์ความรู้ของคนเป็นหนี้ที่ดีมากกกกกค่ะ ตัวเองกว่าจะมีเวลาและพร้อมที่จะเขียนเรื่องหนี้ของตัวเองให้คนอื่นได้อ่านก็คิดแล้วคิดอีกหลายรอบ ยังไงก็อยากเขียนไว้เป็นอุทาหรณ์เกี่ยวกับสาเหตุการเกิดหนี้ที่ไม่ค่อยจะเหมือนใครเท่าที่ได้อ่านหลายๆกระทู้มา (เอ็นดูเขา เอ็นเราขาดของจริง) จะพยายามพิมพ์ให้อ่านง่ายๆนะคะ

สาเหตุของหนี้อันมหาศาล

ยอดหนี้ปัจจุบันนี้ ก.ค. 2555 หลังจากหยุดมาแล้วประมาณ 6 เดือน ทั้งหมด 9 แบงค์ 18 บัญชี (อีกนิดเดียว เอานิ้วมือ นิ้วเท้ารวมกันมานับแทบไม่หมด) ยอดหนี้อยู่ที่ประมาณ 1.4 ล้านบาท (สำหรับคนเงินเดือนแค่ 30k มันหนักหนามากจริงๆที่สุดในชีวิตแล้ว) 30% ของหนี้เกิดจากตัวเองที่มีพื้นฐานนิสัยใช้เงินเกินตัว อยากได้ไรก็ รูดปรื้ดๆ และพยายามหมุนเงินมาจ่ายขั้นต่ำจนยอดพรุ่งพรวดไปเป็นหลักหลายแสน แต่ 70% หลักของหนี้ที่เกิดขึ้นนั้นมาจากการที่เรากดเงินจากบัตร (ทั้งเต็มและเกินวงเงิน + ขอวงเงินเพิ่มชั่วคราว) + เอาเงินจากสินเชื่อ + ยืมเงินคนรู้จัก+ยืมเงินนอกระบบ ทั้งหมดเอาไปให้คนอื่นยืม! (พฤติกรรมนี้ ห้ามลอกเลียนแบบนะคะ คุณแม่ขอร้องงง ) สรุปคนที่ยืมก็หายหัวและหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยและไม่คืนเงินเลยแม้แต่บาทเดียว! คนที่มีสัมพันธ์ใกล้ชิด คนที่เราไว้ใจ เชื่อใจ และปรารถนาดีที่จะช่วยเหลือเขาจริงๆ กลายเป็นคนที่มาโกงเรา โกหก หลอกล่อทุกวิถีทาง แต่งเรื่อง ไปจนถึงกระทั่งปลอมแปลงเอกสารเพื่อให้เราเชื่อว่าเขากำลังเดือดร้อนจริงๆ

ภาระทั้งหมดตกมาที่หน้าตักเราคนเดียว ไม่สามารถสืบทราบหรือตามตัวบุคคลนั้นได้อีกเลย ไม่มีการเซ็นสัญญาใดๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นแบบปากเปล่าหมด ผลที่ได้รับจากความหวังดีคือปัญหาทางการเงินที่หนักที่สุดในชีวิต บทเรียนครั้งนี้มันสาหัสสุดๆ ได้แต่บอกตัวเองว่าต่อไปนี้ใครไม่ได้หน้าตาเหมือนพ่อแม่เรา อย่าได้ไว้ใจใครเรื่องเงินอีก! แต่เราไม่โทษใครค่ะ เพราะถ้าว่ากันตามจริง เขาไม่ได้เอามีดมาจี้คอเรา ไม่ได้เอาปืนมาขู่ เราให้เขาไปเอง ต้องยอมรับให้ได้กับความโง่ (ต้องเรียกว่าโง่มากจริงๆ) และการตัดสินใจที่ผิดพลาดของตัวเอง เจ็บใจและเสียใจที่สุดที่เราจะต้องมานั่งใช้หนี้อีกไม่รู้กี่ปีให้กับเงินที่คนอื่นเอาไปใช้ ความตกต่ำที่สุดในชีวิตได้มาเยือนตัวเองสะแล้ว

