หนี้สินรวมราว 1.3 ล้านบาทกับเงินเดือนเก็บต่อเดือน 5000

สวัสดีค่ะทุกคน ดิฉันชื่อฝ้ายนะค่ะ เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ ตอนนี้กำลังเลือกใช้วิธีที่สองค่ะ คือการหยุดจ่ายทุกอย่างแล้วเก็บเงินอ่ะค่ะ ตามหัวข้อเลยค่ะ พึ่งได้มาเจอชมรมนี้ค่ะ โทรปรึกษาคุณนกกระจอกเทศและได้อ่าน ศึกษาจากในนี้มาบ้างค่ะ แต่ยังไม่เยอะและหมดเลยหล่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับคำปรึกษาของคุณนกกระจอกเทศและกำลังใจจากคุณแก้วจ๋ามากๆ นะค่ะ(เพราะเท่าที่อ่านแล้วชิวิตคุณแก๋วจ๋าคล้ายกับฝ้ายมากค่ะ เรื่องการเป็นหนี้แต่เงินเดือนฝ้ายน้อยกว่าเยอะเลยหล่ะค่ะประมาณหลักเหมือนต้นๆเอง) ตอนนี้ก็พยายามอ่านและทำความเข้าใจให้มากๆ มากที่สุด เสียดายที่รู้จักที่แห่งนี้ช้าทำให้พลาดอดได้ไปร่วมสัมมนาเมื่อปลายเดือนที่ผ่านมาเลยหล่ะค่ะ สิ่งที่ได้ทำในตอนนี้ก็คือทำบัญชีหนี้สิน รายรับ-รายจ่าย ตัดค่าฟุ่มเฟือยทุกอย่าง และกำลังทำเรื่องย้ายที่พัก รอห้องว่างอยู่ค่ะเพราะตอนนี้ที่พักแพงเหลือเกิน ไม่อย่างงั้นจะไม่มีเงินเก็บได้เลยค่ะ และตอนนี้ก็กำลังเตรียมสร้างภูมิคุ้มกันเพื่อรอรับทุกรูปแบบการทวงหนี้ กลับไปบ้านสารภาพความผิดกับคุณพ่อ คุณแม่ และบอกกับที่บริษัทค่ะ อันของคุณพ่อ คุณแม่นี่แหล่ะที่ฝ้ายลำบากใจที่สุด แต่ก็ต้องบอกฝ้ายไม่กลัวท่านโกรธ แต่กลัวว่าท่านจะเครียดและมีผลต่อสุขภาพค่ะ ฝ้ายกลัวมากๆ ครอบครัวฝ้ายลำบากมาเยอะ กว่าจะได้อย่างทุกวันนี้ ยังมาเจอฝ้ายที่ทำหนี้แบบนี้อีก ถึงเป็นสาเหตุของความเครียดในทุกวันนี้จริงๆ ค่ะ อันนี้ขอเกริ่นไว้ก่อนนะค่ะ แล้วเย็นนี้จะมาต่อสาเหตุการเป็นหนี้ และรายการหนี้ต่อทุกสถาบันการเงินให้ได้ทราบกันค่ะ อยากแชร์ประสบการและความเคลื่อนไหวทุกระยะเผื่อจะเป็นประโยชน์ต่อหลายๆ คนบ้างนะค่ะ เคยเป็นไหมค่ะบางทีการที่เราได้อ่านแล้วเจอเรื่องราวของคนที่มีลักษณะรายรับและการเป็นหนี้ที่พอๆกัน เราจะเหมือนเจอคนแบบหัวอกเดียวกันเลยแบบนี้อ่ะค่ะ ฝ้ายเห็นหลายท่านได้แชร์ประสบการณ์ ซึ่งแต่ละคนก็มีภาวะ เรื่องราวแตกต่างกันออกไป ฝ้ายเลยหวังเพียงว่าเรื่องราวของฝ้ายจะโดนและตรงใจใครหลายๆ คนนะค่ะ เฝ้ารออีกสามเดือนเพื่อจะได้มีโอกาสพบปะทุกท่านค่ะ ตอนนี้กำลังเครียดอยู่เรื่องเดียวคือเรื่องอธิบายให้คุณพ่อ คุณแม่ท่านเข้าใจและยังคงมั่นใจและเชื่อมั่นในลูกสาวคนนี้ที่พลาดผิดไปแล้ว และเข็ดขยาดคำว่าบัตรเครดิต กดเงินสด สิ้นเชื่อไปตลอดชีวิตเลยค่ะ ไม่เอาอีกแล้ว ไม่เอาจริงๆ

