ชีวิตหนี้ของคุณ Badman หรือ คนเลวของ Bank (กรรมการชมรมรุ่นแรก)

ตอนที่--20 รู้สึกดีกับสาวบัญชี

แม้มีหนี้ชีวิตก็ยังมีสีสันเช่นเดิมอะไรที่หนักใจวางไปก่อน
อย่าทำตัวเหี่ยวเฉา เศร้าซึมทุกอย่างมีทางออกครับ

เมื่อใจมีรักย่อมชื่นใจเป็นธรรมดาแต่ก่อนก็รู้สึกเนือยๆกับการทำงานแต่เมื่อ มีเธอเข้ามา อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป เอาใจทุกวัน มีคนมาจีบเยอะมากทุกหมู่เหล่า แม้กระทั่งหลานเจ้าของบริษัท มีตัวเลือกเยอะมากก็ทำดีเหมือนเดิม

แต่มาถอดใจเมื่อเธอคิดจะคบกับหลานเจ้าของบริษัท
ผมก็เลยโทรศัพท์ไปถามเธอว่ามันเป็นยังไง แต่สุดท้ายคิดได้ว่าเป็นการกระทำที่โง่สิ้นดี แต่แปลกโทรไปก็ไม่ค่อยรับสายเครียดจริงๆ

มารู้ความจริงว่าเธอง้อแฟนเก่าของเธอ ผมก็โทรไปแต่เธอรับสายว่า
คุยกับแฟนอยู่ ยู่...ยู่...ยู่ ฟังแล้วหัวจายสลาย
ไม่เป็นไรเธอยังไม่แต่งงานเรายังมีโอกาส สายทวงหนี้ไม่รับว๊อย
ก็พาไปกินข้าวบ้างอะไรบ้าง เกือบจะมีเรื่องกับหลานเจ้าของ
มันก็บอกว่ามาที่หลังถอยไป ผมก็บอกว่าน้องๆ บางครั้งการมาก่อนก็
ไม่ช่วยเลยแบบนี้มันอยู่ที่ฝีมือ

สาวบัญชีก็ยังเลือกอยู่ต่อไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุดที่ใคร
เธอตอบสนองกับสิ่งที่ผมเอาใจเสมอจนใครๆก็คิดว่า
ตัวเธอก็มีใจกับผมเช่นกันโอกาสทำคะแนนมีเรื่อยๆ

ตอนต่อไปจะเป็นอีกก้าวนึงของผมตอนนั้นคิดว่า
ความสัมพันธ์มันก้าวไปอีกขั้นแล้ว สิ่งที่ไม่คาดคิดอาจเกิดขึ้นได้เสมอ

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่---21 สัมพันธ์รักก้าวหน้า

มีอยู่ช่วงหนึ่งเธอไม่สบายต้องเข้าโรงพยาบาล พอผมรู้ข่าวตอนเที่ยงผมแอบแว่บเข้าบ้านเปลี่ยนเสื้อและเอารถออกมาจากบ้าน เพื่อหลังเลิกงาน
รีบขับเข้ามาที่ทำงานก็บ่ายพอดี(คาบเส้น)

ทำงานช่วงบ่ายใจมันไม่ได้อยู่ที่โต๊ะทำงานแล้วครับมันไปโรงพยาบาลแล้ว
ในใจก็คิดว่า"ห่ะเอ๊ยเมื่อไหร่จะห้าโมงซะทีวะ" เอาล่ะ 5 โมงแว๊ว
รีบลงมาไหว้เจ้าแม่กวนอิมที่ทำงานภาวนาขอให้ได้เจอเธอเร็วๆวิ่งที่จอดรถขับ รถออกมาเลย ซิ่งสุดกำลังม้าผ่านแยกหลายแยกวันนั้นแปลกไฟเขียวทุกแยก ก็ทัน

ก็ได้ไปเยี่ยมถามไถ่อาการก็พบว่าอาหารเป็นพิษต้องพักผ่อน มีข้าวมื้อเย็นก็จัดให้เธอทาน อาการดีขึ้นเจอพ่อ-แม่ของเธอก็คุยกันนานมาก มารู้ความจริงว่าแฟนเธอกับสาวบัญชีเลิกไปนานแล้ว ก็มีหวังคุยกันสนุกจาก 5 โมงกว่า ไปจนถึง 3 ทุ่มพาเธอเข็นรถไปเดินเล่นในสวนหลังโรงพยาบาล
(ทำคะแนนสุดๆ) ดูดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าด้วยกัน

คุยกับพ่อ-แม่ของเธอก็ลากลับบ้าน โอ๊วมีความสุขเหลือเกิน
เรามีหวังแล้ว....แต่ความสุขมักอยู่กับเราไม่นาน เมื่อเธอยังไม่หยุดที่ใครเธอก็เลือกได้ตอนต่อไปจะเป็นตอนที่สถานการณ์ พลิกกลับอย่างไม่น่าเชื่อจากหน้ามือเป็นหลัง........(เติมเอาเองครับ)

ติดตามตอนต่อไป

ตอนที่--22 สถานการณ์รักพลิกผัน หากไม่เป็นที่ 1 อย่าเป็นเสียดีกว่า

ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากชายหนุ่มนักสู้ของชมรมได้สานสัมพันธ์รักกับสาว บัญชีถึงโรงพยาบาล เข้าถึงพ่อ-แม่ เมื่อเธอหายป่วยก็มาทำงานและมาเอาใจเธอตามปกติ จิตใจเบิกบาน

ต่อมาเริ่มระแคะระคายว่าเธอไปชอบชายอื่น ต่างแผนก
ยอมรับว่าเขาหล่อ แต่ก็ทำดีต่อไป โดยที่ไม่สนใจมากนัก
ต่อมาเริ่มสังเกตพบว่าสาวบัญชีตามจีบชายคนนั้นซึ่งเป็นรุ่นน้อง
คนละแผนกแต่ รุ่นน้องของผมคนนี้ก็คบคนอื่นอยู่

เมื่อสาวบัญชีเอาใจหลายๆ อย่างๆ จนชายหนุ่มชื่อบอลล์เริ่มใจอ่อน
มีอะไรๆมาฝากบอลล์เสมอจนใจของบอลล์เอนเอียง จนบอลล์ไปบอกเลิกกับแฟนที่คบกันมามาคบกันและไปไหนมาไหนด้วยกัน ผมเห็นก็ยิ่งบาดใจสะเทือนอารมณ์ของผมยิ่งนัก

ทำงานคนละที่ว่าไปอย่าง นี่ทำงานที่เดียวกัน ก็เริ่มคิดมากแต่ด้วยความอดทนเพราะว่า"รัก"คำเดียวก็นิ่งและเก็บอาการสุดๆ ทำดีต่อไป คิดในแง่ดีว่า "สถานการณ์ทวงหนี้โหดเรายังฝ่ามาได้จะมาจบกับเรื่องแค่นี้หรือเนี่ย"...โอ๊ว

สถานการณ์รัก 4 เส้าส่อเค้ารุนแรงเมื่อ มีคนคาบข่าวเรื่องบอลล์ไปยังแฟนเก่าของบอลล์ เช้าวันนั้นเป็นช่วงปลายฝนต้นหนาวฝนตกพรำๆ แฟนเก่าบอลล์ชื่อแววมาดูถึงที่ทำงานของผม(แววเคยทำงานอยู่ที่ทำงานเดียวกับ ผม) ผมก็แอบดูอยู่ข้างตึกเงียบๆก็คุยกับแววตามปกติ พอเห็นรถของบอลล์กับสาวบัญชีเดินควงมาด้วยกัน ผมก็เริ่มซึมๆและแววก็ร้องไห้ออกมาทันทีและเข้าไปต่อว่าบอลล์อย่างหนัก ก็มีเพื่อนมาห้ามไว้ ผมก็อึ้งๆไปว่าสิ่งที่ตั้งใจทำมาคงจบลงแค่นี้ สิ่งที่ทำมาคงหมดความหมายลงแล้วหรือเนี่ย?