เหตุผลที่ถูกนำมาอ้างในการยืมคือ ผมทำธุรกิจเกือบจะสำเร็จแล้ว แต่ยังขาดเงินอยู่บางส่วน ถ้าเราสามารถให้ยืมเงินได้ก็จะสำเร็จโปรเจคนี้ได้ จะได้เงินตอบแทนคืนมหาศาล และจะเอาเงินมาคืนเราทุกบาทที่ยืมไป พร้อมช่วยชำระหนี้ในส่วนที่เราสร้างไว้ก่อนหน้านี้ แล้วค่อยทยอยใช้คืนเขา ตัวเองไม่ได้ใช้สติไตร่ตรองเลย เชื่อทุกอย่างที่เขาพูดมา เคยอธิบายไปก่อนหน้าที่จะให้ยืมเงินแล้วว่า เราไม่มีเงินสดสำรองไว้นะ เงินที่ให้ยืมเป็นเงินที่เราเอาออกมาจากบัตรเครดิต บัตรกดเงินสด และสินเชื่อ และจากการไปยืมคนอื่นเขามาอีกที เราต้องเป็นหนี้เพื่อหาเงินมาช่วยเขา เขาก็บอกไม่ต้องห่วงรับรองเขาจะคืนเงินแน่ๆ วางใจเขาได้ ยังมีการมาบอกเราว่าจะคืนเงินก่อนรอบที่เราจะต้องเอาไปจ่ายคืนแบงค์ด้วย สรุปคือโดนแหกตา โดนหลอก โดนต้ม โดนโกงเต็มๆ หลังจากสักพักที่เราไม่สามารถหาเงินมาให้ยืมได้อีกแล้ว เขาก็เริ่มขาดการติดต่อ และค่อยๆหายไปจนติดต่อไม่ได้อีกเลย ตัวเองไม่มีหลักฐานอะไรจะไปเอาผิดเขาได้ เงินที่ให้ไปเป็นในรูปแบบการโอนเงินข้ามประเทศ (คู่กรณีเป็นต่างชาติ รู้จักกันที่นี่แต่เรื่องมาเกิดตอนเขาไปต่างประเทศแล้ว เราโอนให้แบบ Western Union เพราะเขาบอกมาว่าต้องใช้ด่วน ต้องใช้เดี๋ยวนี้)

มีการโอนไปหลายครั้งเพราะเขามีเหตุผลใหม่ๆมาขอความช่วยเหลือเสมอ พอเอาเงินไปจ่ายค่าอันนี้ ก็มีค่าอันนั้นมาอีก แล้วก็มีค่าอันโน้น เขาก็เอาแต่คอยบอกเราว่าอีกนิดเดียวๆ โปรเจคจะสำเร็จแล้ว เดี๋ยวพอได้เช็คออกมาแล้วจะรีบคืนเลยนะ จะใช้หนี้ได้หมดเลยนะ โดนกรอกหูงี้ทุกวันเราก็โง่เชื่อตามไป ถึงวันที่คิดได้ ถึงวันที่สติมา ก็ตระหนักได้ว่าเราโดนโกง ปอกลอกไปหมดตัว แต่มาคิดได้ก็เมื่อช้าไปเสียแล้ว และไม่มีใครมีโอกาสเตือนเรา (ไม่ได้อยู่กับครอบครัว มีคุณแม่แค่คนเดียวซึ่งตอนนี้ก็อยู่ต่างประเทศ) เพราะทุกอย่างแอบทำ ไม่บอกใครเพราะรู้เดี๋ยวต้องมาห้ามแน่ๆ ตัดสินใจเอง ไม่ได้ปรึกษาใครก่อน สรุปก็นอนจมกองหนี้อยู่คนเดียว อยากให้เป็นอุทาหรณ์กับใครก็ตามที่ได้อ่านว่า เงินไม่เข้าใครออกใคร ยอมรับว่าตัวเองจิตใจดีแต่ปนโง่ ถึงได้เสียรู้คนเลวๆแบบนี้ได้ ใจเราไม่เคยคิดร้ายคิดโกงคนอื่น มองว่าคนรอบตัวเองเป็นคนดีเสียหมด แต่ความจริงนั้นพิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าไม่ใช่ สิ่งที่ทำไปไม่ใช่เพราะความรัก มันเป็นความหลงเสียมากกว่า แต่อีกใจคิดจริงๆ ค่ะว่า มันคงเป็นกรรมเก่าของเรา เมื่อถึงคราวที่ต้องใช้กรรม เหมือนมันมีหมอกมาบังความคิดเรา ไม่รู้สึกเฉลียวใจเลยแม้แต่แอ๊ะเดียว ว่าถ้าเขาไม่คืนเงินเราละ? ถ้าเขาชิ่งละเราจะทำยังไงกับแบงค์? กระดิ่งสติมันมาดังตอนที่แก้อะไรไม่ได้แล้ว เมื่อคิดได้ก็งงๆกับตัวเองว่าเรายอมให้คนอื่นยืมเงิน (ที่ไม่ใช่เงินเรา เป็นเงินแบงค์แค่เครดิตเรา) ไปจำนวนเฉียดล้านได้ยังไง ทำไมเราถึงตัดสินใจเชื่อใจคนที่เรายังไม่รู้จักดีพอ ทำไมเราจึงยอมช่วยเขาทั้งที่เราเองก็ลำบาก บอกตัวเองว่าเลิกสงสัยเหอะว่าทำไม เพราะเหตุผลว่าทำไปเพราะอะไรไม่สำคัญแล้ว เกิดมาแล้ว อดีตแก้ไม่ได้ มองปัจจุบันตอนนี้เถอะว่าเราจะตะเกียกตะกายแก้ไขปัญหานี้ได้ยังไง

