อีกด้านของชีวิต(หนี้)

Like ถูกใจจริงๆ ค่ะ กับแนวคิดของคุณ Happygirl โดนใจมากค่ะ

กาลครั้งหนึ่งสมัยเด็กๆๆ แก้วจ๋าก็เชื่อแบบคุณ Happygirl ไม่ค่อย
สนใจกับโลกทางธรรม ทั้งที่ๆบ้านแม่ก็มีห้องพระ พ่อก็ชอบสะสม
พระ น้องสะใภ้ก็ชอบเข้าวัด แต่ตัวเองกลับไม่เคยเข้าห้องพระเลย
ถ้าไม่จำเป็น กลัวร้อน เปล่าค่ะ แต่ไม่สนใจมากกว่าค่ะ

ช่วงที่รู้ตัวว่ามีหนี้ล้นตัว คุณแม่ไม่สบาย แฟนเราไปเป็นแฟนคนอื่น
ตอนนั้น ร้องไห้ไม่ออก มันจุก เหม่อเหมือนคนสติไม่อยู่กับตัว
แบบว่า ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ทุกข์จนจุก อยู่ๆก็เดินเข้าห้องพระ
ไปจุดธุปไหว้ นั่งมององค์พระ ไม่รู้ทำไมใจที่ไม่สงบ กลับรู้สึกสงบ
ไม่ว้าวุ่นคิดแต่เรื่องทุกข์เดิมๆ หลังจากนั้น จึงไปเจอหนังสือเกี่ยวกับ
การสวด จึงเริ่มปฏิบัติมานับตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทำให้ชีวิตแก้วจ๋า
เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นค่ะ

ทุกเช้าต้องท่องนะโม 3 จบ ต่อด้วยคาถาชิน ฯ คาถาสวดวันเกิด
ตัวเอง แล้วจบด้วยแผ่เมตตา ให้ตัวเอง เจ้ากรรมนายเวร และ
สรรพสัตว์ต่างๆ วิญญาณไม่มีญาติ เป็นอันเสร็จภารกิจ ถ้าเกิด
วันไหนลืม จะมาทำตอนเย็นค่ะ

เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนแก่ถึงเข้าวัด สวดมนต์ เราควรหมั่น
เจริญสติ ด้วยการสวดมนต์ รักษาศีล การสร้างบุญให้กับตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากมาย การสวดมนต์ก็เป็น 1 ในการสร้าง
บุญเช่นกัน

เพราะทุกวันนี้ เราทำบาปโดยไม่รู้ตัว ไม่เจตนามากมาย
ทำอะไรแล้วสบายใจก็ทำไป แต่อย่าทำแบบลุ่มหลงจน
ไม่ทำงานทำการค่ะ

ขอให้ประสบพบเจอแต่สิ่งดีๆๆ นะค่ะ

หยุดจ่ายไป 2 งวด Easy buy มาพร้อมกับเสียงหวานๆ และส่วนลดน้อยๆ

บอกว่าทาง Easy buy เห็นใจและอยากช่วยเหลือลูกค้า ถ้าอยากปิดบัญชีเลย

ให้ปิดที่ 36,000 จาก 40,000 (เอ่อ ช่วยได้มากจริงๆค่ะน้อง )


ไม่ได้สนใจในข้อเสนอหรอกค่ะ แต่ที่ตื่นเต้นมากกว่าคือเราได้ยินกับหูเองแล้วว่า

Hair cut มีจริงและได้จริง ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อชมรมแต่ มันเป็นต้องพิสูจน์ได้ด้วยตนเอง

สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น คนพูดเป็นร้อยก็ยังไม่มั่นใจเท่าได้ยินกับหู

จากนี้คงรอเวลา เก็บเงินต่อไป เพื่อรอจ่ายในจำนวนที่ทั้งเค้าและเรารับได้

อีกไม่นานเกินรอ

สวัสดีค่ะ ดิฉันก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่ต่างจากที่ว่ามา จนทุกวันนี้ ก็มึดแปดด้าน จนได้เข้ามาอ่านจึงได้เข้าใจว่าเราก็ยังมีทางแก้ไข เพียงแต่ต้องสู้และไม่อาย

kaewja เขียน: Like ถูกใจจริงๆ ค่ะ กับแนวคิดของคุณ Happygirl โดนใจมากค่ะ

กาลครั้งหนึ่งสมัยเด็กๆๆ แก้วจ๋าก็เชื่อแบบคุณ Happygirl ไม่ค่อย
สนใจกับโลกทางธรรม ทั้งที่ๆบ้านแม่ก็มีห้องพระ พ่อก็ชอบสะสม
พระ น้องสะใภ้ก็ชอบเข้าวัด แต่ตัวเองกลับไม่เคยเข้าห้องพระเลย
ถ้าไม่จำเป็น กลัวร้อน เปล่าค่ะ แต่ไม่สนใจมากกว่าค่ะ

ช่วงที่รู้ตัวว่ามีหนี้ล้นตัว คุณแม่ไม่สบาย แฟนเราไปเป็นแฟนคนอื่น
ตอนนั้น ร้องไห้ไม่ออก มันจุก เหม่อเหมือนคนสติไม่อยู่กับตัว
แบบว่า ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ทุกข์จนจุก อยู่ๆก็เดินเข้าห้องพระ
ไปจุดธุปไหว้ นั่งมององค์พระ ไม่รู้ทำไมใจที่ไม่สงบ กลับรู้สึกสงบ
ไม่ว้าวุ่นคิดแต่เรื่องทุกข์เดิมๆ หลังจากนั้น จึงไปเจอหนังสือเกี่ยวกับ
การสวด จึงเริ่มปฏิบัติมานับตั้งแต่วันนั้นจนวันนี้ ทำให้ชีวิตแก้วจ๋า
เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นค่ะ

ทุกเช้าต้องท่องนะโม 3 จบ ต่อด้วยคาถาชิน ฯ คาถาสวดวันเกิด
ตัวเอง แล้วจบด้วยแผ่เมตตา ให้ตัวเอง เจ้ากรรมนายเวร และ
สรรพสัตว์ต่างๆ วิญญาณไม่มีญาติ เป็นอันเสร็จภารกิจ ถ้าเกิด
วันไหนลืม จะมาทำตอนเย็นค่ะ