ส่วนแววก็ร้องไห้ผมก็ได้แค่เช็ดน้ำตาและปลอบใจกันท่ามกลางฝนโปรยปรายลงมา มีเพลงๆนึงบอกว่าฝนตกเพราะฟ้าร้องไห้ออกมาเป็นน้ำฝน
ก็คงจะจริงเพราะเศร้าสุดทรมานจริงๆ แต่ก็ฝืนยิ้มและทำงานต่อไป

ตอนเย็นวันเดียวกันแววก็มาที่ทำงานอีก คราวนี้สาวบัญชีปรี่เข้าไปตบแววทันที ผมก็ได้เห็นธาตุแท้ของสาวบัญชีว่าก็ไม่ใช่เบาเหมือนกันในเรื่องผู้ชาย

หลังๆผมเริ่มรับไม่ได้กับพฤติกรรมหลายเรื่องตอนแรกก็รับได้แต่เธอก็ปักเสื้อ ชื่อตัวเองกับแฟนไว้กลางหลังมาที่ทำงานทุกวันเสาร์ก็รู้สึกว่าเธอ ดู"เสื่อม"ลงไปทันที ผมก็ตัดสินใจถอยออกมา เลิกทำดีกับเธอเพื่อไม่ให้เป็นการเพิ่มค่าให้กับสาวบัญชีอีกต่อไป

ที่เลิกทำดีเพราะมีเลขาเข้ามาใหม่ก็เลยเลิกดีกว่าหลังทำดีมากว่า 2 ปี

ติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 23--คำสอนของแม่และพี่สาว

หลังจากที่เจอปัญหาผมก็ปรึกษากับเจ๊ใหญ่ประจำชมรมหนี้บัตรเครดิตและสินเชื่อ ส่วนบุคคล(พี่ภรณ์หทัย) พี่ภรณ์หทัยนับถือเหมือนพี่สาวนอกจากจะให้คำปรึกษาเรื่องหนี้แล้วยังปรึกษา เรื่องหนี้รักด้วย เล่าเรื่องราวทั้งหมด พี่ภรณ์หทัยเลยบอกว่าต้องดูๆ กันไปและเผื่อใจเอาไว้ด้วยก็ทำดีต่อไป และก็ได้กำลังใจมาด้วยครับ

เล่าเรื่องนี้ให้คุณแม่ของผมฟังแม่ของผมก็บอกว่า
ผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่น่าสงสาร เป็นคนที่ไม่รู้จักพอ ต้องไขว่คว้าหาอย่างไม่มีวันที่สิ้นสุด จริงหรือครับแม่ แม่ผมก็บอกว่าสาวบัญชีของลูกต้องไม่หยุดกับคนชื่อบอลล์แน่นอนลูก แม่ว่าเลิกฝันได้แล้วล่ะลูกรัก

แม่พูดกับลูกตรงๆ การกระทำของสาวบัญชีทำให้หลายคนต้องเสียน้ำตาเพื่อตัณหาของตัวเขาเอง แม่อาจจะพูดตรงๆ แล้วลูกโกรธ แม่ยอมให้ลูกโกรธแม่ดีกว่าที่จะมาเสียใจตลอดชีวิตกับคนๆ นี้ แม่ฟังลูกเล่าแล้ว"คุณแม่ไม่ปลื้มเลย"(โอ๊ว...ประโยคคลาสสิคของคุณแม่ ถ้าพูดแบบนี้คือจบครับจบ)
ลูกลองดูต่อไปก็แล้วกันคุยได้ลูกแต่คงต้องลดเพดานบินลงมาแล้วค่อยๆตีตัวห่างจากไป



ฟังแม่ผมแล้วเริ่มที่จะคิดได้ว่าจะทำไงต่อไป

ตอนที่ 24---บาดใจแทบขาดใจ

หลังจากเจอรักสี่เส้าเข้าให้ต้องเลียแผลใจ ไม่เป็นไรเป็นเพื่อนก็ได้(ฟะ)
ก็ทำดีเรื่อยๆแต่ก็ลดลง ที่ทำงานของผมยังต่อสู้เรื่องหนี้กันต่อไปเริ่มจะปลดหนี้ของอีซี่บายได้แล้วอีกไม่นาน

ที่ทำงานจะมีการแจกโปนัสประจำปีได้มาไม่ได้ทำอย่างอื่นเอามาแฮร์คัทเหมือน เดิม เข้าประชุมหลายเรื่องก็มีการเสนอเรื่องเสื้อยืดใส่มาทำงานเป็นชุดฟอร์มของ บริษัทแต่พนักงานต้องซื้อเอง 200.- (อะไรวะต้องซื้อด้วยเหรอ จะเอาของฟรีเว๊ย) มีการซาวเสียงกันในที่ประชุม สาวบัญชีก็เห็นด้วยเป็นตัวตั้งตัวตี ส่วนผมก็เห็นด้วยแต่อยากได้ฟรี ถ้าไม่ได้ฟรีไม่ต้องมาคุยก็มาสรุปเรื่องแบบ สาวบัญชีเอาแบบเสื้อมาดู(ตามรูป)

ผมอึ้งไปเลยช๊อคความรู้สึกในใจก็คิด ใจยิ่งบางๆอยู่ โอ๊ยรับม่ายล่าย
ฆ่าฉันให้ตายๆๆดีกว่า เลยหนีออกมาจากห้องประชุมตอกบัตรกลับบ้านเลย
(ได้รับเช็คโบนัสแล้วด้วยกลับบ้านดีกว่า) มันไม่รักผมเลย ฮือๆๆๆ

โปรดติดตามตอนต่อไป[/color]

ตอนที่ 25--ยิ่งดูก็ยิ่งเห็นความจริง

เมื่อความรักที่มีให้สวนทางกับความจริง จะเดินต่อไปไหม?
ตอนนั้นก็รักเหลือเกินเมื่อความรักทำให้คนเราตาบอดเราก็ยอมตาบอด
เพื่อความรัก พอข่าวเรื่องนี้แพร่ออกไปผมก็เห็นคนที่คิดยังไงกับผม

บางคนเสียดสีผมว่ารักแท้ดูแลไม่ได้ ซึ่งคนพูดไม่รู้ความจริง
ผมก็ไม่ตอบโต้อะไร เรื่องเสื้อก็อีกเรื่องไปตบแฟนเก่าเจ้าบอลล์ก็อีก
และมีเรื่องเอาตัวเข้าแลกเพื่อผูกมัดผู้ชายของเธออีกทำให้ผมรับไม่ได้
เข้าไปอีก ผมเริ่มที่จะไม่ชอบเธอ

ฝ่ายชายก็เล่าเรื่อง XXX กับสาวบัญชีว่าลีลาดียังงั้นเด็ดยังงี้ทำให้ผมตาสว่างและเริ่มที่จะไม่ชอบเธอ