คุณฝ้ายที่นี้มีกำลังใจให้ ขอเพีียงอย่าท้อกับปัญหาและการทวงหนี้ 1-3 เดือนแรกจะหนักหน่อยแต่ให้อดทนและอย่าไปเก็บคำพูดของคนทวงหนี้มาคิด ช่างมันคิดแค่ว่าเขาทำตามหน้าที่ของเขาแค่นั้นเอง ตัวพี่มีหนี้ไม่เยอะประมาณ 300xxxกว่าแต่ภาระพี่เยอะมาก มีลูก 2 คนกำลังเรียนมัธยม สามีพี่ตกงาน พี่ต้องรับผิดชอบคนเดียวหมดทุกอย่าง แถมไปเจอเจ้าหนี้ที่หนักๆ อยู่เจ้าหนึ่งคือ ไอแบงก์ ที่ขึ้นชื่อว่าไม่มีส่วนและในบอร์ดนี้ยังไม่ค่อยมีเคสนี้เท่าไร แต่พี่ก็จะสู้ และผลเป็นอย่างไรแล้วพี่จะมาเล่าในห้องนี้เพื่อเป็นประโยชน์กับคนที่เจอปัญหาเรื่องการเป็นหนี้ๆๆ กับแบงก์นี้เพื่อเป็นตัวอย่างของการต่อสู้

ค่ะพี่วินตอนนี้ขอเพียงมีกำลังใจและคนรอบข้างเข้าใจก็เพียงพอแล้วค่ะ นอกนั้นสู้ๆ สู้ไปด้วยกันนะค่ะ ฝ้ายก็จะเป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ ฝ้ายเองเจอผลยังไงบ้างก้จะมาอัพเดตเรื่อยๆ เลยค่ะเพื่อเป็นกรณีตัวอย่างให้กับหลายๆ ท่าน

ยังไงก็ให้ผ่านพ้นช่วงทวงหนี้โหด สี่เดือนแรกไปให้ได้นะครับผม

เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ค่ะ

ขอบคุณทุกกำลังใจจริงๆ ค่ะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ ท่องไว้ๆ อดทนๆ สู้ตายค่ะ ชีวิตหนึ่งเกิดมาลำบากก็เพราะตัวทำ เพราะฉะนั้นต้องแก้เองให้ได้เลยค่ะ

มาอัพเดตตารางหนี้เพิ่มแล้วค่ะ มีหนี้รวมแล้วตั้ง 1.2 ล้านกว่า แล้วฝ้ายยังต้องผ่อนรถอีกเดือนละประมาณ 8000 บาทค่ะ เหลืออีก 55 งวดค่ะ เห็นแล้วน่าท้อเหลือเกินค่ะ กับคนรายได้ที่มีแค่ 2x,xxx บาทต่อเดือน

ตอนนี้เท่าที่สารภาพกับพี่ที่สนิทกันที่บริษัท พี่แกเลยชวนไปอยู่บ้านแกอ่ะค่ะ จะได้ประหยัดค่าเช่าทำให้ฝ้ายมีหวังว่าในแต่ละเดือนน่าจะมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นแตะๆ หลักหมื่นได้ค่ะ

สิ่งที่ทำไปแล้ว
1.หยุดจ่าย SCBT ที่เป็นสินเชื่อไป 1 ตัวค่ะ ตอนนี้ก็โทรมาทุกวันวันละ 1 ครั้ง แบบให้ไปจ่าย ไม่เช่นนั้นโดนปรับ เท่านี้ เท่านั้น รีบไปจ่ายนะค่ะ อันนี้ก็ยังพูดดีอยู่ค่ะ ฝ้ายก็ตอบไปว่าตอนนี้ยังไม่มีอ่ะค่ะ เขาก็อธิบายเรื่องดอก ค่าปรับ แล้วก็วางหูไป.....
2. ทำเรื่องย้ายหอ รอวันที่จะย้ายอยู่ค่ะ จะได้ประหยัดไม่ต้องเสียค่าเช่าเดือนละ 7000 กว่าบาทแหน่ะ แพงมาก...
3.เริ่มบอกผู้คนในบริษัทบ้างแล้วค่ะ คนที่สนิทๆ กัน ส่วนหัวหน้างานคิดว่าจะบอกอาทิตย์หน้านี้หล่ะค่ะ
4.ทำบัญชีรับ-จ่าย แล้ว โดยตัดความฟุ้งเฟ้อทุกสิ่ง เอาแค่พออยู่ แบบไม่อดอ่ะค่ะ