เราไม่จำเป็นต้องเป็นคนแก่ถึงเข้าวัด สวดมนต์ เราควรหมั่น
เจริญสติ ด้วยการสวดมนต์ รักษาศีล การสร้างบุญให้กับตัวเอง
ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมากมาย การสวดมนต์ก็เป็น 1 ในการสร้าง
บุญเช่นกัน

เพราะทุกวันนี้ เราทำบาปโดยไม่รู้ตัว ไม่เจตนามากมาย
ทำอะไรแล้วสบายใจก็ทำไป แต่อย่าทำแบบลุ่มหลงจน
ไม่ทำงานทำการค่ะ

ขอให้ประสบพบเจอแต่สิ่งดีๆๆ นะค่ะ

ดีใจจังค่ะ ที่ได้รู้จักพี่แก้ว และอนุโมทนากับบุญที่พี่แก้วได้ทำด้วยค่ะ ติดตามอ่านกระทู้ของพี่แก้ว รู้

ได้ว่าพี่แก้วมีธรรมะนำทางชีวิต และในวันที่ใจเจอธรรมคงเป็นวันที่ถึงเวลาของบุญแล้ว เพราะสำหรับบาง

คนแม้จะทุกข์สาหัสแค่ไหนก็เข้าไม่ถึงเลยค่ะ ต้องขอบคุณความทุกข์จริงมั๊ยค่ะ ที่ทำให้เราได้ค้นพบทางที่

ประเสริฐแบบนี้


ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าเด็กคนนึงที่สอบพระพุทธศาสนายังคาบเส้น อาจารย์ให้นั่งสมาธิก็ยุกยิกๆ

วันนี้จะกลายมาเป็นคนที่ชอบศึกษาธรรมะ และอธิบายให้พี่ๆเพื่อนฟังได้เป็นตุเป็นตะ

หวังว่าหลังจากหมดหนี้จะได้พาแม่กับพี่และคนรักไปอินเดีย เพื่อบูชาสังเวชนียสถานสักครั้งในชีวิต

ก่อนที่แม่จะแก่จนนั่งรถไม่ไหวซะก่อน เพราะแต่ละเมืองไกลกันมาก

อยากหมดหนี้ไวๆแล้วสิ

ดอกไม้บาน เขียน: สวัสดีค่ะ ดิฉันก็เป็นอีกคนนึงที่ไม่ต่างจากที่ว่ามา จนทุกวันนี้ ก็มึดแปดด้าน จนได้เข้ามาอ่านจึงได้เข้าใจว่าเราก็ยังมีทางแก้ไข เพียงแต่ต้องสู้และไม่อาย

แต่ก่อนอายค่ะ ยอมรับหน้าชื่น กลัวคนอื่นจะรู้ว่าเป็นหนี้ กลัวเค้าจะว่าเราไม่มีตัง กลัวๆๆๆ

สารพัดจะกลัว (คิดไปเอง ) พอเรียกสติกลับมา ก็ถามตัวเองว่ากลัวทำไม

คนอื่นๆที่เรากลัวเค้าจะแอบว่า แอบนินทา ดูถูกเรา เค้าเป็นใคร เค้าไม่มีปัญหาหรือ? ก็ไม่ใช่

เค้าคือเพื่อนร่วมแก่ เจ็บ ตาย กับเราทั้งนั้น และทุกๆคนมีความทุกข์ด้วยกันทั้งหมด

บางคนทุกข์น้อย บางคนทุกข์มาก บางคนอาจจะมีหนี้มากมายกว่าเราและไม่กล้าที่จะเผชิญหน้าเหมือนกับ

พวกเราที่ชมรมแห่งนี้ แล้วเราจะอายเค้าไปเพื่อ?

เราควรจะสงสารและเห็นใจกันค่ะ ดิชั้นคิดแบบนี้ เพราะฉะนั้นเรื่องอายพับเก็บเลยค่ะ

เรามาเดินมาแก้ไข เลิกแก้หน้า (พี่แก้วจ๋าบอกไว้ ) แล้ววันข้างหน้าจะสดใสค่ะ

สู้ๆนะคะ คุณดอกไม้บาน (อีกหน่อยต้องหน้าบานแทนเพราะหมดหนี้ )

Happygirl เขียน: ต้องขอบคุณพระธรรม คือสิ่งที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงแสดงเพื่อโปรดสรรพชีวิต

เพราะธรรมะทำให้วันนี้เรากลายเป็นผู้หญิงธรรมดาๆคนนึง มีชีวิตที่มีความหมายทุกวัน

เข้าใจและเห็นใจคนอื่น ยิ้มได้ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ อยากทำประโยชน์ให้กับคนอื่นตามกำลังกายและกำลังทรัพย์

เราไม่ได้ไม่มีทุกข์นะคะ เรายังเจ็บได้ ร้องไห้เป็นเช่นคนอื่นๆ แต่เราพยายามตามรู้ตามดูจิตไปเรื่อยๆ จะเห็นได้เลยว่า

จิตเป็นอนัตตา มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป

ทุกข์มันทนอยู่ไม่ได้เช่นเดียวกันกับสุขค่ะ มันจะแปรปรวนไปเป็นธรรมดา แค่ดูตามที่มันเป็นไป

เคยอ่านเจอในคิริมานนทสูตร พระพุทธเจ้าตรัสว่า หากอยากละทุกข์ได้ต้องวางสุขเสียก่อน

เพราะสุขกับทุกข์จะอยู่คู่กันเสมอ ไม่สามารถแยกออกจากกันได้ พอได้ลองทำตาม กายและจิตเบาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน


เราศรัทธาในคำสอนของพระพุทธองค์มากค่ะ เพราะว่าเรานำมาปฏิบัติแล้วได้ผลจริง

ในชีวิตที่เป็นหนี้และยังมีความสุขได้ขนาดนี้ ที่บ้านไม่มีใครเครียดเลย ตอนที่บอกแม่ครั้งแรก

แม่บอกให้เอาตังแม่ไป แต่เราไม่เอาค่ะเพราะเรามั่นใจว่าเราแก้ไขปัญหาได้แน่นอน

ไม่น่าเชื่อเลยค่ะว่าธรรมะที่เราเคยคิดในตอนเด็กๆว่าเหมาะสำหรับคนแก่เท่านั้น

จะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปในทางดีขึ้นได้ขนาดนี้

เวลานี้ธรรมที่ระลึกไว้อยู่เสมอคือ การตั้งอยู่บนความไม่ประมาทและหมั่นเจริญสติค่ะ

หมั่นสวดมนต์ ภาวนา และรักษาศีล ขอให้เพื่อนๆเจริญในธรรมนะคะ

คืนนี้หลับฝันดีนะคะทุกคน

สวัสดีค่ะ คุณ Happygirl

ใช่เลยค่ะ เห็นด้วยกับข้อคิดของคุณค่ะ ทุกวันนี้น้ำมนต์เอง ก็ใช้หลักธรรมของพระพุทธองค์ในการ

ดำเนินชีวิตให้เป็นปกติสุขได้ แม้เราจะมีทุกข์ โดยการน้อมนำเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง อยู่ในจิตเสมอ

ระลึกรู้ถึงแต่ปัจจุบันขณะ ในอายตนะทั้งหก ที่อารมณ์มากระทบ.....จิตเป็นตัวรู้....

