freedom_life ชีวิตอิสระ...

พี่ว่า เจิมอย่างเดียว เอาเธอไว้ไม่อยู่นะ รับนิมนต์หลวงพี่ท่านมาสวด
เพื่อให้เธออยู่บ้านนานๆ ดีไหมจ้ะ จะได้ร่มเย็น ไม่หนีหายจากเราไปจ้ะ



หายไปแบบหายห่วงเลยนะ พี่เป้เธอถามหา เป็นห่วงเป็นใยตลอด
ว่าลูกรักไม่เหลียวแลเลย มาก็หาทางเข้าบ้านไม่ถูกอีก เราก็
คิดว่า ไปสมัครผิดบ้านมัง มาจนได้นะจ้ะ

อิ อิ คุณลูกชวนป๋วยปี่แปะกอ โดนจัดเต็ม

แม่จ้าววววววววววว....มารับน้องกันจนอ่วมอรทัยกันเรยยยยนะลุงๆ ป้าๆ ชิส์ ^ ^

Narasingh เขียน: ไม่เหนื่อยหรอกครับ

ขอบคุณนะครับที่แบ่งปันประสบการณ์ครับ

ยินดีครับหากไม่เบื่อและเลี่ยนกันซะก่อนก็จะมีทะยอยนำมาลงอีกเรื่องๆ หมดหนี้แต่ยังไม่หมดภาระล่ะครับ อิอิ
แวะมาพูดคุยกันบ่อยๆ ได้นะครับ

กอบัว เขียน: ฉันนึกว่าแกลอยคอออกไปอ่าวตั๋งเกี๋ยเสียแล้ว ไอ้เด็กเวลล์....
คิดถึงนะ แต่ทั้งงานของพี่บัว และงานของน้อง มันยุ่งขิงโคตรๆ
แวะมาบอกว่าคิดถึง แล้วก็ต้องจรลีไปข้างนอกทั้งวัน
ถ้าเย็นๆ มืดๆ เข้ามาได้ จะแวะมาคุยกันใหม่
จริงๆเขาบอกให้มาเจิม...แต่ฉันอยากจะ "ทิ่ม" หน้าแกมากกว่า โทษฐานแซวผู้อาวุโส แบบที่แสนดีบอก...
ไปแล้วจ๊ะ...

ป้าฮะ อย่ามาคิดถึงผมให้มากนัก เบื่อจังเห็นเป็นน้องนุ่งหนุ่มใสๆ ก็ทำเป็นมารักมาหลง ตะเองก็มีส่วนตัวอยู่แร้วว
งานเยอะยุ่งขิงเป็นลิงพันแห อย่างที่ป้าว่านั่นแล เดินทางสะสมไมล์เป็นว่าเล่นจนได้บินฟรีไปกลับรอบโลกแล้วเนี่ย คริคริ

ป.ล. ที่จะนำมา "ทิ่ม" น่ะ ถ้าเป็น ตรีน ข้าพเจ้าไม่ขอรับไว้นะ แพทย์สั่งห้ามงดโดยเด็ดขาดเพราะตอนนี้กรดยูริคสูง แด๊กกกกซ์ไม่ด้ายยยย
แต่หากเป็น นม ก็รับไว้ไม่ไหวเช่นกัน เพราะ นมป้า เป็นนมที่ใกล้หมดอายุแล้ว ข้าพเจ้าแพ้นมเหี่ยวๆ เห็นแล้วจะเป็นลม

route55 เขียน: คุณ ฟรีดอม หาเบอร์ คุณไม่เจอ จะโทรถามเรือ่งห้องกรงแบงค์อยู่ ถามพี่เป้ บอก ลืมเบอร์ เด๋วไปค้นก่อน ยังไงดี พี่เป้คงมีเบอร์แล้วใหมค่ะ โทรถามพี่เป้ก็ได้ เด๋วโทรไปปรึกษานะค่ะ

งอนแร่ะ ขอตั้งหลายรอบแล้วนะเนี่ย น้องรู้ทททททท อีห้องกรงเนี่ย แค้นฝังหุ่นมันมว๊ากกกกก
หม่ามี๊เค้าหาให้ได้ป่าวล่ะครับ จะโพสลงนี่ก็ผิดกฏ เอาเป็นว่าโทรมาได้เสมอนะครับ แต่หากไม่รับคือข้าพเจ้ากะลังโม้อยู่นะ เหอะเหอะ

พี่ลี เขียน: หือ...นึกว่าแก ลอยออกนอกทะเลไปแล้ว...ยังอยู่หรือเนี่ย...

หายไปจนพี่นึกว่า...หลงทาง...นะ..ก็หลงทางจริงๆ นะแหละ....

เวลาพวกเราส่งเมล์หานะ..แกได้รับบ้างหรือเปล่า...ยังใช้เมล์ตัวเดิมหรือเปล่า...