ว่าจะพิมพ์สั้นๆ เล่าสะยาวเลย อิอิไว้จะมาต่อในมุมหนี้ด้านอื่นๆนะคะ

ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์นะครับ

ยอดหนี้มากกว่าผมนิดหน่อย ของผมแค่ 1.2 ล้านเองครับ

สู้ๆครับ ค่อยๆแก้ปัญหาไปทีละเรื่อง ประเดี๋ยวเดียวหนี้ก็หมดครับ

มันผ่านไปแล้วเหมือนคุณว่า เราจะแก้ปัญหานี้ได้อย่างไร เราจะเดินไปทางไหน และเราจะเลือกถูกทางไหม อันนี้สำคัญกว่า
คุณโชคดีแล้วค่ะที่มาเจอชมรมนี้ อ่านเยอะๆ ปรับและประยุกต์ให้เข้ากับตัวเอง
หนี้จะมากจะน้อย ขึ้นอยู่กับมุมมองของเรา หนี้น้อยแต่ไม่อดออม ไม่ประหยัด ก็ไม่มีวันลืมตาอ้าปากได้
ค่อยๆเดิน ค่อยๆคลานไป สักวันจะถึงปลายทางเองค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

สาเหตุุเดียวกันเลยค่ะแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะหนี้ทุกอย่างเป็นชื่อเราหมดเลย ก็ต้องก้มหน้าก้มตารับใช้หนี้เงินหนี้กรรมต่อไป ที่สำคัญคนเอาเงินไปกลับอยู่อย่างสุขสบายมีรถหรูมีเงินใช้เนี่ยซิเศร้าใจ สู้ๆๆนะค่่ะ

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจนะคะ ขอให้ทุกคนหมดหนี้ไวๆเช่นกันค่ะ

เราพยายามอ่านกระทู้เยอะมาก แต่บางทีอ่านมากดันเก็บมาคิด มาเครียดถึงสิ่งที่กำลังมาถึง ก็เลยอ่านบ้าง พักบ้าง

สำหรับคนที่ทำให้เราเป็นหนี้มากมายขนาดนี้ โดยพื้นฐานเป็นคนไม่ผูกใจเจ็บ แต่ครั้งนี้ปฏิเสธไม่ได้ว่าเราเกลียด! คนที่ทำให้เป็นแบบนี้ ไม่อยากสาปแช่งเพราะรู้ว่ามันไม่ดี แต่ในใจก็หวังว่ากรรมตามทันนั้นมีจริง ตอนนี้มันมีแต่ความทุกข์ใจตลอด จะให้อภัยคงยังทำใจไม่ได้ ถึงเวลาที่เราทุกข์ใจมากๆจนแทบไม่ไหว ในใจมันพาลคิดไปว่าความทรมานที่เรารู้สึก ขอให้สักวันเขาได้เจอบ้าง ขอให้เขาทุกข์มากกว่าที่เราเป็น ขอให้พบเจอกับปัญหาที่แม้เงินมากมายแค่ไหนก็แก้ไขอะไรให้ไม่ได้ แต่พอเราคุมความรู้สึกตัวเองได้ ทำใจรับสภาพที่เป็น เราใช้วิธีไม่นึกถึงมันอีก ก็มีแว้บๆมาบ้าง เวลาผ่านไปก็ค่อยๆน้อยลงเรื่อยๆ

บทเรียนนี้แพงเหลือเกิน แต่ประวัติศาสตร์จะไม่มีวันซำ้รอย จะไม่พลาดเรื่องการไว้ใจคนอีกและจะไม่ยอมเป็นหนี้บัตรเครดิตอีกเลย ไม่เอาแล้ว เข็ดขยาดกับประสบการณ์หนี้สยองต้องหวีด ขอใช้ชีวิตแบบเจียมๆแต่ปลอดหนี้ดีกว่าเยอะเลยค่ะ

หัวอกเดียวกัน โดนหลอกเหมือนกันสู้ๆๆค่ะ

หนึ่งในสาเหตุที่ผมเป็นหนี้อยู่ ณ.เวลานี้

แต่ก็โชคดีครับที่ได้มาอยู่บ้านแห่งนี้

คนที่เอาของคนอื่นไปนะรับรองได้ครับเค้าไม่มีความสุขในชีวิต

จะช้าหรือเร็วเค้าจะต้องได้รับกรรม อยู่ที่จะกรรมในรูปแบบไหน

พวกเรากำลังจะใช้กรรม ไม่นานเกินครับจะต้องหมดกรรม

เป็นกำลังใจครับ สู้ สู้

ขอบคุณมากๆสำหรับกำลังใจนะคะ คนซื่อก็งี้ละคะโดนหลอกง่าย (ของเราออกแนวซื่อบื้อ จ๊ากกก) กรรมใดใครก่อกรรมนั้นคืนสนอง สาธุ ขอให้จริง เพี้ยง!

สู้ตายค่ะ หนี้ไงมันก้ต้องหมดสักวันแหละเนอะ มาสู้ไปด้วยกันเนอะ

มาอัพเดทในส่วนของสถานการณ์หนี้ ณ ปัจจุบันหน่อยละกันนะคะ

Updated July 2012 (เอาตัวเลขแบบคร่าวๆนะคะ)

SCB Family Plus Credit Card 68,000
SCB Toyota Credit Card 97,000
SCB Speedy Cash Card 68,000
SCB Personal Loan 101,000
Ayudhya Smile Cash Loan 103,000
Ayudhya Dream Loan 101,000
Ayudhya Credit Card 99,000
Kasikorn Credit Card 75,000
TMB Cash Card 67,000
Bangkok Bank 14,000 (อันนี้ส่งอยู่ทุกเดือน เพราะแบงค์บัญชีเงินเดือน ใกล้หมดละ)
Citi Bank Ready Cash Card 155,000
Citi Bank Rewards Credit Card 111,000
HSBC/AYU Loan 142,000 (โอนมาจาก HSBC to AYU)
Standard Charter Loan 47,000
KTC Loan 43,000
KTC Cash Card 33,000
KTC Credit Card 34,000
Umay+ Plus 37,000