เพราะตัวเรา จริงๆ แล้ว ก็คือแท่งแห่งทุกข์ แต่ใช่ว่า เราจะไม่มีสุข.....หากเรารู้เท่าทันกิเลสที่เป็น

บ่อเกิดแห่งทุกข์นั้น ......

น้ำมนต์เองก็ตั้งใจไว้เช่นกันค่ะ ว่า สักครั้งในชีวิต ขอให้ได้มีโอกาส ไปสักการะบูชา ณ ดินแดนพุทธภูมิ

ทั้ง ๔ แห่ง หรือ ก็คือ พุทธสังเวชนียสถาน (แค่พิมพ์... น้ำตาก็พลานจะไหล)

ตามพระพุทธดำรัสที่ตรัสแก่พระอานนท์ก่อนที่จะเสด็จดับขันธปรินิพพานว่า "ดูกรอานนท์ เมื่อเราตถาคต

ล่วงไปแล้ว สถานที่ ๔ ตำบลที่ควรจะดู ควรจะเห็น ควรให้เกิดธรรมสังเวช แห่งพุทธบริษัท ผู้มีศรัทธา

สังเวชนียสถาน ๔ แห่งนั้น คือ

สถานที่พระตถาคตเจ้าประสูติแล้ว คือ ประสูติจากพระครรภ์ (ณ ลุมพินีสถาน)

สถานที่พระตถาคตเจ้าตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาน (ณ ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม)

สถานที่พระตถาคตเจ้าให้พระอนุตรธรรมจักรให้เป็นไป (ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน)

สถานที่พระตถาคตเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพาน ด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ (ณ สาลวโนทยาน)

"พุทธบริษัทผู้ไปสู่สังเวชนียสถานทั้ง ๔ นั้น ด้วยจิตเลื่อมใสศรัทธาที่มั่นคงแล้ว เบื้องหน้าแต่ตาย

เพราะกายแตกจักเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์"

ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนธรรมอีกท่านค่ะ......พวกเราโชคดีนะคะ...ที่ได้มารู้จักชมรมแห่งนี้ และ ที่สำคัญ

เราทุกท่านในที่นี้ เข้าใจถึงสภาวะ ความรู้สึก ของการเป็นหนี้ และ เห็นใจซึ่งกันและกัน.....

ช่วยเหลือกัน ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ในยามที่เราเหงา ท้อแท้.....

แต่เมื่อเรามาที่บ้านหลังนี้ พวกเรามีทางออกแล้วค่ะ....

บัวเป็นคนโชคดีตรงที่ ได้เกิดและใช้ชีวิตเป็นเด็กต่างจังหวัด
ได้อยู่กับยาย บ้านไม้หลังโตๆ กระดานแผ่นใหญ่ๆ ไม่ใช่ทรงไทยแบบ แม่หญิงเรไร ดวงแข อะไรนั่นหรอก แค่บ้านไม้ที่รายล้อมไปด้วยต้นไม้ต้นโต ทั้งไม้ดอก และไม้แด...เอ๊ย...(ยายรู้ เอากะลาตบปาก) ไม้กิน
ยายชอบตักบาตรทุกๆเช้า หุงข้าวเอง ครัวไทยจะแยกออกไปอีกมุมหนึ่ง เป็นเรือนต่างหาก
ยายจะปลุกทุกเช้า ตัวบัวเองจะรีบตื่นมาล้างหน้า ช่วยจัดขนม กับข้าวที่ยายทำเสร็จ ยายจะใส่ปินโตไว้ ให้เด็กวัดถือไป เราจะใส่บาตรด้วยข้าวสวยหอมกรุ่น ข้าวเหนียวนิ่มๆ และขนมห่อใบตอง ผลไม้ตามฤดูกาล
ชีวิตที่ซึมซับเรื่องราวแบบค่อยเป็นค่อยไป กล่อมเกลาให้กอบัวสงบจิตสงบใจ แม้พื้นฐานนิสัยจะเป็นคนดื้อรั้น ชีวิตโลดโผนโจนทะยาน
แต่ด้วยมือของยายและตา มือของหลวงตาในวัด ที่เราวิ่งเล่น โรงเรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ทำให้เมื่อยามมีปัญหาใดๆในชีวิต
บัวจะหลับตาย้อนเวลาให้ตัวเองกลับไปอยู่ในอ้อมแขนของยายอีกครั้ง นึกถึงเสียงระฆังที่ดังกังวาน

บัวถือศีลกินมังสวิรัติแบบตลอด คือกินทุกวัน ไม่หยุดไม่เว้นเลย ตั้งแต่อายุได้ 9 ขวบ จนอายุได้ 20 ปี เลิกกินเพราะมีแฟน 555++ พอความรักบังตา พระเจ้าก็กระโจนออกจากใจแทบไม่ทัน
บัววิ่งเล่นใต้กุฎิหลวงปู่ชา มาตั้งแต่เกิดก็ว่าได้ โดนหลวงปู่ ตีเอาหลายครั้งเพราะความซุกซน
ไม่เข้าใจว่า่ ทำไมหลวงปู่เป็นพระดัง หลวงปู่ ก็หลวงปู่ ถือไม้เท้าที่พร้อมจะเป็นไม้เรียว ยามเราดื้อ ฉันท์ก็ง่าย อยู่ก็ง่าย
ร้องไห้แทบตาย ตอนที่รู้ว่าหลวงปู่ ละสังขารไปแล้ว