สบายดีนะ....พี่ลี

หะหะ แหมพี่ลีก้ออออ พ้มมมไม่ได้เข้าบอร์ดนาน อะไรๆ ที่เคยจำได้มันก็จำไม่ได้เพราะปรกติจะใส่แบบจำไว้ตลอด ทีนี้ไปต่างจังหวัดนานๆ เข้า
กลับมาก็โดนปิดล๊อค งัดแงะยังไงก็ม่ายยยล่ายยยย กุญแจผียังเปิดมะออกเลยอ่ะ ส่วนอีเมล์ยังได้รับอยู่ครับ ตอนแรกก็หายไปพร้อมๆ กันนั่นแล แต่ตอนนี้ข้าพเจ้าใช้แบบรวมทุก log-in
เป็นหนึ่งเดียวเลยไม่เป็นปัญหาแล้วครับ

สบายดีมากครับพี่ลี จนหุ่นที่ดีๆ กลายเป็นเผละแล้วอ่ะ

ป.ล. แอบเห็นพี่ลีใส่ชุดคราไปเที่ยวบางแสนในกระทู้ท่านพี่นางฟ้าซาตานแล้ว แจ่มมว๊ากกกกก นั่นชุดเข้าครัวเหรอ ไฮโซววววววว์ เด๋วไปหาซื้อให้นายแม่ใส่บ้างดีกว่า

ชอบครับ คุณ freedom_life ชีวิตอิสระ การใช้หนี้แบบเชิงรุก มีความกดดันเรื่องกำหนดเวลา ชื่นชมครับ

@ คุณ batk ขอบคุณครับมากด like เบ้อเริ่มเทิ่มเลย ชอบๆๆๆๆ

@ พี่แก้วจ๋า น้องร้อนไปหมดแล้วนะฮาฟฟฟฟฟฟฟท์ นิมนต์ท่านมาทั้งวัดแบบนี้ หะหะ ปล. รูปที่นั่งสวดน่ะ น้องคิดว่านิมนต์มาผิดงานป่ะฮาฟฟฟท์ เพราะเห็นพวกหรีด
น้องยังมะตายยยย อย่าเพิ่งสวดให้เด่ะ

@ หม่ามี๊ มิน่าล่ะ รีบเรียกมา มีรายการยำนี่เอง เอิ๊กๆ

ขึ้นบ้านใหม่จ้ะ แหม ร้อนตัวนะ
รีบมาต่อไวๆ เรื่อง การออมชั้นเซียนของเธอนะ แต่ว่า เมาเมื่อไร
บอกด้วยจะไปดักรอรับเงินแจก เวลาดีๆ อยากเขี้ยวนัก

Benten เขียน: ชอบครับ คุณ freedom_life ชีวิตอิสระ การใช้หนี้แบบเชิงรุก มีความกดดันเรื่องกำหนดเวลา ชื่นชมครับ

สงสัยจะเป็นกลุ่มคนที่ชอบทำงานภายใต้ความกดดันสูงมากถึงสูงยิ่ง มังครับ 555 เลยสู้สุดใจ
แต่ผมได้เรียนรู้ว่า หากเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้ว จะมองเห็นทางเดินสู่จุดหมายได้ง่ายขึ้นครับ ไม่ว่อกแว่กไปแวะที่อื่นนานๆ เดินหน้าอย่างเดียว
จนตอนนี้ เป้าหมายที่ทำให้ผมต้องสะสางหนี้บัตรเครดิต อยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้วครับ แต่ก็มาพร้อมกับภาระหนักอึ้งเช่นกัน แต่ก็เป็นหนี้ที่ทำให้มีความสุข

freedom_life เขียน:

Benten เขียน: ชอบครับ คุณ freedom_life ชีวิตอิสระ การใช้หนี้แบบเชิงรุก มีความกดดันเรื่องกำหนดเวลา ชื่นชมครับ

สงสัยจะเป็นกลุ่มคนที่ชอบทำงานภายใต้ความกดดันสูงมากถึงสูงยิ่ง มังครับ 555 เลยสู้สุดใจ
แต่ผมได้เรียนรู้ว่า หากเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนแล้ว จะมองเห็นทางเดินสู่จุดหมายได้ง่ายขึ้นครับ ไม่ว่อกแว่กไปแวะที่อื่นนานๆ เดินหน้าอย่างเดียว
จนตอนนี้ เป้าหมายที่ทำให้ผมต้องสะสางหนี้บัตรเครดิต อยู่ในมือผมเรียบร้อยแล้วครับ แต่ก็มาพร้อมกับภาระหนักอึ้งเช่นกัน แต่ก็เป็นหนี้ที่ทำให้มีความสุข

อย่าเรียกว่าหนี้เลยครับ...มันเป็นการลงทุน...มันคือทรัพย์สมบัติ มันไม่ใช่หนี้... ....