มีอยู่วันนึงผมเข้าห้องน้ำที่ทำงานแต่ห้องน้ำชาย-หญิงเป็นห้องติดกันมีเพียง กำแพงกั้นผมเข้าห้องน้ำและก็ได้ยินเสียงสาวบัญชีพูดว่า"คนเลวของ Bank ไม่เจียมตัวเลย มาจีบฉันทำตัวเหมือนหมาเห่าเครื่องบิน" ผมได้ยินก็ดักรอหน้าห้องน้ำและเค้นถามว่าพูดด่าผมทำไม ผมก็ไม่ยอมแล้วก็ต่อว่าต่อขาน เธอเถียงไม่ออกผมก็ย้อนไปว่า"เครื่องบินโทรมๆที่หมามองมีคนนั่งมากี่คนแล้ว ครับ" เธอพูดไม่ออกและก็ไม่คุยกันหลายวันเลย

ติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 26 ลาขาดสาวบัญชี (มัชฌิมบท)

หลังจากที่เธอนินทาผมในห้องน้ำ ผมก็ไม่คุยกับเธออีกประกอบกับงานยุ่งมากๆ ก็เลยห่างๆกันไปแต่ที่ผมดูก็พบจุดอ่อนของสาวบัญชีจุดหนึ่งคือการที่มีคนให้ ความสนใจในตัวเธอ ใครสนใจตัวเธอมากเท่าไหร่ก็จะดีใจและโอ้อวดตัวเองมากขึ้น เดิมทีจุดนี้ผมก็รู้มานานแต่การไม่พูดคุยของผมเริ่มได้ผล เธอจ๋อยไปเลยและเมื่อเพื่อนที่ทำงานในกลุ่มผม(มีประมาณ 10 คน)ก็รวมหัวไม่คุยกับเธอเลย

เมื่อไม่ให้ค่าอะไร ไม่เพิ่มค่าให้สาวบัญชีเธอก็เหมือนดอกไม้ที่เ***่ยว เฉาในที่ทำงานตอนแรกคิดว่าการไม่พูดกับเธอมันยากกว่าแต่ตอนนี้ผมไม่เห็นสาว บัญชีแล้ว ถึงจะอยู่ตรงหน้าก็ตาม ใครๆก็บอกว่าผมใจดำจังเลย ผมก็เฉยๆแล้วครับ

ตอนที่ 27 สาวบัญชีบทสุดท้าย

ความสัมพันธ์เริ่มเหินห่างออกไปเรื่อยๆ ยอมรับว่าคุยกันดีมาก แต่ไม่คุยดีกว่า เวลาผ่านไปๆ มีอยู่มาวันหนึ่งเป็นวันเสาร์ ที่ทำงานเจ้านายไม่อยู่วันเสาร์เจ้านายชอบมาพูดอะไรดีๆให้พนักงานที่ยืนเข้า แถวฟังแต่ เจ้านายไปเมืองนอกประมาณแมวใหญ่ไม่อยู่หนูร่าเริงบันเทิงใจก็มี ผจก.แผนกอื่นมาคุยๆๆจนมาพูดเรื่องหนี้บัตรเครดิตเขาเชิญผมพูดถึงปัญหาหนี้ ซึ่งเป็นความลับส่วนบุคคลแต่เมื่อมีโอกาสก็จะพูดได้เจ้านายไม่อยู่ก็เต็มที่

ผมก็พูดถึงสภาวะการเป็นหนี้เช่นไฟเขียวเป็นไง ไฟเหลืองเป็นไง ไฟแดงเป็นไง ไฟดับเป็นไงและการลำดับการแก้ไขปัญหาหนี้ต่างๆ การเข้าแถวที่แสนน่าเบื่อในทุกเสาร์ก็มีชีวิตขึ้นมาทันทีและขยับแถวกันเข้า มาฟังรวมถึงสาวบัญชีด้วย พูดประมาณครึ่งชัวโมง(จริงๆให้แค่ 5 นาที) เขียนกระดานตารางหนี้สินและแก้ปัญหาว่าแต่ละขั้นตอนเป็นไงจนโรงงานข้างๆก็มา ฟังด้วยและสอบถามด้วยความสนใจ

ต่อมาช่วงเที่ยงสาวบัญชีเดินมาคุยกับผมว่าแฟนเธอมีหนี้หลายตัว
ผ่อนไม่ไหว ผมก็ถามว่ามีเท่าไหร่พบว่าส่วนใหญ่เป็นสินค้าเงินผ่อน+เช่าซื้อแทบทั้งสิ้นเช่น
รถยนต์-ซีวิคไดเมนชั่น
ล้อแม็กซ์(ปลอม) ลาย TE37 เหมือนของแท้
ยางมาเลเซียยี่ห้อไม่คุ้นตาแต่แพงไม่แพ้ยางโยโกฮาม่า
เครื่องเสียงประมาณ 50000.- (5000.- ผมว่า ต.เต็มกลืน)
มือถือโนเกีย N91
ประกันชั้น 1 ผ่อนกับอิออน
ชุดแต่ง Mugen ปลอม(ดูจากชิ้นงาน)

ผมไม่มีใจจะแก้เลยเพราะมีแต่ผ่อนของให้จัดการผ่อนของก่อน
เธอก็บอกว่าแค่นี้ก็แก้ปัญหาไม่ได้ ไม่ได้เรื่อง
ผมก็บอกว่าปัญหาใครๆก็แก้เอง ผมแก้ไม่ได้หรอกไปหาคนอื่นเหอะ
เจอแต่ผ่อนของผมก็เลยบอกว่าให้ผ่อนล้อกับยางก่อนเดี๋ยวมายึดล้อกับยางแล้วรถวิ่งไม่ได้จะทำไง

ก็ตอบได้แค่นี้ครับ ปิดตำนานสาวบัญชี

ตอนที่ 28 รักนี้ไม่เคยเข็ดเลย

เมื่อตำนวนสาวบัญชีจบลงไป ถามว่าเข็ดไหมกับความรักผมบอกอย่างมั่นใจว่าไม่เคยเข็ดเลยครับ ยังเจ็บไม่พอต้องขออีกทีเผื่อใจจะด้านชาและเย็นชาบ้าง ถ้าเราปิดใจก็จะไม่เจออะไรที่มันระทึกใจบ้าง

เมื่อหนี้ของผมจบไปหลายตัวแล้วคุณแม่ก็มีความคิดที่จะซื้อรถใหม่ให้มันใหญ่ ขึ้นก็ดูยี่ห้อเดิมล่ะครับ โตโยต้า ดูหลายรุ่นอีกก็ไปดูที่โชว์รูมก็ดูมาก่อนหลายที่แล้วล่ะครับ ก็ไปดูโชว์รูมโตโยต้าใกล้บ้านเรียกเซลล์เข้ามาคุยด้วยก็เจอสาวสวยคนนึงน่า รักมากเลยขาว สวยทีเดียวโอ๊วผมเกิดมาเพื่อสิ่งนี้จริงๆ
ตอนแรกกะคุยแป๊บเดียวขอราคาอะไรต่ออะไรเสร็จก็จะเดินเข้าบ้านแล้ว