หลายๆครั้งในชีวิตที่มีปัญหา บัวจะได้ธรรมะในการเหนี่ยวรั้งใจตัวเองทุกครั้ง
บัวอาจจะไม่ไปวัด ไปปฏิบัติธรรม สวดมนต์ยังผิดๆถูกๆ แต่บัวจะพยายามมีสติทุกลมหายใจเข้าออก
ดำเนินชีิวิตเพื่อยังกิจตน และผู้อื่น
ไม่อยากเกิดเป็นเพียงบัวใต้น้ำ รอวันให้เต่าปลามารุมแทะ...
ไม่ว่าจะยากดีมีจน สวย หล่อ อย่างไร หากไร้ซึ่งธรรมะแล้ว ยากที่จะอยู่แบบเข้าใจธรรมดาของโลกได้
ดีใจที่เราได้มีโอกาสมาเจอกัน หนี้สอนเราได้หลายอย่างจริงๆค่ะ

ใช่หลวงปู่ชา สุภัทโท รึเปล่าค่ะพี่กอบัว เคยฟังธรรมะของหลวงปู่ชา หลวงปู่เทศน์ดีมากเลยค่ะ

ตอนเด็กๆเคยสัมผัสบรรยากาศแบบพี่กอบัวบ้าง ตอนไปอยู่กับยายช่วงปิดเทอม

มีการก่อกองทรายด้วย ตอนนั้นไม่รู้ว่าก่อไปทำไมนึกว่าให้เด็กเล่น

โตขึ้นถึงเข้าใจว่าเป็นการใช้หนี้สงฆ์ เพราะเวลาเราเดินเข้าไปในวัดอาจจะเหยียบดิน ทราย

ติดออกมาจากวัด


เชื่อเลยว่าพี่บัวเนี่ยเป็น wonder woman จริงๆ

ไม่แปลกใจเลยค่ะที่ได้รู้ว่าพี่บัวได้รับการปลูกฝังสิ่งดีๆแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก

เพราะสิ่งที่พี่บัวทำในวันนี้บอกได้อย่างดีค่ะ งานราษฎร์ งานหลวง รับได้หมด

เป็นพี่แบงค์ วงแคลช รึเปล่าค่ะ (รับได้ทุกอย่าง )

ใช่เลยค่ะ เห็นด้วยกับข้อคิดของคุณค่ะ ทุกวันนี้น้ำมนต์เอง ก็ใช้หลักธรรมของพระพุทธองค์ในการ

ดำเนินชีวิตให้เป็นปกติสุขได้ แม้เราจะมีทุกข์ โดยการน้อมนำเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง อยู่ในจิตเสมอ

ระลึกรู้ถึงแต่ปัจจุบันขณะ ในอายตนะทั้งหก ที่อารมณ์มากระทบ.....จิตเป็นตัวรู้....

เพราะตัวเรา จริงๆ แล้ว ก็คือแท่งแห่งทุกข์ แต่ใช่ว่า เราจะไม่มีสุข.....หากเรารู้เท่าทันกิเลสที่เป็น

บ่อเกิดแห่งทุกข์นั้น ......

น้ำมนต์เองก็ตั้งใจไว้เช่นกันค่ะ ว่า สักครั้งในชีวิต ขอให้ได้มีโอกาส ไปสักการะบูชา ณ ดินแดนพุทธภูมิ

ทั้ง ๔ แห่ง หรือ ก็คือ พุทธสังเวชนียสถาน (แค่พิมพ์... น้ำตาก็พลานจะไหล)[/color]

ตามพระพุทธดำรัสที่ตรัสแก่พระอานนท์ก่อนที่จะเสด็จดับขันธปรินิพพานว่า "ดูกรอานนท์ เมื่อเราตถาคต

ล่วงไปแล้ว สถานที่ ๔ ตำบลที่ควรจะดู ควรจะเห็น ควรให้เกิดธรรมสังเวช แห่งพุทธบริษัท ผู้มีศรัทธา

สังเวชนียสถาน ๔ แห่งนั้น คือ

สถานที่พระตถาคตเจ้าประสูติแล้ว คือ ประสูติจากพระครรภ์ (ณ ลุมพินีสถาน)

สถานที่พระตถาคตเจ้าตรัสรู้พระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาน (ณ ตำบลอุรุเวลาเสนานิคม)

สถานที่พระตถาคตเจ้าให้พระอนุตรธรรมจักรให้เป็นไป (ณ ป่าอิสิปตนมฤคทายวัน)

สถานที่พระตถาคตเจ้าเสด็จดับขันธปรินิพพาน ด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ (ณ สาลวโนทยาน)

"พุทธบริษัทผู้ไปสู่สังเวชนียสถานทั้ง ๔ นั้น ด้วยจิตเลื่อมใสศรัทธาที่มั่นคงแล้ว เบื้องหน้าแต่ตาย

เพราะกายแตกจักเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์"

ดีใจที่ได้รู้จักเพื่อนธรรมอีกท่านค่ะ......พวกเราโชคดีนะคะ...ที่ได้มารู้จักชมรมแห่งนี้ และ ที่สำคัญ

เราทุกท่านในที่นี้ เข้าใจถึงสภาวะ ความรู้สึก ของการเป็นหนี้ และ เห็นใจซึ่งกันและกัน.....

ช่วยเหลือกัน ให้คำปรึกษา ให้กำลังใจ ให้ความอบอุ่น ในยามที่เราเหงา ท้อแท้.....

แต่เมื่อเรามาที่บ้านหลังนี้ พวกเรามีทางออกแล้วค่ะ....





ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันค่ะพี่น้ำมนต์ ปลายปีนี้พระอาจารย์ที่ไปปฏิบัติธรรมด้วย ก็จะพาญาติธรรมไปทริป

สังเวชนียสถานค่ะ แต่ตัวเองคงไม่ได้ไปเพราะกำลังทรัพย์ยังไม่พร้อม ก็ได้แต่อนุโมทนาค่ะ

ที่อยากไปเป็นเพราะว่าอยากไปสักการะ ผู้ที่สละทั้งกายและใจ มีเป้าหมายแค่เพียงหาทางหลุดพ้นจาก

สังสารวัฏให้สรรพสัตว์

ทุกๆครั้งที่กราบพระ จะระลึกถึงแต่พระคุณของ พระรัตนตรัย ขอให้มีพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง ที่ระลึก ให้ตัว

เองมีสติและเข้มแข็งเท่านี้ค่ะ และทุกๆครั้งที่ได้ทำบุญกุศลก็เพราะทำตามคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ค่ะ

ทราบว่าพี่น้ำมนต์ไปปฏิบัติธรรมบ่อยๆ อนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

ดีใจค่ะ ที่ระหว่างทางเดินไปสู่เป้าหมายคือการปลดหนี้ของเรา เต็มไปด้วยความสุขและมิตรภาพจาก

เพื่อนร่วมทางเดียวกันค่ะ

อ่านของคุณHappygirlมาเรื่อยๆ อีซี่บายเสนอส่วนลดมาเร็วดีจังเลยค่ะ (ถึงจะน้อย) ของปัดก็มีอีซี่

เหมือนกัน เเรกๆโทร 3 เวลา ตอนนี้เริ่มเหลือ 2 ของปัดหยุดได้2รอบบิลเหมือนกันค่ะ มีเเต่เสนอให้จ่ายหยอดเข้าไป

เเรกๆขอ1000 ลดมาเหลือ 300 (เเหม กี่บาทมันก็เอาเนอะ) ตอนนี้ก็รับสายจนชินหูไปเเล้วค่ะ อิออน เฟริส พาวเวอร์ของปัดไม่ค่อยจะโทรมาค่ะ

ตั้งเเต่เริ่มหยุดจ่ายหนี้ ก็เข้าหาธรรมมะเหมือนกันค่ะ สวดมนต์ ไหว้พระ ขอให้ตัวเองมีสติอยู่เสมอ เวลาทำบุญก็เเผ่เมตตาไปให้พวกห่านบ้าง อิ..อิ..

Easy buy คงจะขี้เกียจทวงแล้วมั๊งค่ะ คุณปัด

จริงๆเค้าถามเรานะคะ ว่ามีตัวเลขในใจมั๊ยถ้าอยากจะปิดบัญชี แต่เราไม่บอกกลัวเค้าช็อค!!!

กะว่ารออีกสักเดือน สองเดือนค่อยมาว่ากันเพราะปัจจัยยังน้อยอยู่

สำหรับธรรมะเราค่อยๆศึกษาและปฏิบัติมาเรื่อยๆค่ะ ทุกวันนี้มีหนังสือธรรมะเต็มไปหมดเลยค่ะ

ผิดกับเมื่อก่อนเห็นหนังสือธรรมะรีบถอย เหมือนผีเจอสายสิญจน์

พี่ไก่

พี่เห็นน้องๆ ที่โชคดีได้รู้จักชมรมนี้ เมื่อก่อนพี่ยังไม่รู้จักชมรมนี้เคยคิดท้อแท้ คิดฆ่าตัวตาย คิดต่างๆนาๆ
ร้องไห้ทุกวัน พอต่อมาได้รู้จักชมรมนี้ ชีวิตความคิดดี พี่ขอบอกเลยว่า ชาตินี้หรือชาติไหนจะหากัลยามิตร
อย่างคุณกอบัว พี่นกฯ และท่านอื่นๆ เหมือนช่วยชีวิตช่วยให้พี่มีกำลังใจ มีความคิดที่ดี ฯลฯ
พี่ได้ไปบวชีฯ สวดมนต์ และ อ่าน-ปรึกษาชมรมนี้ ดีมากๆๆๆๆๆ พี่เป็นคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่ขอบอกว่า
ชมรมนี้เป็นชมรมที่มีพระคุณช่วยให้คนที่อยากตายกลับมีชีวิตมีความคิดที่ดี และต่อสู้ต่อไปอย่างมีความหวัง
มีสิ่งดีๆ โดยที่พวกมีพระคุณไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน พวกเขาเหนื่อยและยังมีใจช่วยเหลือเรา

ขอพรสิ่งศักดิ์ขอให้พวกท่านที่มีพระคุณทั้งหลายมีแต่ความโชคดี มีแต่สิ่งดีๆๆ และขอให้คนเป็นหนี้โชคดีมีความต่อสู้เพื่ออนาคตที่ดี หมดหนี้ (อย่าเจ็บ อย่าจน หมดหนี้) โชคดีทุกท่าน

หลวงปู่ชา ก็ หลวงปู่ชา สุภัทโท นั่นแหละค่ะ
พี่บัวเป็นคนจังหวัดนั้น บ้านคุณยายอยู่ในละแวกนั้น ปันจักรยานเข้าไปในวัดทุกวัน
นั่งเล่นดิน เล่นทราย แอบเก็บมะนาวมาฝากแม่ประจำ ยายตีซ่ะ...ไปขโมยของวัด 555++
ไม่ได้ขโมย แค่เด็ดมาจากต้น เอามาฝากแม่ ผิดตรงไหนเนี้ย
ที่วัดหนองป่าพง สมัยก่อน ก็คล้ายสมัยนี้ไม่ต่างกันมาก ร่มเย็น ต้นไม้ครึ้ม...กระรอกกระแต มากินข้าวในมือหลวงปู่ ประจำ พระยังฉันมื้อเดียวค่ะ
พระวัดป่า สายหนองป่าพง ฉันมื้อเดียว และฉันสำรวม คือประเดประดังทุกอย่างลงไปในบาตร
สมัยยังปฏิบัติธรรม ยังหาความหมายของชีวิต เหมือนพวกบุปผาชนเลยว่ะ
จะชอบอ่านหนังสือธรรมะ ปรัชญา เซน ศาสนาเปรียบเทียบ รู้จักหมด อาจารย์หลายๆท่าน ก็ติดต่อกราบกันเป็นครูบาอาจารย์จนทุกวันนี้
เคยลงเรียนภาษาฮินดี มคธ เทือกนี้ แต่ไปไม่รอด 555++
เคยปั่นจักรยาน เพื่อจะไปค้นหาชีวิต ที่อินเดีย


เรื่องจริง...เคยเล่าไปแล้ว แต่ปั่นจากอุบล มาได้แค่ศรีษะเกศ โดนสะกัดดาวร่วงเสียก่อน พ่อมายกจักรยานพาขึ้นรถกลับบ้าน 555++ พร้อมบวกต้องกลับไปนวดฝ่าเท้าให้ลูกสาวทั้งคืน
พูดแล้ว มีแต่ฟามเลว ไม่มีฟามดีไหน จะพาเราบรรลุ ไปเกิดเป็นนางฟ้า กะเขาเลย กรรมล้วนๆ
คนเราทุกข์มากๆ แล้วจะรู้คุณค่าของความสุขค่ะ บัว confirm