เห็นด้วยกับคุณ batk ครับ มันคือทรัพย์สมบัติ มันไม่ใช่หนี้ หนี้ผม 60% ก็กู้ไปซื้อที่ดินครับ(40% ที่เหลือ แอบใช้ฟุ่มเฟือยตอนทำงานอยู่ต่างประเทศ) ไว้ปลดหนี้เมื่อไรจะมาเล่าเส้นทางให้ฟังครับ ผมก็บอกที่บ้านไปถ้ากูไม่ตกยกไม่ขึ้น จัดการไม่ได้จริงๆ ก็ขายที่ดินบางส่วนไปใช้หนี้เขา(โชคดีที่ดินปรับราคาเร็วมาก ยังได้ส่วนต่างอยู่)

โอ๊ะโอ .....ถูกทวงต้นฉบับอีกแล้ว
หะหะ พี่แก้วจ๋าาาาาาาา พ้มเมาในบ้านน่ะครับ อิอิ มาดักไม่ได้ร้อกกกก
วันนี้จัดเบาๆ ก่อนเรื่องเงินในกระเป๋า


ใครอยากให้เงินในกระเป๋าเพิ่มขึ้น ง่ายนิดเดียว แต่ใช้ได้เฉพาะกับเหล่ามนุษย์เงินเดือนนะครับวิธีนี้
ทุกครั้งที่ได้รับสลิปเงินเดือน หลายคนก็รีบเปิดดูว่าเดือนนี้เหลือเงินรายได้ทั้งหมดเท่าไหร่ พอเปิดแล้วก็หดหู่ อิอิ เพราะตัวเลขมันก็คงเหมือนเดิม
ไม่เปลี่ยนแปลงไปเท่าไหร่ 555 แต่ก็โรคจิตนะ เปิดมันทุกเดือนนั่นแหละ เปิดเสร็จก็เก็บ

หลายคนคงไม่ค่อยให้ความสำคัญกับตัวเลขอีกฟากหนึ่ง "ภาษีหัก ณ ที่จ่าย" ซึ่งเป็นช่องที่ถูกเมินที่สุด แต่จะกลับมาฮือฮาอีกทีเฉพาะช่วงเดือนที่
โบนัสออกพอดี เพราะช่อง "ภาษีหัก ณ ที่จ่าย" จะกลายเป็นประเด็นที่ทำให้ทุกคนก่นด่า ว่าหักทำไมไว้เยอะแยะ นี่แหละที่ freedom_life อยากจะ
แนะนำให้เพื่อนๆ ลองเปลี่ยนวิธีการใหม่เพื่อให้ตัวเลขฝั่งรายได้เราเพิ่มขึ้นมาด้วยตัวเอง ไม่ได้บอกว่าให้หางานใหม่ หรือไปขอเงินเดือนเพิ่ม
แต่เป็นการลดรายการหักค่าเงินได้ในสลิปเงินเดือนนี่หละครับ

ตามหลักการของการหักภาษี ณ ที่จ่ายของกรมสรรพากร คือ ทางฝ่ายบุคคลเค้าจะประเมินจากเงินเดือนของเราทั้งปีแล้วนำไปคิดภาษีตามขั้น โดยที่
ไม่ได้หักค่าลดหย่อนต่างๆ ดังนั้นเราจะเสียภาษีแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย เพื่อให้รัฐเอาเงินไปซื้อ tabblet ให้เด็ก ป.1 หรือเอาไปเป็นเงินเดือนเรือนแสน
ให้พวกทั่นผู้ทรงเกียรติทั้งหลายทั้งแหล่ หง่ะ !!! วกมาเรื่องนี้ได้ไง อิอิ

การที่คิดภาษีแบบเต็มขั้น เป็นหลักปรกติโดยทั่วไปครับ เพื่อให้เราไปยื่นลดหย่อนภาษีเพื่อ "ขอคืน" ในช่วงเดือน มกราคม-มีนาคม ของทุกปี สังเกต
ว่าทางสรรพพากร จะใช้คำว่า "ขอคืน" และเวลาได้เช็คมา ก็จะเขียนว่า "เช็คเงินคืนภาษี" เปรียบง่ายๆ คือ ทางรัฐขอยืมเงินเราไปใช้ก่อนแล้วพอ
ปลายปีมาค่อยให้เราไป "ขอคืน" โดยการใช้สิทธิลดหย่อนต่างๆ

รู้กันแบบนี้แล้วต่อไปนี้ อย่าให้เจ๊ปูแดง เอาเงินเราไปใช้ก่อนเป็นอันขาดครับ เพราะเอาไปใช้แบบไม่ให้ดอกเบี้ยด้วย เผลอๆ ปลายปีเอกสาร
บางอย่างสูญหาย ไม่ทันใช้ลดหย่อนอีก ก็เท่ากับเงินที่ยืมไปอดได้คืนด้วย