สิ่งที่กำลังจะทำ
1.กลับบ้านไปอาทิตย์นี้ไปสารภาพความผิดและคุยถึงแนวทางของเรา และบอกถึงรูปแบบการทวงหนี้ที่ท่านอาจจะต้องเจอ เพื่อให้ท่านไม่ตกใจและเตรียมรับมือค่ะ
ปล. สารภาพว่าเป็นขั้นตอนที่ฝ้ายเครียดมากและกลัวที่สุด เพราะท่านทั้งสองเป็นบุคคลที่ฝ้ายห่วงความรู้สึกและรักที่สุดค่ะ ตอนนี้ฝ้ายก็เครียดกลัวท่านจะคิดมากจนไม่สบาย บอกตรงๆ ว่าเสียใจที่สุดในชีวิตเลยค่ะ
2.บอกหัวหน้างานและผู้ที่เกี่ยวข้องให้รับทราบและขอโทษพวกเขาด้วยค่ะ
3.เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมกับสิ่งเลวร้ายในการทวงหนี้ทุกรูปแบบค่ะ
4.เตรียมงดความหรูหราฟู่ฟ่า เป็นคนที่อยู่ยังไงก็ได้ และเสียเงินให้น้อยที่สุด ใช้เฉพาะที่จำเป็น

วิกฤติครั้งนี้ทำให้ฝ้ายได้รู้ว่าใครคือมิตรแท้ มิตรเทียม เชื่อไหมค่ะ เมื่อกี้ก่อนพิมพ์พึ่งมีคนมาบอกให้ฝ้ายช่วยไปรุดบัตรให้หน่อยแล้วจะใช้วันนู้น วันนี้ ฝ้ายไม่โทษเขาค่ะ เพราะฝ้ายยังไม่ได้บอกเขาว่าฝ้ายเป็นหนี้เยอะขนาดนี้ แต่คนนี้เคยยืมเงินฝ้ายมาแล้ว แล้วไม่ใช้ตามวัน เวลาที่รับปากอ่ะค่ะ แต่เขาก็ทยอยให้ฝ้ายจนหมดไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง คราวนี้ฝ้ายก็เลยบอกไม่มีค่ะ กำลังเป็นหนี้อยู่ ฝ้ายมั่นใจว่าเรื่องราวร้ายๆ เหล่านี้จะช่วยให้ฝ้ายแกร่งขึ้น ฝ้ายจะสู้ให้ถึงที่สุด ฝ้ายวางแผนไว้ว่าภายใน 5 ปีหนี้ฝ้ายต้องหมดไปพร้อมๆ กับการผ่อนรถ ถ้าไม่หมดก็จะต้องทำให้เหลือหลักหมื่นให้ได้ค่ะ ยังไงถ้ามีการอัพเดตเรื่องการทวงหนี้ยังไง ฝ้ายจะมาอัพเดตเรื่อยๆ นะคะ และขอกำลังใจให้ฝ้ายมีความกล้าที่จะบอกความจริงทุกอย่างกับคุณพ่อ คุณแม่ฝ้ายด้วยนะค่ะ ทุกคืนฝ้ายร้องไห้เพราะเสียใจที่ทำให้ท่านทั้งสองเสียใจอ่ะค่ะ

เงินเดือนสองหมื่นกว่า เป็นหนี้ล้านกว่า จ่ายขั้นต่ำแกือบแสน ผ่อนรถอีก 8,000฿

สถานะยังจ่ายปกติ ทำได้ไงเนี๊ย

น่าเสียดายที่คุณรู้จักชมรมนี้ช้าไปหน่อย แต่ก็ยังไม่สายครับ

มาเริ่มต้นใช้ชีวิตอย่างพอเพียง แล้วอดทนเก็บเงิน

เพื่อจ่ายหนี้ในเวลาและจำนวนที่สมควร

เพียงแต่ว่าอีก3-4เดือนจากนี้ไป(คุณคงหยุดจ่ายทั้งหมดเดือนหน้าเน๊อ)

