เฮีย จ๋า ท่านผู้เฒ่าทารกแห่งเกาะดอกท้อเป็นกับเขาด้วยนะ
ขอบคุณจ้ะ น้อง noui
นายอนาคินจ้ะ งวดนี้ยอไม่ลอยแล้วละ เออ แต่ผิดคนนะ พี่ไม่ใช่คนใจเย็นขนาดนั้น
ใจร้อนมากพอดูละ แม้เสียงจะประมาณเนิบๆ ไปเรื่อยๆ เรียบๆ
นี้เพิ่งเสร็จงานบ้านประจำเสาร์อาทิตย์ เหนื่อยแต่สุขที่ได้ช่วยแม่ แม้เราจะปาไป
ครึ่งของ 100 แต่แม่ก็มากกว่าเรา เกือบจะ 90 แล้ว ไม่อยากให้เหนื่อย ทำอะไรให้
เขา แบ่งเบาภาระเขาได้ ก็จะทำ แต่ก่อนมีคนงานพม่าทำงานบ้าน แต่พอน้ำท่วม
หนีกลับหมด ไปแล้วไปเลย ก็ดี ถือว่า เป็นการออกกำลังกาย และลดค่าใช้จ่ายด้วย
ถึงไม่ได้ไปสวนลุมเลย งานบ้านมีให้ทำได้ทั้งวัน เช้ามาก็ซักผ้า รดน้ำต้นไม้ ไม่
เคยสนใจต้นไม้มาก่อน เพราะที่ผ่านมาปลูกอะไรก็ตาย หมด เขาว่า มือร้อน มาวันนี้
ได้ตื่นเช้าไปรดน้ำต้นไม้ ทำให้ชีวิตมีความสุข ได้สูดอากาศดีๆ และยิ่งตอนนี้โคตร
ร้อน พอต้นไม้ได้น้ำ โอโห เด้งขึ้นทันตา เราก็ดีใจและมีความสุขด้วย ที่เห็นว่า พวก
เขามีความสุข
ต่อด้วยทำความสะอาดห้องพระ และสวดมนต์ ซึ่งเป็นกิจประจำวัน ทำจนติดนิสัย
ไปแล้ว ช่วงสายหาอาหารให้ตัวเองและทุกคน ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอาหาร เล็กๆ
เห็น เพราะแม่ทำกับข้าวเลี้ยงทุกคนและแม่ก็เป็นคนมีฝีมือทำอาหารมาก แต่เราไม่
เอาถ่าน มาวันนี้พยายามเรียนรู้ และแม่ก็มาเป็นหนูทดลองฝีมือเราทุกเสาร์อาทิตย์
ดีบ้างไม่ดีบ้าง
เมื่อตอนอยู่เมืองนอก พ่อแม่กลัวลูกลำบาก ก็ให้ไปอยู่กับญาติไม่ต้องทำอะไรมาก
ต่อมาก็ย้ายมาอยู่หอพัก มีข้าวกิน 4 มื้อ มีคนทำความสะอาดห้องให้ เสื้อผ้าก็ส่งให้
เขาซักรีดให้ คือมีเงินทำได้หมด
มาถึงวันนี้ สิ่งใดที่ไม่เคยทำก็ต้องทำหมด ดวงคงลำบากตอนปลายมัง อาทิตย์นี้
พิเศษมากขึ้น ต้องทำหน้าที่พี่เลี้ยงติวหลาน พ่อแม่เขาส่งมา เพราะทนสอนไม่ไหว
กลัวจะฆ่าลูกก่อนสอบเสร็จ เป็นธรรมชาติของพ่อแม่ มีความรู้สึกว่า เป็นเจ้าข้าวเจ้า
ของตัวลูก พอสอนอะไรไปแล้วไม่ได้ดั่งใจ ก็มีความรู้สึกโกรธ แต่เราไม่มีความรู้สึก
ขนาดนั้น ให้ไปแค่ไหนเขารับได้เท่าไรก็เท่านั้น บอกหลานๆว่า เวลาสอบไม่ผ่าน
รู้สึกยังไง เขาบอกว่า เสียใจ และจะถูกตี เราก็สอนว่าไม่มีใครโง่หรอก แต่ขึ้นอยู่กับ
การรับรู้ เพราะความสามารถของแต่ละคนไม่เท่ากัน ขอเข้าใจ ขอแค่พยายามให้ถึง
ที่สุด อย่าปล่อยเวลาไปโดยไม่ทำอะไร อย่างมากก็ขอแค่ผ่านก็พอแล้ว สมัยเด็ก
เราสอบได้อันดับ 1 หรือ 2 ของห้องเสมอ ไม่เคยทำให้พ่อแม่ลำบากใจเรื่องเรียนเลย
นอกเรื่องไปไกล แค่จะบอกว่า การมีจิตอาสาไม่จำเป็นต้องเป็นกรรมการหรือรอง
ประธาน ไม่ใช่หรือค่ะ ขอโทษนะที่ไปอ่านข้อความของคุณพีจังแล้วอยากกด LIKE
ให้แต่กลัวว่า จะละลาบละล้วง ไม่รู้ว่าเขาอยากให้เราเห็นหรือเปล่า แต่คำพูดโดนใจค่ะ
ขอ copy มาหน่อยนะ และขอโทษที่แอบเอามาอ้างอิงค่ะ