วิธีง่ายๆ คือ เหล่ามนุษย์เงินเดือนก็เพียงแค่ยื่น " ล.ย.1 " ไปที่ฝ่ายบุคคลเท่านั้นเอง รู้วันนี้ก็ยื่นวันนี้ จะผลัดไปเดือนไหนก็ยื่นได้ เค้าก็จะเริ่มคำนวน
ให้ใหม่ใน เดือนถัดไป ดังนั้นเริ่มก่อนได้เปรียบครับ

อย่าเพิ่งทำหน้างง " ล.ย.1 " คือไร (วะ) เพราะจะเฉลยว่า มันคือ แบบลดหย่อน 1 หรือ อีกทีคือ แบบแจ้งรายการเพื่อการหักลดหย่อน
หน้าตาเป็นอย่างไรก็ไปเปิดดูได้ที่นี่ download.rd.go.th/fileadmin/tax_pdf/withhold/ly01_020353.pdf

ซึ่งก็คือรายการหักลดหย่อนที่เรามักจะคุ้นเคยเวลายื่นภาษีประจำปีนั่นแหละครับ เพียงแต่เรามายื่นก่อนตอนต้นปี ทั้งนี้เพื่อให้ทาง
ฝ่ายบุคคลเค้าคำนวนรายการหักภาษี ณ ที่จ่ายให้เราใหม่ ดังนั้นเมื่อเรามีรายการหักลดหย่อนที่แจ้งไป เงินหักภาษีก็จะน้อยลง
จึงทำให้มีเงินฝั่ง รายได้สุทธิเข้ามามากขึ้น มากแค่ไหน ก็คงประมาณเกือบๆ 5-10 % ของเงินเดือนนั่นแล หุหุ เยอะไม่เยอะก็อยู่ที่เงินเดือนของแต่ละทั่นแล้วล่ะ

แต่รายการที่เราแจ้งไว้ จะต้องมีการจ่ายจริงในปีที่แจ้งรายการ นะครับ
ไม่อย่างนั้นปลายปีท่านจะต้องไปจ่ายภาษีเพิ่มเพราะไม่มีการจ่ายจริง รายการพวกนี้คือ ค่าซื้อหน่วยลงทุน LTF/RMF , ประกันชีวิต เป็นต้น

ยกตัวอย่างเช่น ผมยื่นไปว่า จะซื้อ LTF ปีนี้ 100,000 บาท แต่พอสิ้นปีมาพบว่าผมซื้อ LTF ไว้เพียงแค่ 50,000
ดังนั้นที่ขาดไปอีก 50,000 ทางสรรพากรก็จะนำไปหักลดหย่อนไว้แค่ 50,000 เราก็จะถูกหักภาษีเพิ่มเพราะไม่มีค่าลดหย่อนที่เกิดขึ้นจริง

ถามว่า แล้วหากแจ้งไว้ทุกรายการเลย แต่ว่าไม่มีการจ่ายจริง จะเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ???
ตรงนี้แหละ เป็นช่องโหว่ครับ หากแจ้งไว้แล้วแต่ไม่จ่ายจริง ก็ต้องไปจ่ายภาษีเพิ่มไงครับ ซึ่งเวลาจ่ายเพิ่มเค้าจะทำงานกันไวมาก แต่พอขอคืนจะล่าช้า สุดๆ !!!!

ผมใช้วิธีนี้ในการบริหารเงินครับ คือ แทนที่จะเอาเงินไปให้เจ๊ปูใช้เพื่อจ่ายเงินเดือนให้เหล่าบรรดา ส.ส.
ผมก็เอาเงินก้อนนี้แหละที่ถูกหักน้อยลงไปลงทุนไว้ใน กองทุนรวม หรือ เงินฝากประจำ
พอปลายปีมามีรายการเสียภาษีเพิ่มผมก็ไปขายหน่วยลงทุน หรือไปถอนเงินจากบัญชีฝากประจำมาจ่ายเงินภาษีซะ
ที่ผมได้คือ กำไรจากส่วนต่างของหน่วยลงทุน หรือ ดอกเบี้ยเงินฝาก

หรือ หลายคนก็อาจจะเอาเงินที่เพิ่มเข้ามาไปใช้จ่ายก่อนเพราะพอถูกหักภาษีแล้วเงินก็น้อยลง ไหนจะต้องเก็บไว้ปิดบัตรอีก
ทำให้ค่าใช้จ่ายประจำวันต่างๆ ไม่ค่อยพอหรือลำบาก ก็มีเงินตรงนี้มาช่วยได้
แต่อย่าลืมนะครับว่า หากใช้สิทธิลดหย่อนปลายปีอาจจะมีรายการจ่ายภาษีเพิ่มหากเราไม่ได้ไปซื้อจริง
หากมั่นใจว่ามีเงินจ่ายก็ไม่มีปัญหาครับ

เอาเป็นว่าใครที่มาอ่านแล้วสงสัยตรงไหน เขียนถามมาได้ครับ ตอนนี้ผมแนะนำให้น้องๆ พี่ๆ ในแผนกทำกันแบบนี้ทุกคน
เสียเวลานิดหน่อยในการยื่นไปที่ฝ่ายบุคคลแต่ผลที่ได้น่ะเงินหลักพันในแต่ละเดือนเลยนะครับ หุหุ