ก็คุยเรื่องรถเรื่องนู้นเรื่องนี้ก็ถามไถ่ได้ว่า"แฟนไม่มารับเหรองานเลิกแล้ว"
เธอบอกว่ายังไม่มีแฟนค่ะ (อืมยังพอมีหวัง) ก็คุยได้เรื่อยๆโทรไปคุยบ้างอะไรบ้าง พาไปเดินเล่นบ้าง พอคุยได้เดือนกว่าๆก็เริ่มส่ง SMS มาให้แล้ว
และก็มีการตอบกลับมาทุกครั้ง ดูเหมือนมีความหวังใช่ไหมครับการตอบสนองดีกว่าสาวบัญชีคนเดิมเสียอีก

แต่จบเร็วมากมีอยู่มาวันนึงส่ว SMS ไปหาคราวนี้เธอโทรมาบอกว่า
อย่าส่งมาอีกนะ หนูไม่อยากให้แฟนเข้าใจผิดเดี๋ยวคิดมาก มีอะไรก็โทรมาคุยได้หนูมีแฟนแล้วค่ะ อ้าวไก่แมร่งตื่น เสร็จเลยเฮ้อ แปลกคนวันก่อนบอกว่าม่ายมีแฟนแต่คงบอกผิดว่ามี....แล้ว 55555 ขำขำ

ตอนที่ 29 Love Return

หลังจากที่ไก่ตื่นไปแล้ว ชีวิตยังต้องเดินต่อไป ช่วงหยุดจ่ายในช่วงแรกๆสาหัสที่สุดเพราะทวงแหลก 3 เวลาหลังอาหารเลยทีเดียวการใช้ชีวิตที่ต้องรัดเข็มขัดก็ทำให้ดีที่สุด

จากเดิมซื้อข้าวแถวๆที่ทำงานจานละ 20 X 2 มื้อ 40 .-
จิปาถะใช้เฉพาะค่ากินก็ปาเข้าไปประมาณ 60.- แล้วล่ะครับ
ที่ทำงานผมดีหน่อยที่มีรถรับ-ส่งพนักงานทุ่นไปได้พอประมาณแต่ถ้าตกรถก็หลาย บาทเลยทีเดียว จากเดิมกินอะไรฟุ่มเฟือยก็ลดลงไป เราว่า 20 บาทก็แพงแล้วถ้ามีงาน Exhibition ที่ Bitec บางนาค่าข้าว+แกง 2 อย่าง ก็เป็นจานละ 45.- ทันที ออกงานบ่อยก็ต้องกินทุกทีแต่จ่ายแบบนี้ทุกวันคงจะไม่ไหว เลยตัดสินใจหัดทำกับข้าวมาทานเองก็ได้จากคุณแม่ คุณยายเคยพายเรือขายข้าวแกงมาก่อน ตอนแรกทำแบบกินได้แต่กินได้คนเดียวก็ต้องทำ

ต่อมาขายอะไหล่รถทาง net นำกาแฟ ไมโลซองเข้ามาขายก็พอได้อยู่
แต่ไม่นานก็เลิกเพราะโดนพวก"แขกดอย"และ"แขกเด้า"กินฟรีไม่รู้ตัวเจ๊ง
กะบ๊งเลยเลิกขาย ตอนนั้นก่อนที่คบกับสาวบัญชีก็คบอยู่คนนึงอยู่ที่ทำงานเก่าพอเขารู้ว่าเรา เป็นหนี้เขาก็เลิกคบเรา จริงๆแล้วพอเป็นหนี้ก็ออกไปไหนไม่ได้ กรอบมาก ไม่มีเวลาเจอกันด้วย เธอคนนั้นก็เลยขอเลิกไป


การหยุดจ่ายรอฟ้องต้องประหยัดด้วยตอนนั้นเหลือพอสมควรใช้จริงๆวันละ 30.- เต็มที่ตอนนี้ก็เป็นแบบนั้นอยู่ใช้วันละ 30.- ตัดรายจ่ายออกก็มีเงินเหลือครับ

โปรดติดตามตอนต่อไปต อนรักเก่ารีเทิร์น
ความรักของหนุ่ม--กรรเชียงจะยืดยาวไหมดูกันต่อไป

ตอนที่ 30 รักเก่ารีเทิร์น

เมื่อผมได้ตัดใจจากสาวบัญชีในที่ทำงานได้แล้วแผลเก่ายังไม่ตกสะเก็ดดี
เท่าไหร่ มีอยู่มาวันหนึ่งแฟนเก่าของผมโทรมา คนนี้ทำงานที่ทำงานเก่าเป็นสาวบัญชีเช่นกัน โทรมาพูดคุยกันธรรมดา คุยไปธรรมดาๆ ผ่านไป 1 เดือน เริ่มมีเรื่องที่ไม่ธรรมดาเกิดขึ้นมาจับใจความได้ว่าแฟนเก่าขอเลิกกับเธอ ผู้ชายมีแฟนพร้อมกัน 5 คน(คนอะไรวะแม่งเทพจริงๆมีได้ 5 คน)
และมารู้ว่าผู้ชายมีเมียแล้วมีลูกแล้ว เธอผิดหวังมากมาย

เมื่ออกหักเราต้องดามให้ใช้งานได้ หลังจากที่เธอคนนั้นอุดอู้อยู่แต่ในห้องเช่าก็พาไปกินข้าว ไปดูหนัง และก็คุยกันเรื่อยเปื่อยๆ ก็ขออาสาดูแลหัวใจเธออีกครั้งโดยพูดประโยคคลาสสิคว่า"พี่ขอดูแลหัวใจเธอได้ ไหม"เธอก็ตอบตกลง กลับมาคบกัน โอ๊วมีของตายแล้วเอ๊ยไม่ใช่สำเร็จแล้ว

ดูแล้วจะดูดีใช่ไหมครับแต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน
คนรักกันจะต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกันปรับทุกข์ร่วมสุขกัน ประโยคนี้ดีมาก
แต่เมื่อคู่รักอย่างผมกลายเป็นกระโถนท้องพระโรงรองรับแต่ความทุกข์

จะเป็นอย่างไรต่อไปโปรดติดตามชม

ตอนที่ 31 กระโถนท้องพระโรง--1

คนรักกันจะต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขกันปรับทุกข์ร่วมสุขกัน ประโยคนี้ดีมาก
แต่ต้องอยู่ในความพอดี อะไรที่มากเกินไปมักจะไม่ดี

ช่วงนั้นไล่ปิดบัญชีจนมาจบที่ซิตี้แบงค์ไล่ปิดและก็มาที่อีซี่บายที่เป็น ผ่อนคอมพิวเตอร์เหลืออีกไม่มากนักก็จะเป็นไท กว่าจะถึงวันนี้อดทนมาก็มาก
อดข้าวก็มี เราคบกันไม่หวือหวาเหมือนคู่ของสาวบัญชี(คนเก่า)ที่ชอบโอ้อวดขี้โม้เสียมากจนน่าหมั่นไส้

เดือนมกราคมเหลืออีก 3 งวดจะประกาศอิสรภาพกับอีซี่บาย
ก็พาเธอไปเดินเล่น คุยไปคุยมาที่ทำงานของเธอเริ่มมีปัญหาเรื่อง
ระบบบัญชีเมื่อพบเรื่องการทุจริต เธออยู่ไม่ได้ ก็โทรมาคุยระบายทุกข์ตลอดทุกวันจนแนะนำว่าถ้าไม่สบายใจก็หางานใหม่ ก็ได้งานใหม่สมใจ
ผมก็อยากทำคะแนน เธอไม่มีคนค้ำประกันก็ทำเรื่องค้ำให้เพื่อได้ทำงานที่ใหม่ เธอก็ได้แต่ขอบคุณ ทั้งๆที่เราอยากจะขอบเตียงเสียมากกว่า