คุณต้องอดทนกับการรับโทรศัพท์ทวงหนี้ เอาใจช่วยนะครับ

เป็นหนึ่งกำลังใจในการปลดหนี้ครับ

ขอบคุณค่ะคุณเอี้ยก้วย ไม่รู้ว่าทำไปได้ยังไงเหมือนกันสร้างหนี้มาได้ขนาดนี้ เฮ้อ.... ตอนนี้เลยได้แต่รับกรรมหล่ะค่ะ ส่วนเรื่องหยุดจ่ายเนี๊ยะ หยุดจ่ายแน่นอนค่ะ ไม่เอาแล้ว..... แต่ของกรุงเทพคงต้องจ่ายขั้นต่ำเข้าไปก่อนเพราะเป็นบัญชีเงินเดือนค่ะ ฝ้ายตั้งใจสู้เต็มที่ค่ะ ตอนนี้หลังชนฝาแล้ว มาไง มากันค่ะ

fay เขียน:

มาอัพเดตตารางหนี้เพิ่มแล้วค่ะ มีหนี้รวมแล้วตั้ง 1.2 ล้านกว่า แล้วฝ้ายยังต้องผ่อนรถอีกเดือนละประมาณ 8000 บาทค่ะ เหลืออีก 55 งวดค่ะ เห็นแล้วน่าท้อเหลือเกินค่ะ กับคนรายได้ที่มีแค่ 2x,xxx บาทต่อเดือน

ตอนนี้เท่าที่สารภาพกับพี่ที่สนิทกันที่บริษัท พี่แกเลยชวนไปอยู่บ้านแกอ่ะค่ะ จะได้ประหยัดค่าเช่าทำให้ฝ้ายมีหวังว่าในแต่ละเดือนน่าจะมีเงินเก็บเพิ่มขึ้นแตะๆ หลักหมื่นได้ค่ะ

สิ่งที่ทำไปแล้ว
1.หยุดจ่าย SCBT ที่เป็นสินเชื่อไป 1 ตัวค่ะ ตอนนี้ก็โทรมาทุกวันวันละ 1 ครั้ง แบบให้ไปจ่าย ไม่เช่นนั้นโดนปรับ เท่านี้ เท่านั้น รีบไปจ่ายนะค่ะ อันนี้ก็ยังพูดดีอยู่ค่ะ ฝ้ายก็ตอบไปว่าตอนนี้ยังไม่มีอ่ะค่ะ เขาก็อธิบายเรื่องดอก ค่าปรับ แล้วก็วางหูไป.....
2. ทำเรื่องย้ายหอ รอวันที่จะย้ายอยู่ค่ะ จะได้ประหยัดไม่ต้องเสียค่าเช่าเดือนละ 7000 กว่าบาทแหน่ะ แพงมาก...
3.เริ่มบอกผู้คนในบริษัทบ้างแล้วค่ะ คนที่สนิทๆ กัน ส่วนหัวหน้างานคิดว่าจะบอกอาทิตย์หน้านี้หล่ะค่ะ
4.ทำบัญชีรับ-จ่าย แล้ว โดยตัดความฟุ้งเฟ้อทุกสิ่ง เอาแค่พออยู่ แบบไม่อดอ่ะค่ะ

สิ่งที่กำลังจะทำ
1.กลับบ้านไปอาทิตย์นี้ไปสารภาพความผิดและคุยถึงแนวทางของเรา และบอกถึงรูปแบบการทวงหนี้ที่ท่านอาจจะต้องเจอ เพื่อให้ท่านไม่ตกใจและเตรียมรับมือค่ะ
ปล. สารภาพว่าเป็นขั้นตอนที่ฝ้ายเครียดมากและกลัวที่สุด เพราะท่านทั้งสองเป็นบุคคลที่ฝ้ายห่วงความรู้สึกและรักที่สุดค่ะ ตอนนี้ฝ้ายก็เครียดกลัวท่านจะคิดมากจนไม่สบาย บอกตรงๆ ว่าเสียใจที่สุดในชีวิตเลยค่ะ
2.บอกหัวหน้างานและผู้ที่เกี่ยวข้องให้รับทราบและขอโทษพวกเขาด้วยค่ะ
3.เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมกับสิ่งเลวร้ายในการทวงหนี้ทุกรูปแบบค่ะ
4.เตรียมงดความหรูหราฟู่ฟ่า เป็นคนที่อยู่ยังไงก็ได้ และเสียเงินให้น้อยที่สุด ใช้เฉพาะที่จำเป็น