สงสัยแต่ไม่ถามเพราะถามไปก็ไม่รู้เรื่อง อิอิ โง่น่ะเรื่องแบบนี้

poopae เขียน: อิ อิ คุณลูกชวนป๋วยปี่แปะกอ โดนจัดเต็ม

freedom_life เขียน: @ คุณ batk ขอบคุณครับมากด like เบ้อเริ่มเทิ่มเลย ชอบๆๆๆๆ

@ พี่แก้วจ๋า น้องร้อนไปหมดแล้วนะฮาฟฟฟฟฟฟฟท์ นิมนต์ท่านมาทั้งวัดแบบนี้ หะหะ ปล. รูปที่นั่งสวดน่ะ น้องคิดว่านิมนต์มาผิดงานป่ะฮาฟฟฟท์ เพราะเห็นพวกหรีด
น้องยังมะตายยยย อย่าเพิ่งสวดให้เด่ะ

@ หม่ามี๊ มิน่าล่ะ รีบเรียกมา มีรายการยำนี่เอง เอิ๊กๆ

หม่ามี๊บ่ฮู้ บ่เห็นนะเจ้าคะ

มาต่อๆ ครับ ปลดหนี้เสร็จสิ้นหมดแล้ว แต่กว่าจะปลดได้ก็ต้องมีเงินซะก่อน
หลายคนก็อยากรู้เรื่องบริหารเงินแล้วล่ะสิ ต่อไปนี้ จะเริ่มจัดเต็มกับวิธีวางแผนการเงินครับ คิดอะไรออก ก็จะเขียนไว้เรื่อยๆ เขียนได้เยอะแล้วจะรวมเล่มพิมพ์ขายเวลามีสัมนา

...ผมเชื่อว่าหลายๆ คนอ่านข้อมูลในชมรมอย่างมากมาย และรับมือได้ดีในสถานการณ์ต่างๆ แต่ว่าทำไมถึงยังปลดหนี้ไม่ได้ หรือว่าไม่ได้เริ่มปลดหนี้เลยทั้งๆ ที่มีความรู้อยู่แล้วและทราบประสบการณ์จากคนอื่นๆ เหตุผลนี้ง่ายมากคือ "ไม่มีเงิน" ซึ่งหากเป็นเรื่องอื่นๆ ผมว่า "เงิน" ไม่ใช่ปัจจัยหลักแน่นอน แต่สำหรับการปลดหนี้แล้ว "เงิน" คือเรื่องสำคัญ เพราะหากมีความรู้และมีเทคนิคที่ดีมากมาย แต่สุดท้าย ไม่มีเงิน คิดว่าจะปลดหนี้ ได้สำเร็จหรือเปล่าครับ ?

หลายๆ คนอาจจะเคยผ่านช่วงที่พวกเจ้าหนี้ยื่นข้อเสนอดีๆ มาให้แต่ว่าเราเองไม่สามารถทำได้เพราะไม่มีเงิน ก็เลยพลาดโอกาสไป ผมเองก็เคยพลาดโอกาสเช่นนี้ไปอย่างมากมาย เรียกว่าแทบจะทุกเจ้าเลยก็ว่าได้เพราะ "ผมไม่มีเงิน"

ผมใช้เงินจำนวนมากในการปิดบัตรในระยะเวลา 1 ปี 1 เดือน อาจจะสงสัยว่าทำไมเก็บเงินได้มาก การเขียนเรื่องนี้ก็จะช่วยอธิบายได้ครับว่า เอาเงินมาจากไหน? ไปขายตัว หรือปล่าว อิอิ ใจจริงก็อยากจะขายนะครับ แต่ที่ผ่านมาเป็นคนจิตใจโอบอ้อมอารีย์ก็จะให้ฟรีเป็นประจำ 555

ผมเองที่ผ่านมาใช้ชีวิตแบบ ฟุ่มเฟือย และ ฟุ้งเฟ้อ มากคนหนึ่ง รายได้เยอะ ก็ใช้จ่ายเยอะเช่นกันเหตุผลคงไม่ต้องสาธยาย เพราะเรามักจะมีเหตุผลมารองรับสำหรับการกระทำของตัวเองเสมอๆ

มาเริ่มต้นเปลี่ยนความคิดใหม่ เมื่อได้งานทำใหม่และจากงานที่ทำนี้เองทำให้ต้องหันมาทบทวนชีวิตของตัวเองได้อย่างดีขึ้นและดีขึ้นเรื่อยๆ แบบไม่น่าเชื่อ เหมือนเส้นผมบังภูเขามาโดยตลอด ทำให้ตั้งใจไว้เช่นกันว่าหากมีโอกาส อยากจะเผยแพร่แนวความคิดแบบนี้ให้กว้างมากยิ่งขึ้น