ได้ที่ทำงานใหม่แล้วนึกว่าจะจบครับผมเป็นกระโถนแน่ๆ แบบจำใจ
จะเป็นกระโถนรองรับอะไรโปรดติดตามชม

ตอนที่ 32 กระโถนท้องพระโรง--2

หลังจากสาวบัญชีคนปัจจุบันได้ไปทำงานที่ใหม่คราวนี้เป็นฝ่ายการเงินดูกระแสเงินสดของบริษัท บริษัทใหญ่ดูดี ผมก็ค้ำประกันการทำงานให้
สาวบัญชีที่ดูอยู่อายุ 30 กว่าแล้วครับ หลังจากเดินออกมาจากที่ทำงานของเธอหลังจากค้ำประกันให้แล้วก็หาหอพักให้แถวๆ สุขุมวิท มีสร้างใหม่ดูสวยและสะอาดผมก็ให้เธอไปจองก่อน จะได้อยู่หอพักใหม่ใกล้ที่ทำงาน พอสร้างเสร็จจะได้อยู่เลย แต่เธอไม่ฟังเลยแอบไปเช่าหอพักราคาถูกกว่าแต่ไกลที่ทำงาน ที่ทำงานอยู่ต้นซอยเธอเลือกไปอยู่ท้ายซอย (จริงๆเลย)

อีก 3 วันต่อมาทำได้ไม่เท่าไหร่สาวบัญชีของผมก็เริ่มบ่นและระบายเรื่องกระแสเงินสด ในบัญชีพบว่าสภาพคล่องไม่ดีเลย ต้องขายบัญชีลูกหนี้ตลอดทุกวันเพื่อหาเงินมาเติมในบัญชี สภาพการเงินเหมือนกู้หนีร้มาโป๊ะหนี้ตลอด เข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ค่อยได้ เธอมาระบายกับผมเรื่องนี้ทุกวันเป็นครั้งละ ครึ่งชั่วโมงผมได้แต่ฟังอย่างเดียว แนะนำให้สู้ปัญหาบ้างอะไรบ้างผมทนฟังมาเป็นร่วมเดือน ความเครียดสะสมจนผมเริ่มไม่ไหวก็พูดออกมาบ้างว่าอย่าคุยแต่เรื่องงานมัน เครียด เธอก็โกรธวางสายไปเลย

รับฟังได้แต่ถ้าทุกวันก็ไม่ไหวก็เลย เลยตามเลย มีสุขร่วมเสพ มีทุกข์ร่วมต้านผมคิดแบบนั้น ผมรับฟังจนผมเครียดเหมือนกันเพราะเราเป็นคนค้ำประกันด้วยก็เลยคิดหนักว่าไม่ น่าเล้ย ตอนเลือกงานเธอก็ไม่บอกว่าทำที่ไหนจะได้เช็คถูก พอมารู้ตอนหลังไม่ทันแล้วบริษัทมันขาดทุนเป็น 300 ร้อยกว่าล้าน มีฟ้องคดีในศาลด้วย ชิหายแล้วก้เลยพูดคุยให้สบายใจจะได้ไม่เครียด แนะนำให้ดูงานที่อื่น

ช่วงวันแม่เป็นวันที่ย้ายจากหอเก่ามาที่หอใหม่ แม่ของสาวบัญชีก็มาช่วยกันขนก็ดีเหมือนกัน กัดฟันขนทำคะแนนพอเสร็จก็ขับรถไปที่หอใหม่คงจะดีกว่าหอเก่า หอใหม่สร้างเสร็จแล้ววุ้ยดีเลยมีสระว่ายน้ำด้วย

พอไปถึงหอใหม่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น พอแวดล้อมเป็นสลัมและอยู่ลึกในซอยเปลี่ยว ลิฟต์ก็ไม่ได้ใช้งานแต่สาวบัญชีบอกว่าลิฟต์เสีย ผมก็เถียงเลยว่าไม่เชื่อหรอกไม่ได้ใช้กลัวเปลืองไฟมากกว่าล่ะสิ คราวนี้ความหินในการขนของต้องขึ้นจากชั้น 1 ไปชั้น 7 (ไม่ใช่สวรรค์ชั้น 7 แต่คือนรก 7 ชั้น) ของแม่งหนักๆทั้งนั้นเช่นตู้เย็น ทีวี 32 นิ้ว เครื่องเสียง อ๊าคงานนี้ตายแน่ คุณแม่ของสาวบัญชีเอ่ยปากบ่นเลยว่า ไปเลือกหอนี้ทำไมวะโทรมก็โทรมลิฟต์ก็เสีย ผมก็บ่นเหมือนกันว่าเลือกหอนี้ทำไม ทำไมไม่รอหอใหม่วะ ทำอะไรไม่เคยปรึกษาเลย ผมทนมานานเรื่องความใจร้อนของสาวบัญชีเหนื่อยด้วยเพราะของหนัก เธอก็หน้างอ

แต่สิ่งที่ผมโมโหที่สุดก็คือเธอไปยกเลิกใบอนุญาตผู้รับทำบัญชีของกระทรวง พาณิชย์ ผมฉุนกึ๊กมากๆ ผมต่อว่าอีกว่า ทำไมทำแบบนี้ไปยกเลิกทำไม บ้ารึเปล่า เธอก็บอกว่าไม่ได้ใช้ เลยยกเลิก ผมก็บอกเลยว่าใบอนุญาตมันเป็นเครื่องมือทำมาหากิน ถ้าเธอไม่ทำบัญชีแล้วจะไปทำนารึไง
เธอก็เงียบ ผมก็ยื่นคำขาดว่าไปต่อใบอนุญาตมาให้ได้ไม่งั้นไม่ต้องคุยกัน
ไม่ต่อใบอนุญาตก็ไปทำอาชีพอื่นเลยไป

เครียดจริงๆ กับการตัดสินใจของเธอคนนี้
อายุสามสิบใจร้อนยังกับเด็กอายุสิบสาม
มีรักต้องมีความสุขถ้ามีแต่ทุกข์จะทนไหม?

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 33 กระโถนท้องพระโรง--4

หลังจากที่เธอลางานไป 1 วันซึ่งตรงกับวันศุกร์(เสาร์-อาทิตย์เป็นวันหยุด)ไปสมัครงานพอกลับมาวัน จันทร์สาวบัญชีถูก ผจก.ใส่เป็นชุดโดนเข้าห้องเย็น 1 ชั่วโมง ตกเย็นเธอก็มาระบายกับผมอีก(ในใจคิดแม่งเอ๊ยอะไรวะเนี่ย
ค้ำประกันให้ไม่พอ มาแก้ปัญหาให้มันอีก) วันนั้นผมก็เครียดเรื่องงานพอมาเจอเรื่องนี้ทำให้ความเครียดสะสมมาหลายวันผม ไม่ทันฟังผมก็อาเจียนออกมาค่อนข้างหนัก จนผมต้องวางสายไป

ต่อมาสาวบัญชีโทรมาต่อว่าไม่ตั้งใจฟังเขาเลยผมก็บอกว่าผมฟังจนอ๊วกแตกแล้ว ว๊อยอะไรวะระบายได้ทุกวัน คนนะว๊อยไม่ใช่กระโถนขี้ ไม่ไหวก็ลาออกไปเลยน่ารำคาญ ลาตอนวันเงินเดือนออกนี่แหละรับเงินเดือนแล้วไม่ต้องไปทำงานแล้ว เธอก็ทำตามที่ผมบอก...แต่