เป็นกรรมการมันเหนี่อยมาก และต้องมีความรับผิดชอบเพิ่มขึ้น
ไม่ใช่แค่คอยตอบกระทู้
ผมไม่เป็นหรอก ผมไม่ยอมสละเวลาอันมีค่าของผมเพื่อคนอื่น เวลาของผมมีค่ามากกว่าเงิน
อาจมองว่า เหมือนเห็นแก่ตัว แต่พออ่านจริงจังแล้ว มันคือ ความเป็นจริงนะ
ตอนนี้อยากมีเวลาวันละ 48 ชั่วโมงจริงๆเลย 24 ชั่วโมงไม่พอ
ผมจะนอนให้เท่าที่พอดี (เพื่อสุขภาพ) และตื่นเช้าๆ เพื่อจะได้มีเวลาในวันนั้นมากๆ
จะได้มีเวลาทำในสิ่งที่อยากทำมากๆ
เพราะอีกไม่กี่สิบปีเดี๋ยวก็ได้นอนยาวแล้ว
คุณพีจังน่าจะอายุน้อยกว่าแก้วจ๋า ยังคิดแบบนี้ แก้วจ๋าจึงบอกกับตัวเองว่า ถึงเวลาเรา
แล้ว อย่าฝืนอีกเลยนะ ยิ่งได้อ่านประโยคของน้องอนาคิน ยิ่งลิงโลดเหมือนได้คำอนุมัติ
เหมือนได้แก้ว เราแปลว่า แบบที่ยังขาด เราไม่มีทางเป็นไปได้ ดังนั้น แบบพื้นๆ อย่าง
เรา ก็มีพอแล้ว
ผมว่า เรายังขาดกรรมการสไตล์ พีจัง ที่ตอบได้แม่นแบบพี่นก
ตอบได้ละเอียด ตรงประเด็น แบบพี่บัว
ตอบได้ดุ เข้ม แบบกรรมการรุ่นเก่า
ผมว่าตอนนี้เรายังไม่มีนะ
ตลอดเวลาที่ตอบ แก้วจ๋าตอบจากใจ จากความรู้สึก จากการเรียนรู้ข้อมูลในบอร์ด
จากคุณอาทั้ง 2 จากคนรอบข้าง ทุกข้อมูลที่บอก คือ สิ่งที่ได้ใช้ปฏิบัติจริง เพื่อจุดหมาย
เดียวคือ การปลดหนี้
ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด ไม่ว่าจะถูกจะผิด แม้บางครั้งจะแหวกแตกต่างจากคนในชมรมเคย
ทำบ้าง เช่น การเขียนหนังสือหรือแฟกซ์ให้เจ้าหนี้เพื่อขอส่วนลด เขาขอมา แก้วจ๋าทำให้
การร้องเรียนสำนักงานทวงหนี้ หรือเจ้าหนี้กับธปท. เพื่อขอความเป็นธรรม ก็ทำเป็นคน
เป็นคนแรกๆ รู้อย่างเดียว ไม่สิ้นลมหายใจ แก้วจ๋าต้องดิ้นรนให้ถึงที่สุดค่ะ อาจไม่ใช่วิธีที่ถูก
อาจไม่ได้ลดมากมาย อาจไม่ได้ใช้กฎหมายมาช่วยมากนัก แต่ขอให้ได้ปลด เป็นพอแล้วค่ะ
แม้การเป็นหนี้มหาศาลครั้งนี้ ไม่ได้เกิดเพราะเรา แต่เราไม่สามารถหนีความจริงว่า เราทำ
ตัวเราเอง เขาไม่ได้ขอ ไม่ได้ใช้กำลังบีบบังคับเรา แต่เราทำให้เขาด้วยความรัก และ
เพราะความรัก ผู้หญิงทำให้ได้หมดทุกอย่าง ผู้หญิงมีความเป็นแม่สูง มีความสุขที่ได้ให้
ได้ดูแลคนที่รัก แม้ตัวจะทุกข์ ศรีทนได้
สุดท้ายนี้ แก้วจ๋าหวังว่า น้องอนาคินและทุกคนจะเข้าใจนะ ว่า แก้วจ๋าขอคืนหัวโขนจ้ะ
การให้ไม่ได้อยู่ที่เป็นรองประธานหรือกรรมการ แก้วจ๋าจะได้ลุยได้เต็ม 100 ไง ทุกวันนี้
อึดอัด เหมือนมีอะไรมาคอยบอกว่า ทำแบบนี้ทำแบบนั้นไม่ได้ไม่ดี แต่ให้แก้วจ๋ามาพูดว่า
ถูกครับท่าน ใช่ครับผม มันอึดอัด
เออ เป็นกรรมการและรองประธานมา ทำครบทุกหน้าที่แล้วนะ
หน้าที่วิทยากร
คือ ภารกิจสุดท้ายในตำแหน่งที่จะทำตอบแทนบ้านหลังนี้ค่ะ ไม่เคยพูดหน้าห้องกับ
คนมากมาย กลัวนะจ้ะ ปอดๆ เหมือนกัน
จะทำได้ไหม เรา
เขียนมายาวที่สุดที่เคยเขียน ขอโทษที่พล่ามมากไปหน่อยค่ะ