Total 1,395,000

(นี่ยังไม่รวมหนี้กับเพื่อนและญาติอีก แต่ไม่มีดอกเบี้ยและไม่ได้กำหนดวันคืน แต่ก็พยายามจะคืนส่วนนี้ทีละนิดทีละหน่อย ไม่อยากปล่อยไปนานๆ เกรงใจคนที่เขาช่วยเราไว้)

ดูตัวเลขแล้วปวดตับ ในตารางหนี้เราจะไฮไลท์สีแต่ละแบงค์ให้ต่างกัน ช่างหลากหลายสี ละลานตา ทั้งตัวเลข ทั้งสี ดูแล้วเป็นลม

ต้องยืมคำพี่กอบัวมาใช้

หนี้ไม่ใช่ดินน้ำมัน อย่าเอามาขยำรวมกัน

และ แก้ปัญหาไปทีละเปลาะนะครับ

ขอบคุณคำแนะนำคุณ Narasingh นะคะ คงค่อยๆแก้ทีละจุดคามสถานการณ์ตรงหน้า ณ ขณะนั้นอะคะ ตอนนี้ก็พยลยามประหยัดที่สุดเท่าที่จะทำได้

เรื่องราวคล้ายคลึงกันค่ะ แต่จำนวนมากกว่ามากกกกก ตอนนี้ทำใจให้อภัยเจ้ากรรมไปแล้ว และตั้งสติใช้หนี้ค่ะ

การรับมือกับการทวงหนี้

เมื่อเริ่มหยุด ก็ทันทีค่ะย่อมมีการติดต่อมาจากเจ้าหนี้ แรกๆเราก็อึกอัก พูดไม่ถูก ไม่รู้จะตอบยังไงดี เราก็ตอบตามจริงไปว่า ตอนนี้เราไม่มีเงิน ไม่มีพอที่จะจ่ายคืน ต้องเอาไปจ่ายนอกระบบก่อน เงินเหลือใช้ก็ไม่พอแล้ว คงยังคืนให้แบงค์ไม่ได้ในตอนนี้ ส่วนใหญ่จะไม่ค่อยเจอสายที่พูดจาไม่ค่อยดี แต่ก็มีหลงมาบ้างเหมือนกัน บางคนยอมรับว่า”ถ่อย” ขั้นเทพ เหมือนเค้าเกิดมาเพื่องานนี้ เรายังไม่ทันได้อ้าปาก เธอก็ใส่ๆๆๆๆด้วยน้ำเสียงแสลงหู พอตอนวางสายความโกรธนี่ขึ้นหน้า ใจสั่น แต่ทำไรเขาไม่ได้ บางทีน้ำตาเล็ด หนีไปร้องไห้ในห้องน้ำก็มี เพราะรับสายทุกวัน เจอแต่คำถามเดิม คำพูดที่ไม่เสนาะหูมากมาย ส่วนใหญ่เราก็ใช้ความอดทนผ่านไปได้ แต่มันเป็นเรื่องปกติค่ะที่บางวันมันก็มีท้อ รับไม่ไหว เศร้าใจ เข้มแข็งบ้าง อ่อนแอบ้าง ก็คงเป็นธรรมดาของมนุษย์

แต่สิ่งที่ไม่ชอบเลย (คาดว่าทุกคน) คือการชอบโทรเข้าออฟฟิศ พอถามว่าทำไมไม่โทรเบอร์มือถือ ในเมื่อเรื่องหนี้เป็นเรื่องส่วนตัว สายของออฟฟิสไว้คุยเรื่องงาน ก็อ้างบ้างว่า ไม่มีข้อมูลเบอร์มือถือ เราก็บอกแบงค์คุณก็โทรมาทุกวันไม่ใช่หรอ จะไม่รู้ได้ไง มีการมาบอกงั้นขอเบอร์มือถือหน่อย เราบอกไปหาเอาเองเหอะนั่นมันหน้าที่คุณ บางทีก็อ้างว่าโทรเข้าออฟฟิสเพราะติดต่อมือถือไม่ได้ เราบอกมือถือวางอยู่ข้างๆเนี่ย สัญญาณเต็มพิกัด จะติดต่อไม่ได้ได้ไง เวลารับสายออฟฟิสแล้วเจอพวกทวงหนี้จะของขึ้นตลอด และก็บอกไปทุกรายว่าให้โทรเข้าเบอร์ส่วนตัว เพราะเรารับตลอด แต่เสาร์อาทิตย์เราไม่รับนะคะ ปล่อยให้มันโทรไป เพราะไงมันก็ตามตัวเราไม่ได้อยู่ดีช่วงวันหยุด