ไอ้ ผจก.บัญชีกับแผนกบุคคลโทรมาหาผมซึ่งเป็นคนค้ำประกันพอผมรับสายก็บอกว่า รู้ไหมว่าเพื่อนเธอไปไหนไม่มาทำงาน ผมก็บอกว่าไม่ทราบครับ
มีอะไร ผจก.บัญชีก็บอกว่าเธอละทิ้งงานจะมาเล่นผม ผมก็บอกว่าที่ทำงานมีอะไรกันหรือเปล่าครับทำไมต้องโทรมาด้วย(ผจก.โทรมาเอาให้หนักๆ)

ผม---น้องเค้าบอกว่าผจก.ขู่ว่าเช็คเด้งคนก็เด้ง แล้วผจก.บัญชีคิดจะไม่รับผิดชอบอะไรเลยหรือครับปล่อยให้ลูกน้องตายแล้วหัว หน้าไปหลบคุกอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงเนี่ย เขาเรียกว่าผู้จัดการหรือเปล่าครับ

ผม---ผมก็เป็นหัวหน้าผมไม่เคยทำแบบนี้กับลูกน้องเลยนะครับ ลูกน้องตายเจ้านายรอดตายเพราะมีกระโปรงคลุมหัว เจ้านายเฮงซวย วิสัยทัศน์ต่ำเขาคิดกันนะครับ ไปขู่เขาแบบนี้แล้วควายที่ไหนมันจะอยู่ครับ

ผจก.---กล้าพูดแบบนี้เลยเหรอรู้หรือเปล่าพี่เป็นใคร
ผม---ก็ ผจก.เฮงซวยไงครับ ไปทำงานได้แล้วเดี๋ยวก็เช็คเด้งเงินไม่พอจ่ายหรอกลุง เช็คเด้งคนก็เด้งไม่ใช่เหรอลุง

ผมไม่อยากว่าเขาเลย ผมก็ซัดส่งท้ายเพื่อไม่ให้เสียเกียรติที่โทรมาหาผม
บริษัทอะไรวะลาวันเดียวโทรมาหาคนค้ำประกัน หลังจากนั้นมันไม่โทรหาผมอีกเลย

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 34 กระโถนท้องพระโรง--5

หลังจากที่สาวบัญชีเอาเงินเดือนออกมาแล้วไม่ไปทำงานแล้ว
ถ้าคิดจะออกจากงานอย่าออกมาตัวเปล่าต้องเอาเงินออกมาด้วยมันถึงจะเจ๋ง
แต่ทางที่ดีสืบดูซักนิดก่อนเข้าไปทำงานที่ใหม่ เพื่อให้มีความเสี่ยงน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ หางานไป บ่นไป ผมก็รับเคราะห์เหมือนเดิม

เธอตกงานเราก็ช่วยหางานให้หลายที่ ใช้เวลาแค่ 15 วันก็ได้งานใหม่สมใจ
แต่เธอได้อีกที่นึงมีเงินเดือน มีโอที เงินเดือนก็ 15000 โอทีประมาณ เดือนละ 2000 - 3000 บาท แต่เธอไม่เอา เธอบอกว่าบริษัทมันเล็กเป็นบริษัทขายบัตรเครดิต สินเชื่อ ประกันชื่ออะไร ชื่อ SILSAPAN อะไรเนี่ยแหละ ไม่ไปทำแต่ไปเลือกอีกที่นึงก็เขี้ยวพอสมควรใช้คนค้ำประกันอีก 2 คนผมกับเพื่อนของเธอ

การค้ำประกันผมก็ไม่ได้บอกทางบ้านแต่สัญญาต้องดูให้ดี ถ้าไม่ชัวร์ก็ไม่เซ็นเลย บางจุดผมขีดทิ้งและเซ็นกำกับเพราะค่อนข้างเสียเปรียบ เช่น วงเงินค้ำประกันที่ไม่ได้กรอกเอาไว้ ในใจผมคิดถ้ามันกรอกมา-สิบล้านบาท- ผมคงเจ๊งกะบ๊ง ผมเลยขีดเพื่อป้องกันการมาเขียนวงเงินภายหลัง ซึ่ง ผจก.บุคคลไม่กล้าว่าผมนัก เหมือนทันเหลี่ยมกัน

สาวบัญชีทำไปพักหนึ่ง ดูน่าจะจบสวยแต่....ผมจะเป็นกระโถนอีกหรือไม่
การตัดสินใจครั้งสำคัญของชายหนุ่มนักบู๊ของชมรมจะจบลงเช่นไรโปรดติดตามตอนหน้าครับ

ตอนที่ 35 --กระโถนท้องพระโรง--6 เลิกเป็นกระโถน

เมื่อสาวบัญชีได้ไปทำงานที่ใหม่แล้ว ผมก็ค้ำประกันการทำงานให้เธอ
ได้งานผมก็พอใจ สร้างคะแนนจากตรงนี้ได้คิดว่าอืมคงจะบ่นน้อยลงแล้ว
คราวนี้ก็ไม่วายเอาอีกแล้ว

เข้าทำงานไป 1 เดือนก็บ่นว่าเธอเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ ที่ทำงานเขี้ยว
(มันก็เขี้ยวทุกที่แหละว้า) ผมก็รับฟังและพยายามที่ให้คำปรึกษาแต่เธอก็ไม่ยอมทำตามที่ผมบอกเลย คราวนี้มันสะสมมาหลายเดือนแล้ว ทนไม่ไหวก็เลยต้องบอกว่าอย่าบ่นเรื่องงานเลย เธอก็ต่อว่าผมอีกว่าไม่ร่วมทุกข์ ร่วมสุข
แล้วเธอก็บ่นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจนผมไม่ได้พูดอะไรเกือบครึ่งชั่วโมง สุดท้ายก็ต้องวางสายบ้างเพราะทนไม่ไหวจริงๆ หนักถึงขั้นปิดเครื่องหนีเลยทีเดียว หนักเข้าวันเสาร์จะโทรหนักมากทั้งเช้า-สาย-เที่ยง-เย็นจนเอียนเลย

หอพักที่เธออยู่ผมก็ไม่อยากไปเพราะมีคุณยายของเธออยู่โอกาสทำประตู
เอ๊ยไม่ใช่ โอกาสใกล้ชิดก็คงไม่มี ไม่อยากไปด้วยเบื่อมากๆ มาคิดดูว่าเราจะเป็นกระโถนได้อีกนานแค่ไหนกัน เริ่มเบื่อแล้วเพราะเธอไม่ได้ถามถึงความไม่สบายใจของผมเลย

ตอนมืดเธอโทรมาระบายแต่วันนี้คอดไว้แล้วว่าจะขอแค่เป็นเพื่อนเท่านั้นเพราะทนไม่ไหวแล้วคบมา 10 เดือนไม่มีความสุขเลย

ผมก็ปล่อยเธอพูดไปและถามว่า ที่ทำงานใหม่มีคนมาจีบหรือเปล่า?