กอบัว เขียน: หลวงปู่ชา ก็ หลวงปู่ชา สุภัทโท นั่นแหละค่ะ
พี่บัวเป็นคนจังหวัดนั้น บ้านคุณยายอยู่ในละแวกนั้น ปันจักรยานเข้าไปในวัดทุกวัน
นั่งเล่นดิน เล่นทราย แอบเก็บมะนาวมาฝากแม่ประจำ ยายตีซ่ะ...ไปขโมยของวัด 555++
ไม่ได้ขโมย แค่เด็ดมาจากต้น เอามาฝากแม่ ผิดตรงไหนเนี้ย
ที่วัดหนองป่าพง สมัยก่อน ก็คล้ายสมัยนี้ไม่ต่างกันมาก ร่มเย็น ต้นไม้ครึ้ม...กระรอกกระแต มากินข้าวในมือหลวงปู่ ประจำ พระยังฉันมื้อเดียวค่ะ
พระวัดป่า สายหนองป่าพง ฉันมื้อเดียว และฉันสำรวม คือประเดประดังทุกอย่างลงไปในบาตร
สมัยยังปฏิบัติธรรม ยังหาความหมายของชีวิต เหมือนพวกบุปผาชนเลยว่ะ
จะชอบอ่านหนังสือธรรมะ ปรัชญา เซน ศาสนาเปรียบเทียบ รู้จักหมด อาจารย์หลายๆท่าน ก็ติดต่อกราบกันเป็นครูบาอาจารย์จนทุกวันนี้
เคยลงเรียนภาษาฮินดี มคธ เทือกนี้ แต่ไปไม่รอด 555++
เคยปั่นจักรยาน เพื่อจะไปค้นหาชีวิต ที่อินเดีย

เรื่องจริง...เคยเล่าไปแล้ว แต่ปั่นจากอุบล มาได้แค่ศรีษะเกศ โดนสะกัดดาวร่วงเสียก่อน พ่อมายกจักรยานพาขึ้นรถกลับบ้าน 555++ พร้อมบวกต้องกลับไปนวดฝ่าเท้าให้ลูกสาวทั้งคืน
พูดแล้ว มีแต่ฟามเลว ไม่มีฟามดีไหน จะพาเราบรรลุ ไปเกิดเป็นนางฟ้า กะเขาเลย กรรมล้วนๆ
คนเราทุกข์มากๆ แล้วจะรู้คุณค่าของความสุขค่ะ บัว confirm

พี่บัวคิดได้เนอะ จะปั่นจักรยานไปอินเดีย ถ้าพ่อยอมให้ไปเนี่ย วันนี้จะมีรองประธานชื่อกอบัวมั๊ยน้า

แค่นี้ก็เป็นนางฟ้าของชมรมไปละ เวลาเหนื่อยทีไรนึกถึงพี่บัวขึ้นมาได้ เฮ้ย!! คุณแม่ลูกสี่ยังเหนื่อยกว่าเรา ยอมแพ้ไม่ได้

คิดถึงพี่บัวเสมอนะคะ เห็นคนอื่นแซวๆกันว่า ป้าบ้าง ยายบ้าง แต่หน้ายังใสอยู่เลยน้า อิอิ

เข้ารอบบิลที่ 3 แล้ว เจ้าหนี้ก็ยังโทรทวงเหมือนเดิม แต่น้อยลงกว่าเดิมมาก

ช่วงนี้เก็บตังค์ไปก่อน ไม่มีใครเสนออะไรมาเราก็นั่งตีขิมรอ อยากได้เมื่อไหร่โทรมาตกลงกัน

ถ้ารับได้ก็จ่าย รับไม่ได้ก็ผ่านไปก่อน ล่าสุดเพิ่งไปขายทอง 2 สลึงเอาไว้เป็นทุนในการปลดหนี้

ได้มา 12,666 บาท จริงๆยังไม่อยากขายแต่ใส่ไว้แล้วกลัวอันตราย

2 วันก่อนมีผู้ชายคนหนึ่งมันเดินตามขึ้นสะพานลอยไป สังเกตุว่ามันชำเลืองดูเรา

เลยแกล้งเดินช้าๆ มันเลยเดินแซงขึ้นไป พอถึงกลางสะพาน ปกติจะมี รปภ. มานั่งเฝ้า แต่วันนี้ไม่มี

ไอ้คนนั้นมันเดินไปนั่งเฉยเลย เห็นท่าไม่ค่อยดีเลยค่อยๆเดินกลับลงสะพานวิ่งไปตรงปั๊ม แอบดูมัน

ปรากฎว่ามันไม่ได้ข้ามสะพาน มันเดินกลับลงมา สังสัยว่าเดินตามเราทำไม เอามือทาบอก เจอสร้อยคอที่ใส่อยู่

เลยตัดสินใจขายเลยดีกว่าจะได้ไม่เป็นห่วง อยากเตือนให้เพื่อนระมัดระวังตัวด้วยนะคะ ถ้ามีของมีค่าอยู่กับตัว

เล่าให้เจ้านายฟัง เจ้านายบอกว่า เค้าสนใจเธอน่ะสิ(พูดแบบจริงจังนะ) ฮ้าาา สนใจตรูเนี่ยนะ

อยากจะชกปากซักที ไม่เห็นเป็นเจ้านายนะ มรึง สวยแน่ คิดมาได้ ทำพฤติกรรมประหลาดขนาดนี้

ถ้าชอบจริงคงเป็นพวกโรคจิตต้องจับส่งโรงพยาบาลแล้วมั้งค่ะคุณเจ้านาย

ได้อ่านกระทู้ของเพื่อนๆหลายคนที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์บ้าง ระบายความในใจบ้าง ขอคำแนะนำบ้าง

อ่านแล้วบางครั้งก็นึกในใจว่าทำไมไม่ไปหาอ่านก่อน (ว่ะ) ธรรมชาติของคนมักอยากรู้อยากเห็นจริงมั๊ยค่ะ