ยังไม่มีที่ไหนมาถึงที่ทำงาน ยกเว้น SCB มาก็ไม่บอก น้อง reception ที่อยู่ตรงทางเข้าออฟฟิศโทรมาบอกว่าคนจาก SCB มาขอพบ เลยให้บอกไปว่า ไม่ว่าง เวลาทำงาน อยากส่งเอกสารไรก็วางไว้เลย ให้น้องเซ็นรับเอกสารไว้ หลังจากส่งเอกสารมันก็กลับไป พอ SCB โทรมาเราถามว่า เวลาคุณจะมาขอพบไม่บอกล่วงหน้าเลยหรือไง มันบอกไม่คะ ว่างเมื่อไร messenger ก็ไป อ่อดี แล้วฉันว่างเมื่อไรค่อยรับโทรศัพท์พวกเธอแล้วว่างเมื่อไรค่อยใช้หนี้ได้บ้างมั้ย (นึกเองในใจ)

ทั้งเบื่อทั้งเอือมกับการรับโทรศัพท์ แต่ก็เลี่ยงไม่ได้ต้องทนรับต่อไป เป็นอย่างที่บอกไว้ค่ะว่าแรกๆจะเยอะมาก ทุกวัน วันละหลายสาย เพราะเรามีหลายเจ้าหนี้ หลังๆก็เบาบางลง นานๆโทรมาที เพราะคงเดาทางออกแล้ว ว่ายัยนี่คงไม่ยอมจ่ายแน่ๆ เอกสารก็ส่งมาตลอด เราก็เอามาแยกตามแต่ละบัญชี แล้วแม็ครวมกันไว้ เอาข้อมูลยอดหนี้ที่เพิ่มขึ้นในแต่ละเดือนไปใส่ในตารางหนี้ เราเก็บเอกสารไว้แทบทั้งหมด เผื่อนำมาใช้เป็นประโยชน์ในการอ้างอิงภายหลังได้

เรื่องรับสายเจ้าหนี้เรารับมือได้ค่ะ เรื่องไปศาลก็ไม่ใช่ปัญหา แต่ที่กังวลที่สุดคือการอายัดเงินเดือน เพราะเราไม่มีทรัพย์อะไรเลยให้ยึด ถ้าขึ้นศาลแล้ว ผลพิจารณาออกมาแล้วเราจ่ายไม่ไหว จนถึงขั้นเค้าต้องมายึดเงินเดือน เป็นสิ่งที่กลัวมากว่ามันจะส่งผลต่อการทำงาน ถึงแม้จะรู้ว่าการจะไล่พนักงานออกด้วยเหตุว่าพนักงานถูกอายัดเงินเดือนคงทำไม่ได้ ถ้าพนักงานยังสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพและปกติ แต่เราก็ไม่ชัวร์ว่าจะถูกตีเป็นว่าเราทำให้บริษัทเสื่อมเสีย (จริงๆ การอายัดก็ทำอย่างเป็นความลับ รู้กันเฉพาะคนที่เกี่ยวข้อง ไม่น่าจะทำให้บริษัทเสื่อมเสียได้) หรืออาจทำให้บริษัทดูไม่น่าเชื่อถือทางการเงินหรือเปล่า ถ้าถูกเชิญออกแล้วได้รับค่าชดเชยนั่นก็ยังโอเค จะได้เอาไปใช้หนี้สะให้หมด แต่กลัวจะโดนบีบออกแบบไม่ได้อะไรเลยสะมากกว่า กังวลใจว่าเมื่อถึงจุดนั้นแล้ว เราจะหาทางออกยังไงดี

คาดว่าคงจะโดนซิตี้แบงค์ฟ้องเป็นที่แรก เพราะเราก็หยุดมา 6 เดือนได้แล้ว สำนักงานกฏหมายก็โทรมาร่ำๆเรื่องนี้หลายทีแล้ว ด้วยเหตุที่ชื่อเราอยู่ในทะเบียบบ้านที่ปทุมธานี ซึ่งเป็นบ้านเก่าที่เคยอยู่ แต่ตอนนี้เพื่อนแม่มาซื้ออยู่ (เขายอมให้เอาชื่อเราคงไว้เป็นลูกบ้าน) ก็ต้องคอยสอบถามเสมอๆ ว่ามีหมายหรือยัง เกรงใจเจ้าของบ้านสุดๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำไง อย่างน้อยน้าเค้าก็อยู่บ้านตลอด ถ้ามีหมายมาติด ก็คงมีคนเซ็นรับไว้ให้