วิกฤติครั้งนี้ทำให้ฝ้ายได้รู้ว่าใครคือมิตรแท้ มิตรเทียม เชื่อไหมค่ะ เมื่อกี้ก่อนพิมพ์พึ่งมีคนมาบอกให้ฝ้ายช่วยไปรุดบัตรให้หน่อยแล้วจะใช้วันนู้น วันนี้ ฝ้ายไม่โทษเขาค่ะ เพราะฝ้ายยังไม่ได้บอกเขาว่าฝ้ายเป็นหนี้เยอะขนาดนี้ แต่คนนี้เคยยืมเงินฝ้ายมาแล้ว แล้วไม่ใช้ตามวัน เวลาที่รับปากอ่ะค่ะ แต่เขาก็ทยอยให้ฝ้ายจนหมดไปเมื่อเดือนที่แล้วนี่เอง คราวนี้ฝ้ายก็เลยบอกไม่มีค่ะ กำลังเป็นหนี้อยู่ ฝ้ายมั่นใจว่าเรื่องราวร้ายๆ เหล่านี้จะช่วยให้ฝ้ายแกร่งขึ้น ฝ้ายจะสู้ให้ถึงที่สุด ฝ้ายวางแผนไว้ว่าภายใน 5 ปีหนี้ฝ้ายต้องหมดไปพร้อมๆ กับการผ่อนรถ ถ้าไม่หมดก็จะต้องทำให้เหลือหลักหมื่นให้ได้ค่ะ ยังไงถ้ามีการอัพเดตเรื่องการทวงหนี้ยังไง ฝ้ายจะมาอัพเดตเรื่อยๆ นะคะ และขอกำลังใจให้ฝ้ายมีความกล้าที่จะบอกความจริงทุกอย่างกับคุณพ่อ คุณแม่ฝ้ายด้วยนะค่ะ ทุกคืนฝ้ายร้องไห้เพราะเสียใจที่ทำให้ท่านทั้งสองเสียใจอ่ะค่ะ

ขอบคุณที่มาแชร์ค่ะ จัดการได้ดีมากค่ะ ละเอียดดีค่ะ
แต่กังขาที่ว่า ยังจ่ายปกติ แ ปลว่าอะไรค่ะ

ถ้าหนี้คุณประมาณนี้ แล้วรายได้แค่นี้ ได้โปรด

อย่าดันทุรัง จ่ายปกติอีกเลยค่ะ คุณพี่ขอร้อง




เสียดายโอกาส และเสียดายเงินแทนค่ะ

คุณแก้วจ๋าขา หยุดจ่ายเดือนนี้เดือนแรกแล้วค่ะ ใจตุ้มๆ ต่อมๆ อยู่ แต่ก็ไม่จ่ายอีกแน่นอนค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินอย่างเดียว อันที่ยังจ่ายปกติเป็นเรียกเก็บเมื่อต้นเดือนกับของเดือนที่แล้วค่ะ หลังจากวันนี้ไปไม่จ่ายแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังวางคำพูดให้เหมาะสมเพื่อสารภาพกับคุณพ่อ คุณแม่อยู่ค่ะ แล้วก็เริ่มขยับขยายไปอยู่บ้านพี่ที่ทำงานที่สนิทกันแล้วหล่ะค่ะ ที่หอก็อย่างเขี้ยวให้ออกปลายเดือนกันยานู้น เลยก่อนปีใหม่น่าจะยังเก็บเงินได้แค่หลักพันแน่เลย วันนี้ก็ SCBT โทรมายังพูดนิ่มอยู่ แต่เริ่มเหน็บให้จี๊ดใจเล็กๆ แล้วค่ะ ฝ้ายก็เลยหัวเรา ฮึ ฮึ กลับไป บอกตามตรงพวกทวงหนี้ฝ้ายไม่หวั่น(คิดว่านะค่ะ เพราะตอนนี้ยังทวงกันแบบเบา เบา อยู่) แต่ที่หวั่นคือวันพรุ่งนี้ต้องสารภาพกับบุคคลที่ฝ้ายรักที่สุดทั้งสองท่านอ่ะค่ะ แค่คิดฝ้ายก็น้ำตาไหลรู้สึกผิดในใจมากค่ะ ส่วนพวกทวงหนี้นั้นเดี๋ยวถ้ามันทวงโหดอัดอั๋นตันใจฝ้ายจะมาระบายในนี้และขอแนวทางสู้พวกมันอีกนะค่ะ รวมทั้งถ้ามันประจานฝ้ายให้ได้อายฝ้ายจะส่งเรื่องร้องเรียนไปที่ ธปท ตามที่คุณแก้วจ๋าแนะนำค่ะ เมื่อเช้าเข้าไปหาลิงค์มาและศึกษาวิธีการส่งคำร้องเรียนแบบออนไลน์มาคะ มาประจานเมื่อไหร่ เดี๋ยวจัดให้ทันที แล้วก็กำลังจะหาเบอร์ตำรวจ สน เขตที่ฝ้ายอยู่ไว้โทรแจ้งความเวลามันบุกมาถึงที่ทำงานอ่ะค่ะ.....