เธอก็บอกว่าใช่

ผมก็ถามว่าแล้วถ้าเจอคนที่ดีกว่าเธอจะคบเขาไหม?
เธอก็บอกว่าใช่เพราะไม่ปิดโอกาสตัวเองหรอก คำตอบนี้มาแล้ว
ผมก็เลยบอกว่าเราเลิกกันเหอะ ผมไม่มีความสุขเลย
ฟังแต่เรื่องงี่เง่าของเธอทุกวัน มีคนมาจีบเธอก็สนใจเขา
ระหว่างเราคืออะไรกันแน่ ผมว่าเธอไม่ได้รักผมจริงหรอก
แต่กลัวไม่มีใครมากกว่า

เคยถามไหมว่าเราเป็นไงบ้าง มีปัญหาอะไรบ้าง ไม่เคยถามซักคำ
สนใจแต่ตัวเอง เธอไม่ได้รักผมเธอรักตัวเอง เห็นแก่ตัวเองมากกว่า
บลาๆๆๆ~

ผมระบายเสร็จเธอก็ร้องไห้ออกมา ผมก็ระเบิดอารมณ์ที่ค้างมานานว่า
ไม่ได้เลิกไปเลยให้ถอยไปปรับตัวใหม่ เธอต่อว่าผมว่าเธอมีคนใหม่ใช่มั้ยทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย

ผมก็บอกว่าผมไม่ได้มีคนใหม่เลย ผมทนไม่ไหวแล้ว หางานให้ ค้ำประกันทำงานให้ตั้ง 2 ที่ ฟังเรื่องงานเป็นแบบนี้แล้วคนค้ำประกันอย่างผมมีความสุขดีเหรอไง เอางี้เป็นเพื่อนเท่านั้นไปปรับตัวมาใหม่ ถ้าคิดว่าผมมีคนใหม่ก็ตามใจ เลิกกันเพราะไม่ได้มีคนใหม่แต่เบื่อคนแบบนี้ ไม่อยากมีแฟนแบบนี้ เข้าใจมั๊ย....หา

โปรดติดตามตอนต่อไป
อึดอัดไม่มีความสุข การตัดสินใจหลายเรื่องเธอใจร้อนผมทนไม่ไหวง

ตอนที่ 36 โชว์สเต็ประดับพระกาฬให้ประจักษ์

เป็นเรื่องในที่ทำงานของผมเอง การแก้ปัญหาในที่ทำงานก็ยังมีต่อไปครับ
หนักบ้าง เบาบ้างตามประสา

เป็นเรื่องราวในที่ทำงานของสาวบัญชีคนเก่า
แต่ได้แฟนใหม่ไปแล้ว แฟนใหม่หนี้เยอะพอสมควรหนังสือทวงหนี้ปลิวว่อนทุกวัน ที่ทำงานของผมมีหนี้หลายคนและค่อนข้างเยอะพอสมควร
แก้ได้ก็แก้

แต่เพื่อนรายนี้ผมไม่สนใจมากนักเพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม เคยปรึกษาแล้วผมไม่ให้คำตอบเพราะสาวบัญชีชอบอวดเก่งก็เลยไม่คุยต่อ จริงๆแล้วผมชอบยุ่งเรื่องของตนอื่นและเอาใจใส่คนอื่นพอสมควร

บ่ายวันนี้ผมเอา Fax ไปให้แฟนใหม่ของสาวบัญชีก็เหลือบไปเห็น
แฟกซ์ใบยืนยันยอดหนี้ปิดบัญชีของธนาคารสแตนดาร์ดชาร์เตอร์
รายหนึ่ง ของสนง.WBX จากยอด 45000.- เหลือ 38000.-
ดูแล้วลดไปไม่มาก แต่ผมก็เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้
เพราะเรารู้ว่าอะไรเป็นอะไร จริงๆ แล้วต้องกดให้มิด
ลดไม่มากเต็มที่ลด 50% ก็น่าจะพอ
ผมก็แย๊บๆว่า ยังลดได้มากกว่านี้นะ

สาวบัญชีบอกว่า----ถ้าไม่ได้ตามนี้จะส่งฟ้องแล้วพี่

ผม

---

ก็บอกว่ามันลดได้มากกว่านี้นะ

สาวบัญชีบอกว่า----ถ้าไม่ได้ตามนี้จะส่งฟ้องแล้วพี่

ผม

---

ก็บอกว่ามันลดได้มากกว่านี้นะ จะลองดูไหมล่ะ
เอาเบอร์มันมาหรือถ้ามันโทรมาเดี๋ยวจัดการเอง

10 นาทีต่อมา WBX โทรมา

WBX

---

ขอสายคุณ++++หน่อย ได้รับ fax รึยังคะ

ผม

---

(สวมรอย) คุณลดได้แค่นี้เองเหรอครับ

WBX

---

ได้แค่นี้ล่ะค่ะ สัญญาปรับโครงสร้างหนี้นะคะลดได้ไม่มากหรอกค่ะคุณ

ผม

---

ผมอยากได้ส่วนลดมากกว่านี้ครับ...ซัก...

WBX

---

ซักเท่าไหร่คุณถึงจะพอ(เหมือนละครเลย)

ผม

---

20000.- ครับ

WBX

---

หา..........อา ราย นะ 20000.- เลยเหรองั้นคุณแฟกซ์ใบมรณะบัตรมาให้ดูก่อนนะคะเดี๋ยวจัดให้

ผม

---

เฮ้ย คุณจะบ้าเหรอเอาของ คุณมาดูก่อนสิ พูดจาอะไรเนี่ย ไม่รู้ล่ะผมมีหนี้หลายเจ้า มีเสนอมาแบบนี้ครับคุณ
ซิตี้แบงค์ก็ให้ส่วนลดมาเหมือนกัน ยอด 40000.- ลดเหลือ 20000.-
GE ก็ให้มาเหมือนกันลด 40%

ขอปิดบัญชีดีๆ เขาก็ให้กันเนี่ย ถ้าคุณจะเอาใบแจ้งตายของผมนะ
คุณเอาของคุณมาดูก่อนเลยไป อะไรวะทำไมรายอื่นลดได้ ทำไมของคุณทำไม่ได้ มีปัญหาอะไรนักหนา ทำไมเรื่องมากจังเลย

WBX

---

ค่ะๆๆ เดี๋ยวจะเดินเรื่องให้นะคะแต่ต้องพร้อมจ่ายนะคะ
ส่วนลดแบบนี้คุณรู้มาจากอินเตอร์เนตรึเปล่าคะทำไมเหมือนรู้เลย

ผม

---

ถ้ามีส่วนลดแล้วโทรมาก็แล้วกัน ผมมีอยู่แค่นั้น ถ้าข้อเสนอยังเหมือนเดิม ถ้าอยากมีผลงาน วิ่งให้ผมด้วยก็แล้วกัน ถ้าข้อเสนอเดิม ไม่ต้องโทรมา ผมจะปิดซิตี้แบงค์สิ้นเดือนนี้ทันที

-วางสาย-

ใน Office อึ้งไปหลายคน "โหพี่โหดจังต่อเหมือนขายของเลยนะ"
ต่อรองมันต้องแบบนี้ต้องมีลูกเล่นบ้าง เดี๋ยวผมต้องยื้อๆ อีกเรื่อยๆ
จะได้เป็นไปตามแผนที่วางไว้ ลับฝีมือตอนบ่ายแก่ๆค่อยหายเซ็งหน่อย[/color]