ยังเก็บตังค์ขอส่วนลดไม่ได้เลยสักบาท เพราะตังค์สูญไปหมดแล้วกับการใช้หนี้คืนเพื่อน (ซึ่งไปกดเงินจากบัตรเขามาให้) และพยายามจะปิดบัตร BBL ที่เป็นแบงค์เงินเดือนก่อน ตอนนี้ใช้คืนเพื่อนหมดไป 1 คนแล้ว ก็มีอีกคนจ่อคิวเข้ามา ถึงแม้เค้าไม่ได้เร่งรัด แต่เราเกรงใจ ก็เลยพยายามทยอยคืนนิดๆหน่อย เลยไม่มีเงินก้อนในมือตอนนี้ แต่อีกสองเดือนคงปิดบัตร BBL ได้หมด ก็คงเริ่มเก็บได้แบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย แต่เงินเดือนไม่ได้เยอะมาก เดือนนึงคงเก็บได้แค่ 10,000 – 12,000 นี่ก็เล่นเอาหืดขึ้นคอแล้ว เพราะค่าใช้จ่ายหนักๆของเราคือค่าเช่า เนื่องจากต้องอยู่ที่พักที่ใกล้รถไฟใต้ดินเพื่อไปทำงานและต้องเป็นที่พักซึ่งอนุญาติให้เลี้ยงหมาด้วย ทางเลือกมันเลยจำกัดมากๆๆ และหายากกกกกกมากจริงๆ ที่ๆหาได้ตอนนี้นี่ก็ถือว่าโชคดีมากที่ห้องเค้าว่าง แต่เราก็เจอค่าเช่าที่อ่วมเหมือนกัน แต่ยอมไปประหยัดเรื่องอื่นเพื่อให้บาลานซ์กันแทน เพราะเสาร์-อาทิตย์ เราก็ไม่ค่อยได้ออกไปไหน ใช้เวลาอยู่แต่ในห้องค่อนข้างเยอะ

ยังไม่รู้ว่าจะเก็บตังค์ทันมั้ย ถ้าต้องไปศาลคิดไว้ครั้งแรกคงขอเลื่อนเพื่อเก็บตังค์เพิ่ม ถ้าต้องไปอีกรอบสองเพราะยังปิดบัญชีไม่ได้ คงขอผ่อนแบบขั้นบันได ขอน้อยๆช่วงแรกก่อน ระหว่างนั้นเก็บตังค์ไปพร้อมๆกันเพื่อเจรจาขอลดหย่อนแล้วปิดบัญชี แต่ถ้าท้ายสุดแล้วเรื่องเดินไปถึงการอายัดเงินเดือน ก็คงต้องรอดูปฏิกิริยาของบริษัทอีกทีว่าจะเป็นยังไง แต่ด้วยเหตุที่มีหลายบัญชีมาก ถ้ามันถาโถมมาพร้อมๆกันยังไม่รู้เลยว่าจะรับมือยังไง แต่แย่ที่สุดก็คงไม่พ้นการอายัดเงินเดือน คงไม่มีไรแย่ไปกว่านี้แล้ว (ละมั้ง)

มีท้อถอยบ่อยๆ เพราะงานที่ทำอยู่จริงๆก็อยากเปลี่ยน แต่ขยับขยายอะไรตอนนี้ลำบากเพราะเรื่องหนี้ที่ค้ำคออยู่ เรื่องส่วนตัวก็ไม่ค่อยราบรื่น มีแต่ปัญหา สุดท้ายอาจไปไม่รอด ทำไมสิ่งที่ไม่ดีหรือความทุกข์มันชอบเข้ามาพร้อมๆกันก็ไม่รู้ เฮ้ออออ..ขอถอนหายใจยาวๆ 1 ที

บางเวลาเราก็มีอารมณ์ท้อค่ะ เหนื่อยหน่ายหัวใจ หันไปทางไหนก็รู้สึกจะมีปัญหามารุมเร้า
ท้อได้ค่ะ เหนื่อยได้ค่ะ แต่การที่จะให้คนแบบเรา "ยอมแพ้"....ไม่มีทางค่ะ
บัวอ่านจากที่คุณเล่ามา คุณเจอปัญหาจากการไว้วางใจคนผิด แต่คุณมีสติในการรับมือ
คุณขยันอ่านกระทู้ต่างๆ (กรรมการแอบยิ้มด้วยความดีใจ...สู้ขดตาหลับขับตานอน ค้นหา รวบรวมใหม่และทะยอยโพส หายเหนื่อยเลย...)
อ่านแล้วเป็นแนวทางคร่าวๆได้ค่ะ ไม่มีอะไรตายตัว ปรับประยุกต์ให้เข้ากับตัวเอง
ไอ้เรื่องเครียดเพราะอ่านมาก รู้มาก เป็นธรรมดา เพราะมันยังไม่เจอ "ของจริง"
สมัยตอนกอบัวหยุดจ่ายใหม่ๆ ก็มีเพื่อนพ้องน้องพี่ มาคุยกันแบบเนี้ย มาพร้อมๆกัน ก็เลยคุ้นเคยกัน เวลา On Board เห็น username ของคนคุ้นเคยก็รู้สึกไม่เหงา...มีมิตร มีเพื่อนโดยไม่ต้องได้ยินเสียง ไม่ต้องเห็นหน้า
บัวกับคุณอาร์ชาวิน น้อง aim , canavaro ,travis ,moomoo , pikolo ,พีจัง เคยคุยกันว่า
เราพยายามหาจุดยืนในการแก้ไขปัญหาหนี้ตามแนวชมรม โดยปรับให้เข้ากับตัวเอง อาทิมีคฤหาสถ์ไหม มีเงินเดือนกี่แสน มีหนี้กี่ล้าน มีแหวนเพชรเงินทองกี่หีบ 555++
travis บอกว่า อ่านไปอ่านมา ไอ้ธงที่ปักๆเอาไว้ ก็แทบจะทิ่มตีนตัวเอง ไม่รู้จะทำยังไง หนี้ก็เยอะ เงินเดือนก็น้อย นอกระบบก็มี
แต่พอเอาเข้าจริง ก็แก้ปัญหาไปทีละเปราะ ทีละเปราะ...
ทุกวันนี้ travis หยุดพร้อมๆกับกอบัว หนี้ในระบบชำระคืนไม่กี่ราย แต่หนี้นอกระบบที่เพื่อนให้ยืม ทะยอยคืนเพื่อนไปหมดแล้ว...
และ travis ก็ยังอยู่แบบมีความสุข สบายดี...