Anakin เขียน:

fay เขียน: คุณแก้วจ๋าขา หยุดจ่ายเดือนนี้เดือนแรกแล้วค่ะ ใจตุ้มๆ ต่อมๆ อยู่ แต่ก็ไม่จ่ายอีกแน่นอนค่ะ ตั้งหน้าตั้งตาเก็บเงินอย่างเดียว อันที่ยังจ่ายปกติเป็นเรียกเก็บเมื่อต้นเดือนกับของเดือนที่แล้วค่ะ หลังจากวันนี้ไปไม่จ่ายแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังวางคำพูดให้เหมาะสมเพื่อสารภาพกับคุณพ่อ คุณแม่อยู่ค่ะ แล้วก็เริ่มขยับขยายไปอยู่บ้านพี่ที่ทำงานที่สนิทกันแล้วหล่ะค่ะ ที่หอก็อย่างเขี้ยวให้ออกปลายเดือนกันยานู้น เลยก่อนปีใหม่น่าจะยังเก็บเงินได้แค่หลักพันแน่เลย วันนี้ก็ SCBT โทรมายังพูดนิ่มอยู่ แต่เริ่มเหน็บให้จี๊ดใจเล็กๆ แล้วค่ะ ฝ้ายก็เลยหัวเรา ฮึ ฮึ กลับไป บอกตามตรงพวกทวงหนี้ฝ้ายไม่หวั่น(คิดว่านะค่ะ เพราะตอนนี้ยังทวงกันแบบเบา เบา อยู่) แต่ที่หวั่นคือวันพรุ่งนี้ต้องสารภาพกับบุคคลที่ฝ้ายรักที่สุดทั้งสองท่านอ่ะค่ะ แค่คิดฝ้ายก็น้ำตาไหลรู้สึกผิดในใจมากค่ะ ส่วนพวกทวงหนี้นั้นเดี๋ยวถ้ามันทวงโหดอัดอั๋นตันใจฝ้ายจะมาระบายในนี้และขอแนวทางสู้พวกมันอีกนะค่ะ รวมทั้งถ้ามันประจานฝ้ายให้ได้อายฝ้ายจะส่งเรื่องร้องเรียนไปที่ ธปท ตามที่คุณแก้วจ๋าแนะนำค่ะ เมื่อเช้าเข้าไปหาลิงค์มาและศึกษาวิธีการส่งคำร้องเรียนแบบออนไลน์มาคะ มาประจานเมื่อไหร่ เดี๋ยวจัดให้ทันที แล้วก็กำลังจะหาเบอร์ตำรวจ สน เขตที่ฝ้ายอยู่ไว้โทรแจ้งความเวลามันบุกมาถึงที่ทำงานอ่ะค่ะ.....

เป็นกำลังใจให้นะครับ คุณเป็นสมาชิกใหม่อีกคนที่ทำการบ้านมาดีมากครับ
และผมมั่นใจว่า คุณฝ้ายจะผ่านวิกฤตครั้งนี้ไปได้ครับ