ลองสำรวจตัวเราเองนะครับว่า ปรกติแล้ว เดือนหนึ่งๆ เรามีรายได้เข้ามาเดือนละเท่าไหร่ ? เมื่อมีรายได้เข้ามาแล้วเราทำอะไรกับเงินก้อนนั้น หลายคนบอกว่าก็เอาไปใช้จ่าย .....แล้วเรามีค่าใช้จ่ายอะไรบ้าง ? เราก็คงจะตอบคำถามได้หมด

แล้วเหลือเก็บบ้างหรือเปล่าครับ ? คำถามนี้คงจะบาดใจหลายคน แล้วหันมามองค้อน เสรีภาพ ขวับๆๆ อีตานี่มาแปลก แค่ใช้จ่ายแล้วไม่พอจะให้เอาที่ไหนไปเก็บ เอาแค่จ่ายให้พอก่อนเหอะ...

งั้น หากไม่พอใช้จ่าย เรามีวิธีจัดการอย่างไรบ้าง ?? ........คาดเอาได้เลยว่า หลายคนจะบอกว่า ก็ใช้บัตรเครดิตไง กดใบนั้นจ่ายใบนี้ ไปเรื่อยๆ หรือไม่ บางคนโชคดีเกิดมามีวงศาคนาญาติ นับได้แปดสาแหรก ก็หยิบยืมคนนั้นคนนี้มาก่อน พอผลัดไปได้ในแต่ละเดือน

นี่แหละครับ เป็นวงจร ที่ทำให้เราไม่มีอิสระกันซะที วนเวียนแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางคนใฝ่ฝันถึงโชคลาภที่จะลอยมาหา ถูกหวยรวยแชร์ ก็ว่ากันไป แต่ก็ไม่เคยผ่านมาใกล้กรายเลย

นั่นเป็นเพราะพวกเราใช้ สมการจัดการการเงิน แบบนี้

=> รายได้ - ค่าใช้จ่าย = เงินออม

อาจจะเป็นสมการที่ทุกท่านทราบกันดีอยู่แล้ว หากรายได้พอดีกับค่าใช้จ่าย เงินออมก็ไม่เหลือ หรือ หากรายได้น้อยกว่าค่าใช้จ่าย แน่นอนก็ต้องมีหนี้เกิดขึ้น ส่วนเงินออม ตัดไปได้เลย

เราลองมาปรับสมการการเงินเราใหม่สักนิดเป็น

=> รายได้ - เงินออม = ค่าใช้จ่าย

แค่เราสลับตัวแปรในสมการนิดเดียว ก็จะทำให้เราเริ่มมีความหวังได้แล้วครับ วิธีที่ง่ายที่สุดโดยเฉพาะกลุ่มมนุษย์เงินเดือนคือ เมื่อเงินเดือนออก ก็ตัดเข้าบัญชีออมเงิน แล้วบริหารจัดการเงินที่เหลือไว้เป็นค่าใช้จ่าย อ่านดูแล้วอาจจะยาก

ใช่แล้วครับยาก และยากมากด้วยโดยเฉพาะในช่วงเดือนแรกๆ แนะนำว่า เอาง่ายๆ ก่อนอย่าเพิ่งหักดิบ เช่น รายได้เดือนละ 20,000 บาท หักไว้บัญชีนี้เลย เงินออมเพื่อปลดหนี้ 2,000 บาท ที่เหลือก็ต้องใช้จ่ายให้ได้ในเดือนนั้น ผมว่าทุกคนต้องหาทางออกให้ได้ รายจ่ายบางอย่างตัดออกได้ก็ตัดก่อน หรือผ่อนผันได้ให้ค่อยผ่อนผัน ยืดระยะเวลาออกไปก่อน แล้วเดือนถัดไปก็ทำเช่นเดียวกัน พอผ่านไปสักประมาณ 3 เดือน เราก็จะมีเงินเก็บ 6,000 บาทแล้ว

และแน่นอน เงินจำนวนนี้ ก็ไม่ใช่เงินที่จะเอาไปซื้อเสื้อผ้าใหม่ หรือ เครื่องสำอางค์ใหม่ เช่นกัน และก็ไม่ใช่เงินจะเอาไปจ่ายขั้นต่ำบัตรยอดบัตรเครดิต อีกนั่นแหละ ต้องเก็บไว้เพื่อทำแฮร์คัท บัตรเครดิตของเรา

หลายเดือนผ่านไป สภาพคล่องเราก็จะดีขึ้น ก็สามารถเพิ่มเงินออมเพื่อปลดหนี้จาก 2,000 เป็น 3-4-5 พันได้ครับ ระยะเวลานี้อาจจะแตกต่างกันไป หรือจำนวนเงินออมก็แตกต่างกันไป บางคนอาจจะเริ่มจากพันเดียวก่อนก็ได้ แต่ต้องยอมรับด้วยว่า เริ่มต้นน้อยก็ต้องใช้เวลาที่มากในการออมเช่นกัน