ตอนที่ 37 คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ปวดร้าว

ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมก็ถามว่าแล้วถ้าเจอคนที่ดีกว่าเธอจะคบเขาไหม?
เธอก็บอกว่าใช่เพราะไม่ปิดโอกาสตัวเองหรอก คำตอบนี้มาแล้ว
ผมก็เลยบอกว่าเราเลิกกันเหอะ ผมไม่มีความสุขเลย
ฟังแต่เรื่องงี่เง่าของเธอทุกวัน มีคนมาจีบเธอก็สนใจเขา
ระหว่างเราคืออะไรกันแน่ ผมว่าเธอไม่ได้รักผมจริงหรอก
แต่กลัวไม่มีใครมากกว่า

ผมคิดว่าการตัดสินใจแบบนี้คงจะดูดีที่จะยุติความวุ่นวายได้
แต่เปล่าเลย เธอไม่ได้ดีขึ้น ผมก็กลายเป็นกระโถนรองรับความทุกข์อีกจนได้เรื่องงานๆ จนกระทั่งผมมานั่งคิด นอนคิด กับเรื่องราวที่ผ่านมา
กับคนๆนี้ผมรักๆเลิกๆมาก็ 3 รอบแล้ว

เธอเคยทำอะไรกับเราไว้บ้าง

- นัดแล้วไม่มาให้รอ 3 ชั่วโมง ไปกับคนอื่นหน้าตาเฉยและโกหกหน้าตาย
- ตอนที่ผมมีปัญหาเรื่องหนี้บัตรเครดิตผมบอกความจริงกับเธอ
เธอก็ขอเลิกกับผมไปมีคนอื่น
- เปลี่ยนงานเป็นว่าเล่นค้ำประกันเรื่องงานให้แต่กลับบอกว่ามีคนใหม่ที่ดีกว่าก็เปิดใจคบเขาแล้วผมคืออะไร?
- หอพักใหม่ก็ไม่เคยมาปรึกษาว่าที่ไหนดีแต่เอาที่ไม่ดีและให้ช่วยขนทีวี 32 นิ้วจากชั้น 1 ไปชั้น 7

อันนั้นไม่เท่าไหร่แต่ไปซื้อคอนโดที่ติดแบงค์แล้วโอนไม่ได้อีก
ทำให้ผมไม่พอใจอย่างหนักและมาระบายนานนับครึ่งชั่วโมง
พูดยังไงก็ไม่ยอมฟังเอาแต่ความคิดตัวเองเป็นใหญ่

ผมจะทำยังไงก็คิดอยู่นานปรึกษาเพื่อนสนิทจนต้องใช้วิธีการของผม
เป็นการลงโทษขั้นสูงสุดของผมคือ"การเพิกเฉย"

ติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 38 การลงโทษขั้นสูงสุด

เมื่อผมเบื่อหน่าย ผมก็ไม่อยากเปลืองตัว ไม่อยากเสวนา ไม่อยากเกลือกกลั้วด้วย จะทำอย่างไร นิสัยของสาวบัญชีชื่อนกนั้นพอเวลามีความสุขเธอก็หายไปพอมีความทุกข์เธอก็โทร มา พอจับไต๋ได้แล้วความโหดของผมก็เริ่มขึ้น

พอเธอโทรมาผมก็ไม่รับสายทั้งที่บ้านและที่ทำงานและมือถือ
miss call เป็น 10 ครั้ง คุณแม่ผมถามว่าทำไมไม่รับก็เล่าความจริงให้คุณแม่และคุณยายฟัง ก็เลยร่วมมือด้วย

พอโทรมาคุณยายรับแกก็บอกว่า"อยู่แต่ก็ไม่รับ" และวางสายทันที
พอโทรเข้ามือถือคุณแม่รับก็บอกว่า"ลูกชั้นไม่ใช่กระโถนนะยะ"
ยังไงก็ไม่รับคุณแม่สอนว่าถ้าไม่รับก็ต้องไม่รับตลอดไป แม่จะจัดการเอง

พอโทรมาที่บ้านคุณแม่รับสายและก็ถามว่าทำไมปัญหามีมากนักเหรอ
ชั้นก็มีแต่ไม่เคยเล่าให้ลูกชั้นฟังเพราะว่าชั้นรักลูกชั้น ชั้นไม่อยากให้ลูกชั้นคิดมากและเป็นทุกข์

ถามหน่อยเธอรักเขาจริงหรือเธอไม่มีใครกันแน่หรือทำตัวแย่จนไม่มีใครคบแล้ว แบบนี้มาเป็นลูกสะไภ้บ้านนี้ไม่ได้หรอก ไม่มีความอดทนเลย ใช้ไม่ได้
ฯลฯ เยอะมาก

ตั้งแต่วันนั้นผมสบายใจขึ้นมากครับ

โปรดติดตามตอนต่อไป

ตอนที่ 39 งานปีใหม่

ช่วงปี 49 - 50 ช่วงปลายปีที่ทำงานจะมีงานเลี้ยงประจำปีประมาณเดือนธันวาคมที่ทำงานขอความ ร่วมมือเรื่องให้นำของขวัญมาจับฉลากเป็นเรื่องที่น่าสนุกครับแต่เป็นช่วงที่ ต้องทำ Hair Cut ส่งท้ายปีปี 49 - 50 ปีนึงผมจะปิดไปปีละ 3 บัญชีแล้วแต่จังหวะอำนวยครับถ้า Hair Cut ตัดยอดหนี้เงินจะไม่ค่อยจะเหลือมากเท่าไหร่นัก

ที่ทำงานจะกำหนดว่าถ้าเป็นช่าง พนักงานคนละ 200.- ต่อชิ้น
หัวหน้างาน หัวหน้าแผนก วิศวกร ฝ่ายขาย 500.-
ผู้จัดการ 1000.- ต่อชิ้น

ของผมโดนในอัตราของขวัญชิ้นละ 500.- ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นหัวหน้าเป็นเจ้าหน้าที่ธรรมดา เงินเดือนนิดเดียวหมื่นเศษๆ
แต่ถูกอุปโลกน์เป็นหัวหน้าแต่ไร้ซึ่งอำนาจ
ถ้าเป็นคนอื่นก็จะหามาจับ แต่ของผม"ไม่เข้าร่วม"
ในงานนี้และมีไม่ต่ำกว่า 10 คนที่ไม่ส่งของขวัญจับฉลาก
เพราะผมเอาเงินไปปิดหนี้ซึ่งตลอด 2 ปีก็ไม่ได้ร่วมจัับฉลากเลย
น้อยใจไหมกับเรื่องแบบนี้ตอนแรกน้อยใจแต่ผมว่า
ไม่เป็นไรหรอกเดี๋ยวก็ผ่านไปเอง

ปีก่อนผมอาจรูดบัตรเครดิตซื้อของมาจับฉลาก แต่เราต้องอยู่กับความจริง ถึงจะอยู่รอดในการแก้ปัญหาหนี้ให้ลุล่วง ผมมาคิดๆ ดูแล้วว่าถึงจะไม่ได้ซื้อมาจับรางวัล ผมก็ยังมีโอกาสได้ของขวัญจับฉลากของ Supplier ของบริษัทที่ส่งมาให้บริษัทอยู่ดี และผมก็ได้ติดมือกลับบ้านทุกปีเลย

แต่ปีนี้เริ่มดีขึ้นพอสมควรแต่ต้องประหยัดอยู่ดีครับ
เพราะขายอะไหล่รถเก่าช่วงนี้ไม่แน่นอนแต่ก็ได้เรื่อยๆ
พอใช้หนี้ได้บ้างครับ