สู้ๆ ครับ

ปล. เห็น login เข้ามาอ่านกระทู้ตอนกลางคืนมา 2-3 วัน นับตั้งแต่สมัครสมาชิกแล้ว

ขอบคุณค่ะ คุณ Anakin ใช่แล้วค่ะพึ่งเจอชมรมนี้เมื่อประมาณวันที่ 5 ที่ 6 นี้เองค่ะ เลยแบบเอาสิ ฉันจะอายและะกลัวทำไม คนเขาอุตส่าห์พิมพ์กันให้เราอ่านฟรีๆ มือหงิก แถมมี Hot line ให้โทรถามได้อีก ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่ได้ตังค์เลยสักกะบาท ทำด้วยใจล้วนๆ มีคนมาป้อนให้ขนาดนี้แล้ว เรายังจะต้องกลัวทำไมอีกลุกขึ้นมาสู้สิ เราต้องสู้ หนี้เราสร้าง เราต้องจบมันด้วยมือเราให้ได้ ฝ้ายสร้างหนี้ตั้งแต่เรียนจบมา 5 ปี ก็คิดว่าเวลาปลดหนี้ก็คงมากน้อยกว่านี้ไม่ต่ำกว่า 1 ปี อ่ะค่ะ ให้เวลาตัวเอง 4-6 ปีอ่ะ ขออย่างเดียวให้บริษัทอย่าเจ๊งเลย สาธุและพ่อแม่ คนรอบข้างเข้าใจและเป็นกำลัังใจก็พอค่ะ

คุณฝ้าย...ดูเหมือนคุณจะกลุ้มใจเรื่องบอกบุพการี มากที่สุด มากกว่าพวกทวงหนี้เสียอีก...
บางสิ่งบางอย่างไม่ต้องบอกหมด บอกเท่าที่ท่านสมควรรู้ก็ได้ค่ะ
จำได้ว่า สมาชิกรุ่นปู่คนหนึ่งของเรา "พีจัง" บอกเอาไว้ว่า
ไม่จำเป็นต้องอธิบายให้พ่อแม่รู้ถึงรายละเอียดของหนี้ บอกแค่ว่า สถาบันพวกนี้คิดดอกเบี้้ยซ้ำซ้อนจนเกินกว่าที่เราจะจ่ายได้ ก็พอ
และบอกแนวทางว่า เราจะชำระหนี้ เมื่อพร้อม ไม่ได้จะหนีหนี้ หรือเบี้ยวหนี้ แต่ต้องเป็นราคาและเวลาที่เหมาะสม
บอกท่านเรื่องทวงหนี้ว่า อาจจะมีโทรมาบ้าน หรือมีจดหมาย ไม่ต้องไปสนใจ "หนูรับเอง" อย่าเซ็นรับสภาพหนี้โดยเด็ดขาด บอกให้เข้าใจตรงนี้ ให้ท่านรู้ว่าสิทธิของลูกหนี้มีอะไรบ้าง

กอบัวเชื่อมั่นใน "ความรัก" ยิ่งรักของพ่อแม่แล้ว ยิ่งเชื่อมากๆว่า ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่ พ่อแม่จะ "รักมากกว่าลูก" ยิ่งเห็นลูกลำบาก พ่อแม่ยิ่งอยากช่วย
เรื่องทุกข์ใจไปกับลูก เป็นธรรมดาค่ะ แรกๆใหม่ๆ พ่อกับแม่อาจจะงุนงง เสียใจ ไม่เข้าใจ แต่จะให้เลิกรักลูก คนละเรื่องกันค่ะ
สำคัญที่เราต้องแก้ปัญหาหนี้ให้ได้สำเร็จตามที่ตั้งใจเอาไว้ ตั้งใจทำงาน หมั่นดูแลพ่อแม่ดีกว่า จะมาสนใจเรื่องหนี้จนเก็บไปเครียด
หาเวลาพาพ่อแม่ไปทานข้าว ดูแลเอาใจใส่ท่าน พอท่านอารมณ์ดีๆ เอาพวงมาลัยก้มกราบท่าน แล้วสารภาพเรื่องหนี้ ยอมรับผิดในความผิดพลาด และบอกท่านถึงความตั้งใจของเราที่เราจะปลดหนี้

คุณอายุยังน้อย มาเจอชมรมนี้ตอนนี้ ดีแล้วค่ะ จะได้เริ่มต้นใหม่ไม่สาย
หลายๆคนในนี้ มีภาระผูกพันมากมาย ลูกเต้ากระจองอแง หลายคนไม่ใช่ว่าจะแก้ปัญหาหนี้ได้เพียงปีสองปี หลายคนอีกเช่นกันที่ต้องสละทรัพย์นอกกาย เพื่อรักษาชีวิตครอบครัว
มันไม่ง่าย แต่ไม่ได้หมายความว่า เป็นไปไม่ได้
ถ้าเราตั้งใจเสียอย่าง จะกลัวอะไรกับความมืดมิดข้างหน้า
เพราะเรารู้เสียแล้วว่า...พ้นจากโค้งแห่งความมืดมิดเบื้องหน้า มีแสงสว่างที่เรืองรองรอเราอยู่
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