เงินออมสำหรับปลดหนี้ ตอนต่อไปผมจะเขียนถึงวิธีการบริหารเงินก้อนนี้ให้โตขึ้นระหว่างที่เราเก็บเงินเพื่อปลดหนี้

ตอนนี้ขอเล่าวิธีการที่ผมเองได้ใช้ สำหรับการบริหารเงินหลังจากออมเงินแล้วว่าจะใช้จ่ายอย่างไรให้พอ

ระหว่าง เพิ่มรายได้ กับ ลดค่าใช้จ่าย อย่างไหนที่คุณทำได้แล้วมีความสุขมากกว่ากัน ก็ให้ใช้วิธีนั้นครับ หรือหากทำได้ทั้งสองอย่างไปพร้อมๆ กันก็ยิ่งจะดีมาก เหมือนพี่กอบัวที่ทำอาหารอร่อย ขึ้นชื่อลือชา ก็ทำอาหารขายเป็นรายได้เสริม ตาเสรีภาพ เกิดมาหน้าตาดี ก็ไปเป็นนายแบบไรงี้ 555 อยากจะอ๊วก

ง่ายที่สุด คือ ลดค่าใช้จ่าย หลายคนมองข้ามเรื่องเล็กๆ น้อยในชีวิตประจำวันไป เช่น กาแฟ ที่ซื้อดื่มกันเป็นแก้วๆ เช้าแก้ว บ่ายแก้ว ถูกสุดก็ 20 บาท สองแก้วก็วันหนึ่งหมดไปแร่ะ 40 บาท ลดลงได้หรือเปล่า หรือ ยอมชงกาแฟในที่ทำงานเอาเอง ก็ประหยัดได้หลายอยู่นะครับเดือนๆ หนึ่ง เกือบพันเลยล่ะ

เห็นบางกระทู้ ก็นั่งมอไซต์มาทำงานแทนขับรถยนต์ ก็ประหยัดได้หลายพันต่อเดือน

ส่วนตัวผมเอง ก็ประหยัดเงิน เช่น ค่ากาแฟ ก็จ่ายวันละแก้ว 45 บาท บ่ายก็ชงกาแฟดื่มเอง ซื้อแบบกาแฟผงไว้ชง บางวันก็ไม่ซื้อ ประหยัดได้จริงๆ นะครับ เพราะเงินที่ประหยัดได้ผมก็หย่อนกระปุกไว้เช่นกัน

กินข้าวเสร็จ ก็ไม่หาพวกขนมอะไรกินต่อ ก็กินแค่ข้าว เพราะผมสังเกตเห็นว่าส่วนใหญ่แล้ว ผู้หญิงกินข้าวเสร็จก็จะไปหาซื้อพวกผลไม้ ขนม พวกนี้หิ้วกันมาที่โต๊ะ กินหมดบ้าง เหลือบ้างแล้วก็ทิ้ง เผลอๆ เดินไปเดินมา ก็เอาเงินไปซื้อพวกเสื้อผ้า อะไรพวกนี้มาอีก ร้อยละ 90 ของผู้หญิงทำงานเป็นแบบนี้ทุกคน จริงๆ แล้วก็มีบ้างได้นะครับ ไม่ใช่ประหยัดทุกวันแล้วไปกินของชาวบ้านเค้าจนเพื่อนแซว ซื้อมาบ้าง หรือไม่กินบ้าง ก็จะดีสำหรับเรา ไม่อ้วนและก็ไม่เป็นโรคทรัพย์จางด้วย

ผมเองใช้จ่ายทุกวันนี้ เวลาไปทำงานกินข้าววันละ 30-40 กาแฟ 45 ค่ารถ 100 วันหนึ่งก็ตกประมาณ 200 รวมมื้อเย็นอะไรด้วย ก็วันหนึ่งไม่เกิน 300 แน่ๆ เท่ากับว่าผมมีค่าใช้จ่ายประจำวันเดือนๆ หนึ่งราวๆ เก้าพันบาท ชีวิตก็ไม่เดือดร้อนนะครับ และก็ไม่พยายามลดให้ได้มากกว่านี้ด้วย เพราะถือว่า หากเราลดค่าใช้จ่ายลง จะต้องไม่ทำให้คุณภาพในการดำรงชีวิตของเราเสียไปด้วย บางทีผมก็ไปกินร้านอาหารกับเพื่อนๆ บ้างเหมือนกัน ดื่มบ้างเหมือนกัน แต่ก็จัดการให้ได้อยู่ในงบที่บอกไว้ครับ !!!! หากเราประหยัดจนเราเดือดร้อนและไม่มีความสุข ก็ไม่มีประโยชน์เช่นกัน เดินทางสายกลางให้ดีที่สุด

วิธีการประหยัดแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน ก็ปรับใช้ให้เหมาะสมครับ ลอกกันไม่ได้แต่เลียนวิธีการกันได้ครับ และผมจะไม่ยอมให้เงินออกกระเป๋าง่ายๆ จำพวก เดินๆ แล้วมีคนมาขอ หรือ ว่าให้พวกขอทาน เพราะเคยทราบข้อมูลว่า คนกลุ่มนี้ เค้าขอทานเป็นอาชีพ วันๆ หนึ่งรายได้ต่ำสุดก็ 500 บาท บางคนได้วันละเกือบๆ 3000 บาทนะครับ หากเป็นสถานที่คนพลุกพล่าน ง่ายๆ เลย หากใครขึ้น BTS ตรงจตุจักรจะเห็นลุงคนหนึ่งที่อยู่ตรงเชิงบันไดเลื่อน ร้องเพลงขอทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลยครับไปเมื่อไหร่ก็เจอ ผมสังเกตเห็นว่าก็จะมีคนให้ทานทุกวัน มีทุกเหรียญเพราะพวกเราจะมีเศษสตางค์เวลาทอนเงินจากรถเมล์ รถตู้ รถมอไซต์ ก็จะให้ คิดว่าวันๆ หนึ่งมีคนไปขึ้นรถไฟฟ้าตรงนี้กี่หมื่นครับ แล้วขอแค่ 5 % ของคนหนึ่งหมื่นคนให้เงินแก แค่คนละ 2 บาท เป็นเงินเท่าไหร่แล้ว ง่ายๆ เลยครับ วันละ 1,000 บาท นี่ขั้นต่ำนะครับ เพราะจุดนี้เป็นสถานีต้นทาง

การทำทาน ทำได้หลายรูปแบบ แต่ผมจะไม่ยอมส่งเสริมคนกลุ่มนี้ครับ เพราะเค้าทำเป็นอาชีพ ผมยินดีที่จะบริจาคเป็นทุนการศึกษา แล้วนำเงินไปหักลดหล่อนภาษี ถือว่าช่วยเหลือสังคมได้มากกว่าให้ขอทานครับ

และเงินเหรียญต่างๆ หลังจากกลับเข้าบ้านทุกวัน ผมจะหยอดกระปุก สักเดือนสองเดือนก็เต็ม นำไปแลกได้ครั้งละ 3-5 พันเลยครับ ผมเก็บทุกเหรียญ ตั้งแต่สลึง จนถึงสิบบาท บางคนทิ้งพวกเหรียญสลึง ผมก็เก็บรวมๆ เข้าแยกไว้ต่างหาก เหรียญสลึงและห้าสิบสตางค์พวกนี้ ปลายปีที่ผ่านมาผมนับไปแลกพวกร้านสะดวกซื้อ ได้เงินมาสองพันกว่าบาท !!!!

ตรงนี้หลายคนมองผ่านครับ เพราะไม่ค่อยเห็นความสำคัญ ผมอยากจะให้ลองมองไปสักนิดแล้วเราจะเห็นคุณค่าของการประหยัดและ "ใช้เงินเป็น"

ใครมีวิธีประหยัดที่เจ๋งๆ ก็แนะนำได้นะครับ แต่ต้องอยู่บนพื้นฐาน ประหยัด แต่ไม่ทำให้คุณภาพชีวิตตก
แล้วครั้งหน้าจะมาบอกวิธีการบริหารเงินออมเพื่อปลดหนี้ครับ

มารอ อ่าน วิธิเก็บเงินครับ

จริงๆเมื่อก่อนตอนยังไม่รู้จักชมรม ผมเคยทำนะครับเรื่องไม่ให้ฝ่ายบัญชีหักเงินไปล่วงหน้า ที่บริษัทที่ผมทำงานอยู่เจ้าหน้าทีบัญชีจะให้ส่งรายการลดหย่อนต่างๆ ตอนต้นปีเพราะเขาจะวางแผนการหักให้

Benten เนื่องจากเก๋าเกมส์ที่นี่ ทำงานมานาน บอกฝ่ายบัญชีว่าไม่ให้หักอะไรเลย ยกเว้นประกันสังคม เดี๋ยวภายในเดือนมีนาคมของปีถัดไป จะจัดการเอง

ปรากฎว่า พอเงินเดือนเหลือเยอะขึ้นก็เอาไปจ่ายขั้นต่ำ่เจ้าหนี้บ้าง ซื้อของบ้าง เที่ยวบ้าง(พฤติกรรมแย่ๆห้ามเลียนแบบ) พอถึงเวลาจ่ายให้หลวงจริงๆ ก็ไม่มีเงินเหลือจ่ายอยู่ดี หลังจากนั้นก็เลยไม่กล้าทำอีก

แต่ตอนนี้รัดเข็มขัดแล้ว เดี๋ยวจะนำเทคนิคเรื่องเงินนำส่งภาษี ของคุณ freedom_life ไปใช้ครับ