คุณกังวลเพราะมันยังมาไม่ถึง พอมาถึงก็จะได้รู้ เห็นดำเห็นแดงกันไปเสียที
เหมือนกับยิ่งเราผ่านบททดสอบมาก เราก็ยิ่งจะเก่งขึ้น แกร่งขึ้น...
ปัญหาจะทำให้เราโตค่ะ ไม่ใช่ทำให้เราฝ่อ...

แล้วอย่ากลุ้มใจไปเลยค่ะ...บัวเข้าใจไอ้เรื่อง "แว๊บๆ" แล้ว ด่าคนชิงชังโลก แช่งชักหักกระดูกคู่กรณี ถ้าไม่ด่ามันสิแปลก...
เราเป็นคนค่ะ...ไม่ใช่แฟนต้ายุวทูต เอิ๊กๆ...(ขอโทษจ๊ะน้องพลอย...พี่บัวขอยืมมาบอกต่อ)
แต่อย่าให้มันติดขังในใจเรานาน เพราะคนที่ทรมาน ไม่ใช่มัน แต่เป็นเรา
บัวให้อภัยคนง่ายนะ...แต่จะให้ลืม ไม่ลืมค่ะ จำไว้จะได้ระมัดระวังตัว ที่่สำคัญไว้ระมัดระวังใจของเรา
เรื่องอะไรผ่านไปแล้ว ผ่านไป เพราะถ้าเราไม่หลงในคำพูดของเขา เราก็คงไม่หยิบยื่นไปให้
เวลาคิดเรื่องนี้ ที่หาคำตอบไม่ได้ บัวจะบอกว่า "เออ...เอาไปเลย เคยติดค้างอะไรใครไว้ มาเอาให้หมดในชาตินี้ เกิดชาติหน้าฉันใด อย่าได้เจอะได้เจอกันอีก..."
บัวและเพื่อนๆทุกๆคนในนี้ เอากำลังใจมาฝาก เราเป็นเพื่อนร่วมทางกันค่ะ
สักวันคุณก็ต้องหมดหนี้ และได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ ด้วยก้าวเท้าที่มั่นคงด้วยตัวเองต่อไป...

ขอขอบคุณพี่กอบัวมากๆค่ะ ที่เสียสละเวลาพิมพ์ข้อความให้กำลังใจ ซึ้งใจจัง

ได้อ่านกระทู้ปักหมุดไปแล้วทั้งสี่หมวดค่ะ แต่คงต้องกลับไปอ่านอีก องค์ความรู้เริ่มจะจาง ข้อมูลจากเวบนี้มีประโยชน์มากค่ะ เพราะเวบนี้แหละค่ะถึงตัดสินใจหยุดจ่ายขั้นต่ำ ไม่งั้นคงวนเวียนไปตลอดไม่มีวันหลุดพ้น

เรื่องความกังวลกับสิ่งที่มาไม่ถึงนี่เป็นบ่อยตั้งแต่ก่อนเป็นกนี้แล้วค่ะ แต่พอปัญหาที่เรากังวลมากมาถึงตัว เราก็หาวิธีและทางออก ณ ขณะนั้นได้เสมอ พยายามบอกตัวเองว่าอะไรที่ทำได้ตอนนี้ก็พยายามทำไป ส่วนอะไรที่ยังมาไม่ถึงให้พักมันไว้ก่อน

บทเรียนหนี้ครั้งนี้แสนแพงค่ะ แต่สร้างความเปลี่ยนแปลงเรื่องนิสัยของตัวเองหลายอย่างไปในทางที่ดีขึ้น และเป็นผู้ใหญ่ขึ้น ต่อไปนี้ จะมีความรอบคอบในการไว้วางใจคน และคิดถี่ถ้วนกว่าเดิมก่อนตัดสินใจทำอะไร

นี่ก็ไปสั่งซืิ้อหนังสือ ล้างหนี้บัตรเครดิตขั้นเทพ แบบที่เจ้าหนี้ต้องยอม (ถูกกฎหมายด้วย) อาทิตย์หน้าคงได้เริ่มอ่าน

พี่ๆเพื่อนๆในเวบนี้มีน้ำใจมากๆค่ะ ให้กำลังใจกันและกันเสมอ โชคดีมากเลยที่ได้มาเจอที่นี่