เวลาเราเข้าไปในบ้านใหม่ๆที่ไม่เคยไปมาก่อนหรืออาจจะเคยแค่เห็นแว๊บๆ เรามาลองเปิดประตู เปิดหน้าต่างทุกๆบาน

ในบ้านแห่งนี้กันดีมั๊ยค่ะ เพื่อที่เราจะได้พบกับทางออกด้วยตัวเราเอง แต่ถ้าไม่ได้จริงๆบ้านแห่งนี้ก็มีผู้ชำนาญทาง

คอยชี้บอกให้ อ่าน จดจำ ทำความเข้าใจ และประยุกต์ใช้ นะคะ ชีวิตใครชีวิตมัน ออกแบบมาไม่เหมือนกันค่ะ

เอาแนวทางของคนอื่นมาใช้ให้สอดคล้องกับวิถีการดำเนินชีวิตของตัวเรา และเมื่อเราเลือกทางนั้นแล้ว

เราเป็นผู้รับผิดชอบค่ะ คำตอบของพี่ๆเพื่อนคงไม่ถูกใจใครหมดทุกคน แต่เมื่อคุณขอความคิดเห็นและแนวทางจากคนอื่นแล้ว

อยากให้เปิดใจยอมรับในคำตอบที่ได้รับและนำไปพิจารณาเองนะคะ

และสุดท้ายคุณจะได้รับคำตอบที่ใช่ที่สุดสำหรับคุณ

สำหรับตัวเรา เมื่อก่อนเป็นคนตัวตนสูงมาก แฟนที่คบกันมานานบอกเราว่า รู้มั๊ยว่าตัวเองเป็นคนที่แตะไม่ได้

เท่านั้นแหละ รู้สึกตัวทันทีเลยว่า เรานี่แย่จัง เลยขอบคุณเค้าที่เตือนเราและนำไปปรับปรุง เค้าดีใจที่เราไม่โกรธและปรับปรุงตัวเอง

เป็นเพราะธรรมะด้วยที่ทำให้เรามองถึงความหวังดีที่เค้าต้องการจะบอกเรา มากกว่าที่จะโกรธเค้า

สิ่งที่กรรมการทุกท่านเตือน บอก ดุบ้าง ก็เป็นเพราะหวังดีอย่างจริงใจ ติก็เพื่อก่อ

ส่วนตัวถ้าทำอะไรที่ไม่เหมาะสมหรือล่วงเกินไปก็ขออภัย ท่านประธาน รองประธาน และกรรมการ รวมถึงพี่ๆเพื่อนสมาชิก

ทุกๆท่านด้วยนะคะ ยินดีเสมอถ้าจะได้รับฟังคำติติงและคำแนะนำจากทุกท่านค่ะ

ป.ล.เรามีคติเตือนใจไว้เสมอเป็นเทศน์จากสมเด็จพระสังฆราชว่า เมื่อตัวเรามี ของเราก็ต้องมี เราจึงพยายามละอัตตา

การฟังคำติชมจากผู้อื่นก็เหมือนกับเราได้สอบอารมณ์ตนเองอยู่เสมอ ว่าผ่านหรือว่าร่วงไม่เป็นท่า

ช่วงนี้เจ้าหนี้ไม่ค่อยโทรทวง มีเมื่อวานอิออน โทรมาชวนประนอมหนี้. บอกไปว่าไม่สามารถจริงๆ

E: อย่างนั้นจะส่งเรื่องไปให้ทางฝ่ายบัญชีเค้าแล้วนะครับ

H: ไม่มีปัญหาค่ะส่งไปได้เลยเพราะตอนนี้ยังไม่สามารถจ่ายได้ค่ะ

E: ผมส่งเรื่องให้เค้าแล้วถ้าเค้าจะทำอะไรผมคงห้ามไม่ได้นะครับ

H: นี่คือคำขู่รึเปล่าค่ะ

E: เค้าอาจจะส่งเจ้าหน้าที่ไปเก็บเงินถึงที่นะ

H: มาได้ค่ะ แต่ต้องนัดก่อนและถึงมาก็ไม่ได้เงินกลับไปอยู่ดีค่ะ

E: ไม่ลองคิดดูก่อนเรื่องประนอมหนี้เหรอครับ

H: คิดดีแล้วค่ะถึงตอบแบบนี้

E: งั้นไม่เป็นไรครับ ลองคิดดูอีกทีนะครับ (มันยังพยายาม)

คราวนี้มาแบบไม่พูดห้วนๆเหมือนคนก่อนเพราะโดนว่าไป แต่มาแอบขู่ว่าจะมาที่ทำงาน คิดว่าเราจะกลัว

ฝันไปเถอะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าเงินอยู่ที่ใคร

แต่กะว่าถ้าเดือนหน้ามีข้อเสนอจากรายไหนน่าสนใจก็จะลองเจรจาดู เพราะมีเงินก้อนบ้างแล้ว

เมื่อก่อนเราเป็นมองเห็นความผิดคนอื่นเท่าภูเขา แต่ของตัวเท่าเส้นผม

ถ้าเป็นเมื่อก่อนเราคงนั่งคิดแต่ว่าเราเป็นหนี้ทุกวันหนี้เพื่อคนอื่นทั้งสิ้น

แต่วันที่ได้ศึกษา เรียนรู้และลงมือปฏิบัติธรรมแล้วกลับพบว่า ทุกสิ่งอย่างล้วนเป็นเราที่ได้เลือกเอง

เงินที่เป็นหนี้ 90% เอาไว้ซื้อของที่แม่อยากได้ให้แม่ พาไปกินอาหารอร่อยๆ พาไปเที่ยว ไปทำบุญ ไหว้พระ ซื้อของขวัญให้แม่ใน

เทศกาลนู่นนี่นั่น เพราะสงสารที่ตลอดชีวิตของแม่ไม่เคยได้สัมผัสกับสิ่งเหล่านี้มาก่อนเลย ตา ยายป่วยก็เอาเงินไปซ่วย

นม โอวัลติน ซุปไก่ และอีกมากมาย มันดูเหนื่อยและหนัก แต่มันกลับทำให้เรามีความสุขอย่างบอกไม่ถูก

ในเมื่อเราเป็นคนเลือก เราก็ยินดีที่จะเป็นคนรับ

วันที่ได้บอกแม่เกี่ยวกับเรื่องหนี้สิน แม่ไม่ได้พูดอะไรเพราะเห็นอยู่ตลอดว่าเราไม่เคยเอาเงินไปซื้อของฟุ่มเฟือย