คุณกอบัวขา ฝ้ายขอขอบคุณงามๆ ในคำแนะนำมากเลยค่ะ นี่แหล่ะค่ะคือจุดสำคัญที่ฝ้ายพยายามคิดว่าจะบอกท่านยังไงดี ควรบอกจุดไหน ตรงไหนบ้าง ที่ทำให้ท่านเสียใจน้อยที่สุด พรุ่งนี้แล้วค่ะที่คิดว่าจะบอก พร้อมกับดอกมะลิกราบเท้าท่าน ฝ้ายพลาดไปแล้วเป็นความผิดพลาดที่หนักหนาที่สุดในชีวิต วันแม่แทนที่จะมีสิ่งดีๆให้แม่เหมือนลูกคนอื่นเขากลับมีเรื่องทำให้ท่านเสียใจสะนี่ เป็นลูกที่ไม่ดีเลยจริงๆ

น้องฝ้ายขา กลัวทำไมกับพ่อแม่ของเราเอง
แม่ของกอบัว พอรู้เรื่องหนี้ แม่ยังช่วยรับโทรศัพท์เลย ช่วยด่า ช่วยพูดเวลามันมาหาที่บ้าน
มองในแง่ร้ายที่สุด...ท่านอาจจะโกรธ แต่ลึกๆลงไปคือ ท่านห่วงน้องฝ้าย ปล่อยให้เวลามันค่อยๆดำเนินต่อไปของมันเอง
ประหยัดให้มากๆ กัดฟันบอกว่า เราจะต้องผ่านตรงนี้ไปได้ ซู่...ซู่...คร้า...

เชื่อเถอะครับว่าพอบอกไปแล้ว ถึงคุณยังจะกังวลเรื่องหนี้อยู่แต่จะรู้สึกสบายใจขึ้นมาอีกเยอะ เหมือนยกภูเขาออกจากอก

และผลที่ตามมาอาจจะไม่เลวร้ายเท่าที่คิดหรอก ยังไงท่านก็เป็นพ่อแม่ของเรา บางทีคุณอาจมีแสงสว่างเพิ่มขึ้นมาอีกก็ได้

เอาใจช่วยครับ

เห็นไหม กำลังใจมาเพียบ

พรุ่งนี้ พวงมาลัยยังพอสู้ราคาได้ค่ะ พวงมาลัยสวยสำหรับ
คุณพ่อคุณแม่ พร้อมกับคำว่า หนูเสียใจที่ทำผิดพลาดไปแล้ว
คุณฝ้ายจะคลายเครียดไปเยอะเลยค่ะ

จำได้ว่า กว่าจะบอกคุณแม่ก็ประมาณปีที่ 2 กว่าๆ เพราะท่าน
อยู่คนละบ้าน และบังเอิญมีเหตุการณ์พาไป จึงตัดสินใจบอกว่า
หนูเป็นหนี้ค่ะ กำลังแก้ไข ไม่ได้หนี ไม่ได้เบี้ยว พร้อมอธิบายว่า
เรากำลังเก็บเงินมาใช้เขา ขอเวลา และจะจ่ายเขาคืนยอดที่
เป็นธรรมทั้งเขาและเรา

ประหลาดใจมาก ที่ท่านรับฟัง และแค่ห่วงว่า เราหยุดจ่าย แปลว่า
เราจะเบี้ยวหนี้ เป็นสิ่งไม่ถูกต้อง เอาเงินเขามา ก็ต้องใช้คืน ก็บอก
แม่ว่า ใช้คืนแน่นอน ในส่วนที่เราเอามาจริงๆ ไม่ใช่ส่วนเกินที่เขา
เรียกเก็บ เขาคิดดอกเบี้ยมากมายเกินจริง แค่ สั้นๆ และ ไม่ลงลึกว่า
มีหนี้กี่ตัว ๆ ละเท่าไร เดี๋ยวช๊อกค่ะ

ขอให้ราบรื่นนะค่ะ เตรียมทิชชู่สักกล่องไหมค่ะ

ซึ้งค่ะคุณกอบัว น้ำตาซึมเลย เพราะสถานะของหมู
เป็นทั้งแม่ของลูก แล้วลูกของแม่