สวัสดีค่ะ..วีนะคะ เป็นหนี้เท่ากัน และมีเงินเหลือเก็บเดือนละพอๆ กันอีก แต่ต่างกันตรงที่คุณมีหลายบัญชีมากกว่า ต้องรับมือกับหลายเจ้ากว่า แต่ก็จะปิดบัญชีได้เร็วกว่าเนอะ..สู้ๆ นะคะ เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกมากค่ะ และวีอยากให้คุณลืมคู่กรณีที่มายืมเงินเราซะ เดี๋ยวเขาก็ได้รับผลกรรมพร้อมดอกเบี้ยค่ะ จะเจ็บปวดกว่าเราเยอะ..
ตอนนี้วีทำรายรับรายจ่าย งดงานสังคมต่างๆ ประหยัดทุกทาง จนเพื่อนๆ สงสัยว่าวีเป็นโรคซึมเศร้าหรือเปล่า อยากปลดหนี้เร็วๆ ค่ะ สงสารคุณแม่ด้วยที่ต้องมาเครียดกับเรา
อดทนนะคะ ไม่นานเกินรอเนอะ

  ต้องขอบคุณ คุณวีอุตส่าห์ตามมาตอบในกระทู้เรานะคะแถมให้กำลังใจเราอีก

เพื่อนเราเองก็งงๆค่ะว่าทำไมเราไม่ออกไปแจมไปเจอเหมือนเก่า มีเพื่อนในกลุ่มแค่คนเดียวที่รู้สาเหตุ(เพราะเค้าเป็นคนที่เคยให้เรายืมเงินแต่ใช้คืนหมดแล้ว) แต่คนอื่นเราไม่ได้แชร์ค่ะ เรื่องหนี้เราปรึกษาแต่กับแม่อย่างเดียว ไม่เมลล์ไปบ่น ก็คุยเปิดกล้องกันเสาร์ อาทิตย์ เพราะแม่อยู่เมืองนอก กับเพื่อนเราไม่ค่อยอยากบอกเพราะเค้าไม่ได้เจอเรื่องแบบเดียวกัน พูดไปก็ไม่เข้าใจ บางทีปรึกษาไรไปได้แต่คำวิพากย์วิจารณ์แค่นั้น แต่ไม่มีนะข้อเสนอแนะว่าจะแก้ยังไง ขอให้้ได้แค่ comment เราก็พอ หลังจากครั้งนั้นเราเลิกแชร์ค่ะ มีไรบ่นกับแม่หรือมาเขียนในกระทู้ดีกว่า นอกจากไม่โดนกระทืบซ้ำแล้วยังได้คำแนะนำดีๆไปแก้ปัญหา

ช่วงนี้พยายามกลับมาอ่านกระทู้อีกรอบเยอะๆ ถึงอ่านไปแล้วรอบนึงก็ยังไม่แม่น โดยเฉพาะห้องรู้ทันกฏหมายหนี้ เพราะไม่ถนัดภาษากฏหมายเอาสะเลย เมื่อคืนอ่านจนหลับคาโทรศัพท์เลย(อ่านผ่านมือถือ) เดวนี้เลิกงานกลับบ้านละครละเคินไม่ต้องดูกันแล้ว อ่านๆๆๆๆๆๆเก็บข้อมูลสุดๆค่ะ

ตอนแรกอ่าน พอไปเจอกระทู้ที่เราปิ๊งใจอยากเก็บไว้มาอ่านอีก จะทำไงเนี้ย จะ copy แล้วแปะในโน้ตโทรศัพท์ก็ยาวเกิน จะ save page ก็ไม่ได้เพราะไม่ได้ใช้คอม เผอิญแว้บไปเห็น icon เลือกเป็นกระทู้โปรด ก็เลยนึกได้ว่าอ๋อ function นี้แน่ๆเอาไว้กดเก็บกระทู้ที่เป็น favorite แต่พอกดไปแล้ว หาตั้งนานว่าแล้ว favorite นี่มันไปเก็บไว้ตรงไหน จะได้เรียกมาอ่านบ่อยๆ หาอยู่นานสุดท้ายไปเจอว่าอยู่ใน profile ของเราในหมวด forum ดีใจมากเจอแล้ว ขอบคุณบอร์ดที่มีโหมดนี้นะคะ เพราะกระทู้มีเยอะมาก ถ้าเก็บ favorite ไม่ได้ กลับมาหาอ่านกระทู้เดิมลำบากมาก คงต้อง search อีกนาน ถ้าใครใช้เป็นอยู่แล้วก็ดีเลยค่ะ ถ้ายัง ลองเอาโหมดนี้ไปใช้ก็ดีนะคะ(ส่วนใหญ่คงใช้เป็นกันอยู่แล้ว เราพวก low tech ค่ะ)

เราพยายามช่างหัวมันกับคนที่เป็นสาเหตุหนี้แล้วค่ะ ไม่นึกถึง ไม่ใส่ใจ ใครทำไรไว้ก็รับกันไปตามนั้น ยุ่งเรื่องงาน+เรื่องเคลียร์หนี้+ทำงานบ้าน ดูแลน้องหมา หมดเวลาที่จะไปครำ่ครวญกะคนใจโฉดแล้วค่ะ 

สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ยอดหนี้กับจำนวนบัญชีพอๆกับผมเลย(รู้สึกดีใจจัง เจอคนที่คล้ายๆกับเรา)ผมหยุดมาสามรอบบิลแล้ว การแก้ปัญหาใช้แนวทางของชมรมนั่นแหละเหมาะสมที่สุดแล้ว สำหรับพวกลูกหนี้อย่างเราๆ แก้ไปทีละเปลาะๆครับ รับมือตามสถานการณ์ สู้ๆครับ