แต่ทำเพื่อทุกๆคนรอบตัว สิ่งนี้เราได้ตัวอย่างมาจากแม่ค่ะ

บอกแม่ว่าจากนี้ทุกอย่างจะยังคงเหมือนเดิม แต่ให้เราช่วยกันประหยัด นานทีจะพาแม่ไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง

หนูจะรีบเก็บเงินใช้หนี้เร็วๆ แต่สัญญาว่าจะไม่ยอมให้แม่ลำบากแน่นอน

ขอบคุณพระคุณของพ่อแม่ที่ทำให้เราได้เกิดมาสร้างความดีบนโลกใบนี้

ขอบคุณครู อาจารย์ทั้งทางโลกและทางธรรม

ขอบคุณพระรัตนตรัย ที่คอยช่วยประคองจิตใจให้เดินในทางถูกอยู่เสมอ

ขอบคุณเพื่อนๆ และผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างตลอดมา

และสุดท้ายขอบคุณชมรมแห่งนี้ กรรมการทุกท่านที่เอื้อเฟื้อสิ่งดีๆกับคนที่ไม่แม้แต่เคยเห็นหน้า รวมถึงเคสของเพื่อนทุกคนที่บอกเล่า

เรื่องราวของตนเองเป็นวิทยาทาน

คิดว่าวันนี้กับวันที่หมดหนี้ความสุขคงไม่ต่างกัน

ป.ล.ขอบคุณพี่กอบัวนะคะสำหรับคำคม "ขอบคุณที่เป็นหนี้"

พี่บัวขอชื่นชมในความกตัญญูของน้อง ความกตัญญูคือรู้คุณและรู้จักตอบแทนบุญคุณคือ กตเวทิตา หาได้ยาก
อ่านข่าวทีแอร์โฮสเตส ไม่รับเลี้ยงดูแม่ที่เคยเป็นอดีตเจ้าแม่พัฒน์พงษ์ แล้วสะท้อนใจ
คนเราผ่านอะไรในโลกมาหลายอย่าง แตกต่างกันออกไป
บางคนแบกรับความทุกข์เอาไว้ เก็บมันไว้ เป็นปมน่าเกลียดในใจ
บางคนกลับให้มันเป็นบทเรียน ให้มันเป็นประสบการณ์เพื่อให้เราก้าวต่อ
ไม่โทษคนเป็นลูก ที่อาจจะได้รับอะไรที่ร้ายๆ หรือขมขื่นจากพ่อหรือแม่
ไม่โทษพ่อแม่ ที่ไม่สามารถจะเป็นคนดีของลูกได้
แต่ปัจจุบัน เราเลือกได้ เราก้าวต่อได้ แค่คำว่า "ให้อภัย"

พี่กอบัวดีใจ สุขใจเสมอที่ได้อ่านเรื่องราวดีๆ ข้อความดีๆ ภาพดีๆของครอบครัว
มันทำให้เรารู้สึกว่า โลกน่าอยู่ และคุ้มค่าต่อการมีชีวิตอยู่

เมื่อวานไปส่งแม่เดินทางไปปฏิบัติธรรมที่เชียงใหม่
หลานๆจัดข้าวของลงกระเป๋าให้ เสียงลูกสาวคนโตของพี่บัวบอกคุณยายว่า "มินิเซ็ตของคุณยายอยู่กระเป๋าหน้านะคะ พวกชั้นในอยู่ด้านล่าง ชุดที่ยับง่ายหนูเอาไว้ด้านบนสุด..."
พี่บัวได้แต่อมยิ้ม...สายใยครอบครัวน่ารักดีค่ะ
ตัวเองก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ยายหลาน เรารอเวลาขับรถไปส่งที่สนามบิน
พอไปเจอแก็งค์ทัวร์ธรรมะ เราก้มกราบแม่ แล้วหอมแก้มแม่แรงๆ กอดหนักๆอีกที
แม่หัวเราะ...คนแก่...สมัยก่อนไม่ชอบแสดงออก...แต่พี่บัวชอบ...
ดีใจที่วันนี้มีแม่ให้กอด...

สมกับเป็น Happy girl ค่ะ มีความสุขกับสิ่งที่มีค่ะ

แฟนที่คบกันมานานบอกเราว่า รู้มั๊ยว่าตัวเองเป็นคนที่แตะไม่ได้

คำพูดนี้คุ้นๆ หูเรา เหมือนกันค่ะ อดีตคนข้างกายก็เคยพูดกับ
แก้วจ๋าแบบนี้ค่ะ หญิงชอบแย้ง ประมาณว่า พูดมาคำเราสวน
คำมัง ก็เป็นคนขี้สงสัย แก้วจ๋าจะยอมนิ่ง สยบต่อเมื่อหาเรื่อง
ค้านไม่ได้แล้วต่างหากค่ะ


เดี๋ยวนี้ แก้วจ๋าก็ใจเย็นขึ้นมาก ฟังมากขึ้นคิดก่อนพูดมากขึ้น
ขอบคุณที่การเป้นหนี้ ได้เปลี่ยนตัวเองมากมาย ในทางที่ดีขึ้น
ค่ะ กับคุณแม่ ซึ่งแต่ก่อน พูดกันไม่เกิน 2 คำ ต้องผิดหูกันตลอด
ทั้งที่ สมัยเด็กเราติดแม่มาก แม่เป็นคนช่างแต่งตัว เลยชอบจับ
แก้วจ๋าและญาติผู้พี่แต่งตัวแบบฝาแฝด เวลาไปไหนที ต้องเข้า
ร้านตัดชุดเป็นพิเศษ ดูคุณหนูมากค่ะ เรามาผิดใจกันตอนมีคน
รู้ใจเข้ามาค่ะ

พอเกิดเรื่องราวมากมายในชีวิต เราจึงรู้ว่า ที่สุดคนที่อยู่ข้างเรา
ไม่เคยเปลี่ยนแปลงคือ พ่อแม่เราค่ะ จึงตั้งใจ ทำวันนี้ เพื่อคุณแม่
ของแก้วจ๋าค่ะ ชดใช้กับสิ่งที่ทำไม่ดีไปก่อนหน้านี้ แม้จะช้าบ้างดี
กว่าไม่ทำเลยค่ะ